Vikan - 02.10.1958, Page 11
ef minnst er á nektarhreyfingu eða
Marilyn Monroe ? Þú gefur þeim
gamla menn og úldinn fisk! Ekki
gráta á mínum öxlum — ég finn
til!“
Bonze var ennþá dálítið óánægð-
Gorham og honum tilkynnt að það
yrði ekki tekið á móti fleiri um-
sækjendum. Hann stundi af fegin-
leik og stalst til að líta á ungu kon-
una sem hafði verið valin úr svo
stórum hóp. Gorham varð hvert við
ur með sjálfan sig. „Meyergold, list- — í fyrstu hélt hann að þetta væri
dómari finnur líka til. Hann kom í frú Van Orton. Þær voru einkenni-
vinnustofuna í dag og sagðist halda lega líkar.
að ég væri ekki tilbúinn ennþá, ekki
strax, til þess að hafa sýningu. Hann
stanzaði í fimmtán mínútur. Fjand-
inn hirði hann!“
Michael sat í glugganum í vinnu-
stofu sinni og horfði niður á óhreint
torgið með berum trjám og forugar
göturnar. Honum fannst þetta eiga
Morguninn eftir að konan hans fór vej vjg skap sitt núna. Hann var að
í burtu, réði Van Orton til sín mann verða peningalaus og var að hugsa
að nafni Moses Winkler, nemanda um hvort ekki væri réttara af hon-
í líffræði, sem var lofað tvöföldum um ag kaupa álitlegar birgðir af
launum, ef hann gæti leyst verk matvælum i stað þess að kaupa
sitt af hendi án þess að spyrja spurn- hálfan kassa af gini. Það var ekkert
inga. Honum var fylgt inn í snyrti- sem hann langaði til að mála. Hann
herbergi frúarinnar og sagt að hann hataði málningu, listsnobba og list-
ætti að fara yfir allt herbergið með dómara.
smásjá og safna öllum mannlegum Fjögra dyra útlendur bíll kom ak-
leyfum, hversu lítilfjörlegar sem þær gn(Jj eftjr götunni fyrir neðan 0g
virtust. nam staðar fyrir utan dyrnar á
Van Orton fylgdist með hverri hyggingunnii sem vinnustofa hans
hreyfingu hans. Einhvernveginn lík- var j sú sjón gerði hann engu 4.
mmiSÞGE
Btitstj.: Þorgeir Sigurðsson
aði Moses ekki áhugi gamla manns-
ins á hverjum smáhlut sem fannst.
Það gerði hann dálítið taugaóstyrk-
an.
nægðari. „Listasnobb!" sagði hann
og lagði þunga áherzlu á orðin.
Augnabliki síðar var barið á
dyrnar, og Michael opnaði þær til að
Þegar Moses hafði lokið verki sínu hleypa Jeremiah Van Orton inn.
gat hann afhent vinnuveitanda sín-
um ótrúlega fjölda af litlum umslög-
„Eruð þér Michael Bonze?“ spurði
hann. Bonze viðurkenndi hver hann
Hauststarfsemi bridgefélaga um
land allt hófst um siðastliðin
mánaðarmót með svokölluðu
„Sumarmóti Bridgesambands Is-
lands“. Mót þetta var þriðja
sumarmótið og verður það alltaf
vinsælla með ári hverju. Þátttak-
endur voru nú um 100 víðsvegar
að af landinu. Úrslit urðu þau að
Reykvikingar sigruðu í báðum
greinum mótsins, Guðlaugur Guð-
mundsson og Ásbjörn Jónsson í
tvímenningskeppni og sveit Halls
Símonarsonar í sveitakeppni, en
sveit Ásbjarnar varð önnur.
Keppni milli þessara sveita var
mjög jöfn og er hér eitt spil, sem
hefði getað snúið fyrstu sætun-
um við. Austur og vestur sátu
Guðlaugur og Ásbjörn. Sagnirn-
ar skipta ekki máli, enda yfirleitt
lítt lærdómsrikar í slíkum skipt-
ingarspilum.
Norður
A D-8-7
9 Á-5-4
4 8-6
* 10-9-8-5-4
f jórðu, þá situr hann í sama vand-
anum og áður. Með hinni spila-
mennskunni tapast spilið hins veg-
ar alltaf, ef S D er f jórða á annarri
hvorri hendinni, því ef H Á er ekki
þar með, þá hefur hinn fengið
tækifæri til þess að kalla í hjarta
og því ekkert vafamál hvar tap-
slagurinn er.
Hér er svo annað spil, þar sem
A-V lentu á mörgum borðum í
ógöngum. Fóru flestir of hátt eða
spiluðu 3 G í rangri hendi, en
eina úttektarsögnin, sé'rn sténdur,
er 3 G spiluð í austri.
Norður
A G-10-7
V G-9
4 G-7-6-4
X 8-7-3-2
Vestur
& —
9 Á-K-D-6
4 K-9-3 2
X Á-K-G-9-6
Austur
4 K-9-6-5-4-2
* 10-8
4 D-8-5
X 5-4
um og á hvert þeirra hafði hann væri> þg að hann, í augnablikinu,
skrifað nákvæma lýsingu á innihald- væri sigui. en svo stoltur yfir því.
inu. Eitt innhélt naglaleifar úr Gesturinn rétti fram nafnspjald og
naglasköfu; í öðru augnahár. Á spurði; „Hafið þér heyrt mín getið.“
,,Já,“ sagði Bonze; „ég hef heyrt
að þér ættuð töluvert stórt safn af
verkum hollenskra málara. Má ekki
Og listinn hélt bjóða yður sæti?“
Van Orton gekk beint að efninu.
, Moses var borgað og sagt upp. fig hef komið til yðar vegna þess að
Kan var glaður að losna. eg vii serstaka tegUnd ar mynd, sem
Van Orton bætti umslögunum við þér málið manna bezt..
safn af myndnm af konu hans, sem „Þakka yður fyrir>!.< mujdraði
höfðu fundist í húsinu. Hann horfði Micheal og óskaði sér til hamingju í
lengi á þessar leifar áður en hann huganum-
gekk frá þeim á öruggum stað.
í Vestur
éf, 10-5-4-2
V K
4 Á-K-D-9-7-5-2
X 2
bursta inni í baðherberginu fann
han nnokkrar skinnflögur. örlítill
blóðblettur fannst á vasaklút I ó-
hreina tauinu .
:áfram.
Austur
A Á-K-G-9
D-10-3-2
4 10-4-3
X Á-D
„Þetta er ekki mikið,“ muldraði
hann með sjálfum sér, „en á Haitd
hef ég vitað til þess að þeir gerðu
það með minna — miklu minna.“
Áður en mánuður var liðinn var
Van Orton orðinn aðalhneykslið í
Sutton Place. Á hverjum degið, frá
„Ekki þannig séð, að mér geðjist
það hvernig þér málið," hélt gamli
maðurinn áfrarn, „þvert á móti, mér
líkar það alls ekki. Það er dauft,
vantar innblástur — ég gæti sagt
bragðlaust.“
„Ó, segið ,,bragðlaust!“ sagði
klukkan níu til sex, var stöðugur Michael. „Segið lika „verið þér sæl-
straumur ungra og fallegra kvenna 11 herra, strax!“
inn og út úr húsi hans. „Svona, svona. sagði Van Orton
Það var Gorham mikið áhyggju- r^eSa- „Þetta er enginn tími fyrir
og óánægjuefni að það var orðinn ^résyrði. Eg er ekki hér til að ræða
vani húsbóndans að sitja inni í setu- um list en að færa yður tilboð
stofunni og taka á móti ungum stúlk- se:m yður mun finnast aðlaðandi,
fjárhagslega."
Bonze sá skyndilega fyrir sér röð
að svara auglýsingu í at niðursuðudósum og hann hafði
taumhald á tungu sinni.
„Af sérstökum ástæðum, sem yður
um, einni í einu. Deynilegar eftir-
grennslanir leiddu í Ijós að þær voru
fyrirsætur
dagblaði.
„Hvað,“ hafði Gorham spurt kokk
Suður
4 6-3
4 G-9-8-7-6
♦ G
X K-G-7-6-3
N-S sögðu alltaf pass, en loka-
sögn Guðlaugs og Ásbjarnar varð
6 S spilaðir í austri. Útspil suðurs
var T G. Sagnhafi tók á T Á í
blindum, spilaði út spáða og tók
S Á og S K í von um að S D félli
eða væri þriðja hjá suðri, en suð-
ur hafði hins vegar ekki H Á og
mundi geta rangt til um, hvort
meðspilari hans ætti H Á eða L Á,
er hann kæmist inn á S D. Eins
og spilin lágu, þá heppnaðist þessi
spilamennska ekki og austur varð
einn niður.
Sú spilamennska, sem hins veg-
ar gefur sagnhafa meiri mögu-
leika, er, þegar blindur hefur tek-
ið á T Á, að spila út S 10 og svína
henni, ef S D er ekki lögð á. Eftir
útspil suðurs er ólíklegt, að hann
eigi bæði H Á og S D, því að ef
hann hefði átt hvort tveggja er
líklegt, að hann hefði spilað út
H Á i upphafi í von um að fá síðar
tapslaginn á S D. Ef suður tekur
þvi á S D eru allar líkur til, að
hann verði að geta til um hvorn
ásinn meðspilari eigi. Þessi spila-
mennska heppnast líka ef norður
á S D f jórðu og ef suður á S D,
Suður
4 Á-D-8-3
4 7-5-4-3-2
4 Á-10
X D-10 .
Á a. m. k. einu borði fengu A-V
þó töluna, en sagnir gengu þar á
eftirfarandi hátt:
Suður Vestur Norður Austur
1 S 1G? ? P P
P
Vestur fékk 8 slagi.
Spil þetta er ákaflega gott
dæmi um það, hvernig þaulv'ánir
keppnisspilarar hér, svo ekki sé
talað um aðra, nota 1 G sem opn-
unarsögn. Til þess að vekja á 1 G,
er ekki nóg að getá talið úpp að
28 í hápunktum, heldur verður,.
grandskipting einnig að vera fyrir
hendi, en hún er þrenhskonar:
4—3—3—3, 4—4—3—2 og 5— 3—
3—2. Með eyðu, einspil eða tvö
tvíspil er því ekki ráðlegt að opna
á 1G. Ef andstæðingarnir hafa
opnað eins og hér á sér stað, ér
alveg nauðsynlegt að eiga a. m. k.
eina örugga stöðvun í lit þeirra
i grandsamningi. Þó þessi grand-
sögn hafi heppnast að nokkru
leyti, þá er ekkert vafamál að
svona notkun grandopnunar eyði-
leggur að mestu leyti gildi hennarr
Að lokum er því við að bæta, að
eftir opnun á 1 S hjá suðri eiga
A-V að renna í 3 G spiluðum 'í'
austri á eftirfarandi hátt:
Suður Vestur Norður Austur.
1 S 2 S P 2 G
P 3 L P 3 G
P P P
inn, „hefur gamli guðleysinginn að koma ekki við, þá vil ég fá yður til
gera með fyrirsætu? Og ef hann að mála nektarmynd í fullri líkams-
vill fá fyrirsætu, hvers vegna er þá stærð eftir fyrirsætu, sem ég hef
svona efritt að gera hann ánægðan. valið. Uppstillingin skiptir litlu máli,
Hann hlýtur að vera búinn að taka en ég legg til að þér látið hana liggja
á móti tvö hundruð og engin þeirra aftur á bak á legubekk. Fyrir bak-
hefur stoppað lengur en tíu mín- grunn megið þér nota tjöld eða hvað
útur.“ sem er, það skiptir engu máli.“
Bonze spurði. „Væri yður sama þó
Það var ákveðin skoðun kokksins
að Jeremiah Van Orton væri óheið- þér segðuð mér hversvegna mér
arlegur og illa innrættur gamall
maður sem ætti að geyma á örugg-
skuli vera falið þetta verk?“
„Vegna þess að þér málið svo
um stað, þar sem hann gerði engum í aunverulega og nákvæmlega að
mein. jafnvel ljósmynd getur ekki keppt
Skrúðgöngu umsækjanda lauk, við yður. Eg álít það ekki list en það
þegar Gildu Ransome var vísað inn í þjónar tilgangi mínum."
setustofuna: Það var kallað á Þrátt fyrir allt varð maður að
hafa ofurlítið stolt. „Eg hef ekki á-
húga fyrir þessu," sagði Bonze.
Það sást ekki neitt merki von-
brigða á svip gamla mannsins. „Nei,
nei,“ samþykkti hann, „auðvitað
ekki; En þér mynduð kannske hafa
áhuga fyrir fimmtán þúsund dollur-
um, einn þriðja útborgaðan núna?“
Michael langaði til að stökkva á
fætur og kyssa þetta prestlega og
sköllótta höfuð. „Skifið ávísunina og
sendið fyrirsætuna," sagði hann. „Ég
mun byrja strax í dag.“
„Gott!“ sagði Van Orton. „En
nú verð ég að setja yður tvö mikil-
væg skilyrði. Fyrst mun ég láta yður
liafa nokkrar myndir af konu, sem
er mjög Hk fyrirsætunni sem þér
r.otið. Ég vil að þér athugið mynd-
irnar nákvæmlega vegna þess áð
málverkið verður að vera líkára
þeim en fyrirsætunni."
„En hversvegna,“ ínótmælti
Michael, „get ég ekki bara málað
vangamynd eftir ljósmyndunum.
Það myndi verða nákvæmara og
auðveldara."
„Ef verkið væri svo auðvelt, þá
myndi ég ekki borga yður fimmtá*
þúsund dollara." Van Orton fór
niður í vasann á frakkanum og tók
fram tíu eða tólf lítil umslög. Seinna
skilyrðið sem ég verð að setja er
Framliald á bls. 13.
VIKAN
11