Vikan - 16.04.1959, Blaðsíða 11

Er hán
. I nastasía ?
Enn standa yfir hinn heiftugustu
málaferli um sönnun eða afsönnun
þess hvort Anna Andersson sé Anas-
tasia yngsta dóttir Nikulásar II.
Rússakeisara. Þessi málaferli hafa
nú staðið yfir I meir en 40 ár, án
þess að hægt hafi verið að leiða þau
til lykta.
Eitt hefur verið einkennandi við
þessl málaferli, að vitni sem komið
hafa fram í máli þessu fyrir hönd
Anastasiu hafa aldrei orðið uppvís
að ósannindum eða undirferli, en það
er meira en hægt er að segja um'
vitni þau sem hafa vitnað á móti
henni. Hvað eftir annað hafa komið
þar fram hinar undarlegustu mann-
tegundir. Lesendur rekur vafalaust
minni til þess að á þessu ári kom
nýtt vitni fram í máli þessu er sagð-
ist hafa verið viðstaddur aftökurnar
i Jekaterinburg 6. júli 1918 sem sjón-
arvottui', segist hann vera þess full-
viss að enginn hafi komist þar und-
an. Þetta nýja vitni þótti merkilegt
um það eitt að koma fyrst fram nú
eftir allan þennan árajfjölda til að
bera vitni í máli sem hann vissi jafn
miklar og öruggar sönnun á og hann
þóttist hafa. Afsökunin þótti afar
léleg, sem sagt sú að vitnið hefði
ekkert um þessi málaferli heyrt né
séð fyrr en allt í einu nú, þar sem
vitnið væri nýkomið til Evrópu eftir
stöðugar fjarvistir í Austurlöndum.
Harðsvíraðasti mótstöðumaður i
þossum málaferlum Anastasiu stór-
furstafrúar var stórhertoginn af
Hessen, hann er nú sjálfur fallinn
frá, en erfingar hans halda enn fast
á málunum á móti henni.
Stórhertoginn af Hersen.
Það má vera að þessir mótstöðu-
menn hennar hafi talið sig sann-
færða um að Anastasia eða (Anna
Anderson hvort sem við eigum heldur
að kalla hana) sé ósvífin æfintýra-
kona. Ef til vill hafa stjórnmál líka
átt sinn þátt í þessari hörðu and-
stöðu, en efalaust hefur peningahlið
málsins ekki verið hin veigaminnsta.
Þessu til sönnunar ætlum við að
birta hér smáklausu úr skjali því
sem frú Anderson (Anastasia) hefur
lagt fram í síðustu réttarhöldum og
staðfest með eiði. Þar stendur orð-
rétt: .... 1 Jekaterinburg vorum við
(zarinn og öll fjölskyldan) með-
höndluð sem afbrotamenn. Höllin
Ipatieff, þar sem okkur var haldið
innilokuðum var undir ströngu eftir-
liti og við algjörlega einangruð frá
umheiminum. Við máttum ræðast við,
en eingöngu á rússnesku og vitan-
lega í áheyrn gæzlumannsins eða
réttara sagt fangavarðanna. Af fram-
komu þeirra við föður minn var ekki
hægt að draga aðra ályktun en að
búast mætti við því versta. Dag einn
sagðí faðir minn við okkur systurn-
ar að hann óttaðist að hann yrði
bráðlega líflátinn og þessvegna vildi
hann að við vissum að hann hefði
rétt áður en stríðið braust út 1914 sett
5 milljón rúblur handa hverju barna
sinna í Bank of England á nafn,
sem ég ekki man — en ég held að
það hafi verið þýzkt. . .
Dr. Kurt Vermehren, sem er lög-
fræðingur frú Anderson hefur mörg-
um sinnum reynt að fá ákveðið svar
frá Bank of England um hvort þess-
ar 25 milljón rúblur væru þar eða
ekki, en aldrei getað fengið það.
I september 1933 gaf — Amts-
gericht Berlin út svohljóðandi erfða-
skrár-lista með það fyrir augum að
allir meðlimir keisarafjölskyldunnar
í Rússlandi hafi verið liflátnir i
Jekaterinburg nóttina milli 16.
og 17. júlí 1918 — og lítur þessi
erfðalisti þannig út:
1. Ekkjudrottning Maria Pedor-
owna Romanow, fædd prinsessa Dag-
mar, Danmörku. Dáin 13. okt 1928 á
Hvidöre, Klampenborg í Danmörku.
2. Stórfurstafrú Ecnenia Aiexand-
rowna Romanow, fædd Romanow.
Rue Francisque Sorray 6. París.
Pi'ins Georg Michailowitsch
Brassow. Dáinn í Sens í Frakklandi
21. júlí 1931.
4. Stórfurstafrú Olga Alexandrowa
Romanow.
5. Prinsessa Victoria Elísabeth
Matthilda Alberta Maria von Hessen
und bei Rhein.
6. Prinsessa Irena Luise Maria von
Hessen und bei Rhein.
7. Stórhertogi Ernst Ludwig Albert
Karl Wilhelm von Hessen und bei
Rhein.
Þessi erfðaskrárlisti gildir sam-
kvæmt úrskurði dómstólanna aðeins
fyrir þær fjárupphæðir sem Rússa-
keisari hafði látið eftir sig í Þýzka-
landi í Deutschen Reichsbank og
Bankhaus Mendelssohn & Co. í Ber-
lin.
Þegar dr. Vermehren lögfræðingur
gerði fyrirspurn hjá bönkunum um
hversu stórar fjárupphæðir væri um
að ræða sem Rússakeisari hefði eft-
irlátið þar kom svarið með svohljóð-
andi utanáskrift:
Yðar keisaralega hátign — Stór-
fustafrú Anastasia Romanoff — en
með þeim fyrirvara að viðkomandi
mætti ekki skoða þetta ávarp sem
fulla viðurkenningu bankans fyrir því
að hún raunverulega væri Anastasía.
Þetta er ljóst dæmi um hversu
erfitt er að játa eða neita kröfu þess-
arar konu til þess að vera viður-
kennd sú sem hún segist vera.
Það hefur verið bent á það fyrr i
þessari grein að stórhertoginn af
Hessen var sá sem fastast stóð á
móti að frú Anderson yrði viður-
kennd sem Anastasia yngsta dóttir
Rússakeisara og þá um leið erfingi
þcirra auðæfa sem hann lé( Qftir sjgT
én sem annars mundi að miklu leyti
falla í hendur erfingja stórhertogans
af Hessen, þar sem hann er nú sjálf-
ur látinn. Þessir erfingjar halda nú
uppi sömu sökum á móti Anastsíu og
hertoginn gerði áður. Lögfræðingur
Anastasíu dr. Vermehren hefur gefið
leyfi til að birt yrðu bréf sem sýna
að nokkru hvernig rannsókn þessara
erfingja er varið.
Fyrsta bréfið sem hann leyfir að
birta er dagsett 17. desember 1955 og
er undirskrifað af hr. Bolduan, Ber-
lín. Bréfið er svo:
Háttvirti dr. Verrmchren!
Það hefur fallið í minn hlut, að til-
kynna yður að í máli Anastasíu dótt-
ur Rússakeisara mun vera til vitni
sem var i rauða hernum og viðstadd-
ur líflát rússnesku keisarafjölskyld-
unnar í Jektaterinburg. AÍlt þetta
hefur hann skjalfest. Með vissum
skilyrðum vill hann koma fram sem
vitni.
Ef þér hafið áhuga á þessu, væri
mér það ánægja ef þér við tækifæri
vilduð hitta mig, þar ssm þetta mál
er ekki hægt að útkljá nema munn-
lega.
Með mikilli virðingu o. s. frv.
Vitanlega hafði ég mikinn áhuga
á þessu sagði dr. Vermercen og bað
kollega minn i Berlín dr. Hans H.
Fillie að hafa samband við hr Boldu-
an hvað hann gerði og fékk þær upp-
lýsingar að einhver hr. Meyer hefði
sjálfur verið viðstaddur morðin í
Jekatainburg og væri fús til að vinna
eið að því að ekki hefðu allir verið
líflátnir en hr Meyer vildi fá nokkra
þóknun og hún var viss mánaðarleg
greiðsla frá þeim degi er hann gengi
inn í vitnastúkuna og 200.000 ster-
lingspund í eitt skifti fyrir öll ef
Anna Anderson yrði viðurkennd af
dómstólununi sem Anastasía.
Sama dag og mér barst þetta bréf
í hendur, segir dr. Vermchren, skrif-
aði ég svohljóðandi svarbréf til hr.
Bolduaih
Ég þakka yður fyrir þá fyrirhöfn
sem þér hafið haft vegna málefnis
vinar yðar, en raunverulega hefur
vitnisburður vinar yðar ekki svo
mikla þýðingu fyrir okkur. Sú stað-
reynd að yngsta dóttir zarsins hafi
komist undan, hefur svo oft komið
fram, að við þurfum ekki fleiri vitni
en það að Anna Anderson verði viður-
kend sem hún, mundi ekki þýða það
að hún hefði eyri meira milli handa,
en hún hefur í dag.
1 apríl 1956 sendi lögfræðingur
erfingja stórhertogans af Hessen dr.
Krampff, dómstólunum í Berlin
skriflegt plagg — þess efnis að
Framhald i nœsta blaði.
Morðnóttin í Jekat.erinburg, þar sem
ke’sarafjölskyldan var myrt,
öll nema . . . f
VIKAN
11