Vikan - 13.06.1957, Blaðsíða 10

LVKILL AÐ LEYNDARMALI
Þúsundir kvenna svöruðu, þegar þær voru spuröar:
Hvernig verður maður farsæll í hjónabandinu?
rjAILY MUiIlOR, sem er útbreiddasta dagblað veraldar,
lagði fyrir skemmstu eftirfarandi spumingu fyrir kven-
lesendur sína:
HVAÐ GKRIIi HJÓNABANDUE) FAKSÆLT?
Þúsundir svöruðu. Hér fara á eftir nokkur bréfanaa.
Kannski felst í einhverju þeirra lykillinn að leyndarmálinu
— fyrir þig. Og að minnsta kosti geturðu gert það þér til
dægrastyttingar að athuga, hvort þú sért þessum konum
sammála. Hér eru bréfin þeirra.
Það er mikil list að vera hamingjusamur í hjónabandinu.
Það útheimtir lagni og talsverða greind, en 'þó fyrst og
fremst skilning. Konan þarf að gera sér ljóst, að hún giftist
manninum sínum til þess að elska hann.
Maðurinn gefur henni ást sína og umhyggju og það fell-
ur í hans hlut að sjá fjölskyldunni farborða. Það er óhyggi-
legt að taka þetta sem sjálfsagðan hlut.
Þegar hann er á annað borð orðinn maðurinn þinn, þá
er það þitt að ganga svo frá hnútunum, að hann vilji vera
það unz dauðinn skilur ykkur að. Þetta er ósköp auðvelt.
Þú verður bara að skjalla hann og leika hlutverk smæl-
ingjans.
Hann þarf ekki endilega að vera rómantísk sál. En ef þú
segir honum nógu oft hve duglegur og dásamlegur hann sé,
þá mun hann gleypa agnið og reyna eftir megni að bregðast
ekki trausti þínu.
¥ ¥ ¥
Eg finn það á mér á augabragði, þegar maðurinn minn
er hnugginn. Ég veit upp á hár, hvenær hann þarfnast ástar
og blíðu. Ég veit hvenær hann þarfnast uppörfunar — og
ég veit líka hvenær kæti hans og gleði gengur úr hófi fram.
En kætin er vissulega fyrir miklu. Henni fylgir auðvitað
hlátur, og hlátur er hollur fyrir hjónabandið. Það boðar gott,
að við hjónin skulum ennþá geta hlegið að því, þegar ég í
reiði minni braut glerbrúðu á höfðinu á honum!
¥ ¥ ¥
Eftir tíu ára hjónaband, þreytist maðurinn minn ennþá
ekki á því að segja mér, að hann elski mig meir en nokkuð
annað í veröldinni. Og ég veit, að þetta kemur frá hjartanu.
Hvernig hefur mér tekist að halda honum ástfangnum
svona lengi? Ég er ekki falleg, ég er dálítið of feit og mat-
reiðsluhæfileikar mínir eru rétt eins og gengur og gerist.
Satt að segja er ég ósköp hversdagsleg manneskja — en
ég elska hann. Það veit hann og er ánægður.
¥ ¥ ¥
Mundum við verða nokkuð hamingjusamari þótt við yrð-
um skyndilega rík? Önei, ekki aldeilis! Við höfum lifað á
ást okkar í þrjátíu ár. Maður þarf ekki að vera neinn mill-
jónamæringur.
¥ ¥ ¥
Við hjónin leggjum alúð við útlit okkar — og ég held að
ýms hjón hefðu gott af því að taka okkur til fyrirmyndar.
Við reynum að ganga vel til fara og við erum hreinleg. Þótt
fólk sé farið að eldast, þarf það ekki að vera sinnulaust um
útlit sitt og framkomu.
¥ ¥ ¥
HEIMILID
Til þess að vera farsæll í hjónabandinu, þarf maður að
kunna að taka mótlæti. Maður þarf líka að treysta maka
sínum fullkomlega.
Hjón skyldu alltaf sættast fyrir svefninn, hversu hörð
sem rimman hefur verið. Og sættast af heilum hug!
¥ ¥ ¥
Við byrjuðum búskapinn eins og flest hjón — eigingjörn
og ástfangnari af ástinni en hvoru öðru. Fyrir nokkrum dög-
um hafði maðurinn minn talsverðar áhyggjur, en hann sneri
sér að mér og sagði: „Skiptir ekki máli, ástin mín. Á meðan
þú bíður mín heima, er allt í stakasta lagi.“ Þetta er ást,
sem stenst allt mótlæti.
¥ ¥ ¥
Við eigum þrjú dásamleg böm, en ég gæti þess að láta
þau aldrei skyggja á manninn minn. Ég segi þeim, að hann
sé mikilvægasti meðlimur fjölskyldunnar, því að án hans
væri eyða í lífi okkar.
¥ ¥ ¥
Ég legg á það áherzlu að hafa allt tilbúið handa honum,
þegar hann kemur heim á kvöldin: hreint og fágað hús,
bragðgóðan mat og kvöldblöðin.
Reikningarnir og áhyggjurnar geta beðið þar til hann
er búinn að borða.
¥ ¥ ¥
Við hjónin reykjum hvorki né drekkum, eigum hvorki
útvarps- né sjónvarpstæki og höfum aldrei tekið okkur sum-
arfrí — og þó erum við glöð og ánægð. Vinnugleði, lífsgleði,
ást og trú — þetta hefur gert hjónaband okkar hamingju-
samt.
¥ ¥ ¥
Kappkostaðu að halda áfram að ganga í augun á honum,
þó að þið séuð gift. Þetta skiptir miklu máli. Hikaðu samt
ekki við að skreppa út endrum og eins með gömlum kunn-
ingjum, en láttu það ekki koma niður á heimilinu.
Elskaðu manninn þinn og skemmtu þér með honum og
reyndu að fá eins mikið út úr tilverunni við hlið hans og þér
er unt.
¥ ¥ ¥
Við hjónin eigum tvo syni og einn fósturson, erum ákaf-
lega hamingjusöm og höfum komist að þeirri niðurstöðu, að
það þurfi meir en TVO til þess að gera hjónabandið farsælt.
Góðir nágrannar, vinir og foreldrar hafa hjálpað okkur á
hamingjubrautinni.
¥ ¥ ¥
Ef ég vil fá mér frí frá húsverkunum og eyða deginum
úti, veit ég að maðurinn minn mun taka ,á móti mér með
spurningnnni: „Var gaman í bænum?“ Þegar hann kemur
heim, veit hann, að hann er ekki heldur bundinn í báða skó.
Ef þannig liggur á honum, getur hann snúið sér að hugðar-
efnum sínum, án þess að ég fari í fýlu.
¥ ¥ ¥
Þið spyrjið: Hvað gerir hjónabandið farsælt? Þar er því
til að svara, að það tekur tíma að læra þessa list. Það er eins
með hjónabandið og flest annað: maður lærir með því að
reka sig á. En því verður heldur ekki með orðum lýst, hve
launin eru dásamleg!
¥ ¥ ¥
Við hjónin noturri alltaf sömu aðferðina, þegar við ríf-
umst. Hún er barnaleg, en hún hefur líka þann kost, að hún
bregst okkur aldrei. Þegar rifrildið stendur sem hæst, hrópa
ég: „Farðu norður og niður og komdu aldrei aftur!“ Hann
strunsar út, en það bregst ekki, að andartaki seinna birtist
hausinn á honum í gættinni og hann spyr góðlátlega: „Nokk-
ur heima?“
Ég veit ekki hvernig á.því stendur, en á þessu stigi máls-
ins förum við að hlægja, og rifrildinu er lokið.
¥ ¥ ¥
Ég held að maður verði því aðeins hamingjusamur í hjóna-
bandinu að maður sé þolinmóður og vilji í raun og veru gera
maka sínum til geðs.
10
VIKAN