Vikan - 12.03.1959, Qupperneq 4

KONSÚLSBÚNINGUR
1907
mikill á velli. Á götuauglýsingum
þar sem getið var þessarar leiksýn-
ingar stóð, að „Kristján Þorgríms-
son léki fr’úna“.
Ljósmyndari Vikunnar fór um dag-
inn og fékk að taka mynd af bún-
ingnum, en verið er að ganga frá
honum á ,,gínu“ og verður hann svo
geymdur í glerskáp á virðulegum
stað i safninu.
EINS og menn muna, var þess
getið í fréttum á sínum tíma,
að fundist hefði gömul málm-
kista í húsinu nr. 10 við Kirkju-
stræti. Menn sem voru að vinna
við breytingar rákust á falskt súðar-
þil, sem þurfti að fjarlægja. Bak við
það kom kistan í ljós og við athug-
un reyndist hún geyma konsúlbún-
ing Kristjáns Ö. Þorgrímssonar:
jakka, tvennar buxur, vesti og hatt.
Sverð átti Kristján, en það var ekki
i kistunni. Er það hinsvegar á vís-
um stað. Kristján átti húsið Kirkju-
stræti 10 og bjó þar. Börn Kristjáns
gáfu Minjasafni Bæjarins búninginn,
en hann er dýrmætur mjög, settur
gullhnöppum, og mjög skrautlegur.
Mun Kristján hafa látið gera bún-
ing í tilefni konungskomunnar 1907,
en það ár var hann skipaður sænsk-
ur konsúll. Kristján Ö. Þorgrímsson
kom mjög við sögu bæjarins, hann
var bæjargjaldkeri, og bæjarfulltrúi,
og slökkviliðsstjóri, ritstjóri Þjóðólfs
um tíma, einn af stofnendum Leik-
félags Reykjavíkur og formaður þess
eitt ár.
Hann þótti leikari góður og er sér-
staklega í minnum haft er hann lék
hlutverk Kranz í Ævintýri á göngu-
för. Hann lék eitt sinn kvenhlutverk
í Háa C-inu og var miklum erfið-
leikum bundið að fá nægilega stórt
pils handá honum, því maðurinn var
eftir. DAMON RUNYON
M GÚDA MEN
Pabbi gamli var vanur að segja, að eitt mesta
vandamál nútímans væri góðu mennirnir. Hann
sagði, að flest vandamál nútímans stöfuðu af
völdum góðu mannanna.
Pabbi gamli sagði, að hægt væri að taka hann
sjálfan sem dæmi. Hann sagði, að oft hefði
hann á ævinni lagt út í alls kyns fyrirtæki ásamt
góðum mönnum, og alltaf og alltaf hefði þetta
næstum riðið honum að fullu.
Hann sagði, að hann hefði oft séð, að sam-
starfsmenn hans voru heimskir og duglausir,
og þeim urðu alltaf á skyssur, sem ollu algeru
hruni, og stundum ympraði hann á þessu við
þá. En þetta kom aldrei að neinu gagni.
Hann sagði, að auðvitað hefði hann átt að
sýna þeirn i tvo heimana, taka völdin í sínar
hendur og koma þannig í veg fyrir skelfingarn-
ar, en hann sagði, að meðeigendur hans hefðu
alltaf verið þvilík endemis góðmenni, að hann
hefði ekki viljað særa þá. Hann sagði að hann
gæti aldrei sært góðan mann.
Pabbi gamli sagði, að alltaf hefði komið bobb
í bátinn í þau fáu skipti, sem hann komst upp
í viðhafnarstöðu forstjóra yfir einhverri deild.
Hann sagði, að venjulega hefðu undirmenn hans
verið mestu gæðaskinn, sem ekki höfðu hunds-
vit á starfi sínu. Hann sagði, að hann hefði
raunar gert sér grein fyrir, að hann hefði þegar
i stað átt að segja þessum auðnuleysingjum upp,
en hann hafði aldrei haft hjarta í sér til þess
að gera slíkt við góðan mann.
Pabbi gamli sagði, að niðurstaðan hefði venju-
lega verið sú, að honum hafi veríð sparkað. Það
gekk allt á afturfótrmum í deildinni, og æðsta
valdið var þá vant að koma, til þess að kynna
sér hvað að væri, og auðvitað var deildarstjóran-
um kennt um allt. Pabbi gamli sagði, að aldrei á
ævinni hafi hann getað varast góða menn.
Hann sagði, að hann hefði komizt í alis konar
klandur, þegar hann tók upp hanzkann fyrir
góðu mennina. Hann sagði, að hann hefði misst
af mörgum gullnum tækifærum á ævinni, vegna
þess að þá hafi einhver góður náungi borið skarð-
an hlut frá borði. Hann sagði að hann gæti reynd-
ar ekki án góðu mannanna verið, vegna þess
að það væri ekki lifandi í þessum heimi, . ef
engir góðir menn væru til, en ekki gat hann
samt neitað því, að góðu mennirnir væru oft
hreinasta plága.
Pabbi gamli sagði, að tiltölulega auðvelt væri
að fást við vonda menn. Með vondum mönnum
átti hann ekki við glæpamenn og skúrka. Hann
átti við menn með illt hugarfar, sem tóku ekki
tillit til náungans. Hann átti við menn, sem
svifust einskis i kaupsýslu. Hann sagði, að vond-
ir menn væru kannski mestu leiðindapokar, en
maður vissi þó að minnsta kosti hvar maður
hefði þá.
Pabbi gamli sagðí, að til dæmis myndi maður
aldrei ganga i ábyrgð fyrir vonda manninn eða
gera honum neinn greiða.
Hann sagði, að hægt væri að sýna vondum
manni ógreiðvikni, án þess að fá hið minnsta
samvlzkubit út af því. Ef maður rak fyrirtæki
ásamt vondum manni, gat maður hellt sér yfir
hann, án þess að hafa nokkrar áhyggjur út af
þvi, hvort maður særði hann ekki.
Pabbi gamli sagði, að maður þyrfti ekki að
hafa áhyggjur út af því að gera á hlut vonda
mannsins, eins og til dæmis snuða hann eða
sparka honum. Hann sagði að maður passaði sig
alltaf á vonda manr.inum, en á hinn bóginn væri
maður ekki á varöbergi gagnvart þeim góða,
einmitt vegna þess að hann var góður maður.
Pabbi gamli sagði, að góði maðurinn væri vald-
ur að hræðilegu ósamlyndi og deilum í hjóna-
böndum í þessu landi. iíann sagði, að mörg gift
konan léti sig hafa óstöðuglyndi eiginmanns
síns, vegna þess að hann var góður maður..
Hann sagoi, að hann þekkti giftar konur heima
í þorpinu okkar, Pueblo, sem yrðu að sætta sig
við sultarlaun og algeran skort sökum eigin-
mannanna, sem voru soddan ágætismenn, að kon-
urnar gátu ekki fengið af sér að losa sig við þá-
Pabbi gamli sagði, að ef þessir eiginmenn
væru vondir menn auk þess sem þeir voru ó-
stöðuglyndir, myndu konurnar efalaust sparka
i endann á þeim fyrr en siðar, en hann sagði,
að það væri einkennilegt með vonda menn, að
flestir þeirra virtust sjá fyrir heimilinu með
mestu prýði.
Hann sagði að það sem að góða manninum
væri, að það sem hann ræðst í, meinar hann
vel, og það væri engin illgirni að baki mistök-
um og skyssum hans. Hann sagði, að maður
væri hjálparvana gagnvart þessu. Það er ekki
hægt að ueiðast manni, sem maður veit að vill
vel, jafnvel þótt hann bregði fyrir mann fæti
óafvitandi.
Pabbi gamli sagði, að góði maðurinn tryði því
alltaf statt og stöðugt, að hann stæði alltaf við
öll sin loforð, og að þegar hann lofar einhverju,
ætlar hann sér vissulega að efna það. Hann sagði,
að engum þætti það eins leitt og góða mann-
inum, þegar hin góðu áform hans runnu út í
sandinn.
4
VIKAN