Vikan - 03.12.1959, Síða 34

Veíölaunasaaan er íundin
Fresturinn ti! að skila handriium í : másagrnakeppni Vikunnar rann
út um miðjan októ'oer og dómnefnd lauk störfum 20. nóv. Varð hún
sammála um, að veita verðlauntn Ingimar Erlendi Sigurðssyni, Tóm-
asarhaga 51, fyrir söguna Eak við gkrið. Hlýíur Ingimar að verð-
launum flugferð til Kaupmannahafnar og heim afíur. Onnur verð-
laun hlaut Davíð ÁskeSsson, Kópavogi, fyrir söguna „Sjö símtöl og
eitt sendibréf" og jjriðju verðlaun h!aut Guðný Sigurðardóítir -fyrir
söguna „Tapað — fundið".
Verðlaunasagan er lýsing á mótsögr.um í mjög svo f'óknu sálarlífi
ungs drengs. Sökum þsss hve blaðið er unnið langt fram í vímann, mun
sagan ekki birtast fyrr en í 50. tö’ub’cði Vikunnar, sem kemur út
22. desember. Hinar verðlaunasö urnar birtart svo í blöðunum þar á
e/;ir. ÁIls bárust 65 smásögur í keppnina og taldi dómnefndin 15 þeirra
hæíar til birtingcr. Vikan mun no'færa sár for.:-upsrétt að þeim og
biria. Þsr sögur, sem blaðið ósk. r ekki efiir að kaupa, verða sendar
höfur.dunum í pósti. I dómnefnd tmásagnakeppninnar áttu sæti: Andrés
Björnsson, magister, Sigurður A. Magnússon, blaðamaður og Gísli
Sigurðsson, ritstjóri. Sigurvegarinn í kcppninni, Ingimar Erlendur
Tigurðsson. hsfur áður skrifað nokkrar sögur, sim birtar hafa verið
í tímaritum og Ijóðabók inun koma út eftir hmn um þessar mundir.
FÓLK Á FÖRNUM VEGI.
Fram'h. af bls. 19.
hræcid um, að ég mundi missa rainn
sórs'.aka stíl, ef ég færi í skóla.
— ÞaO sparar kannski íkna. —
En hvað segir afi þinn um þetta?
— Hann hefur uppörvað m:g, —
gagnrýnir mig líka.
— Þú átt auðvitað margt skyldíölk
í Danmörku. Ilefur þú oft farið
þangað?
— Já, nDkkrum sinnum, — fór þang-
að r.'ieð aía og ömmu í sumar.
— Þau búa uppi i MDsfolIssveit.
foreldrar þín.'.r, — er ekki svo?
- - Jú, ég er þar núna. en þegar
ég er í skólanum, þá bý ég hjá aki
og ömmu á Dyngjuvegmu.n.
FÁST AÐEINS
H,A LÁRUSI
LÁRUS G. LÚÐVÍGSSON, SKÓVERZLUN.
PÓSTHÓLF 1384 - REYKJAVÍK - SÍMI 1 58 82
MARGAR GERÐIR
MARGIR LITIR
SPíot. Sígríððf letððdðttnr
Höfum ávallt til fjölbreytt
úrval af
G í T U R U M
Vi8urkennt vörumerki
I ’tveffum einnig og seljum
allar tegundir hljófifæra
EINKAUMIÍOÐSMENN:
Hussein ,á lofti‘
Husseiii Jórdaníu-
konungur er eini nú-
lifandi konungurinn,
sem flogið hefur
hraðar en liljóðið, —
og fullvíst má telja,
að konungar, sem
komnir eru undir
græna torfu, hafa
aldrei brotið hljóð-
múrinn. Hussein er
góður flugmaður, og
eitt mesta yndi Iians
er að skreppa á loft
og „sprella“ svolitið.
— Deita . . . Þetta var svo óljóst og furðulegt,
hugsaði hún þreytulega.
— Já, leita að íbúð! Hann leit sigri hrósandi
á hana, og bros færðist yfir andlit hans. — Mamma
vlssi það ekki . . . Ö, Merete, það var hræðilegt
aö r.iissa Þig, . . . og ég fékk íbúð, heyrirðu það,
Merete, . . . tvö fyrirtaks-herbergi með baði og
öllu . . . og lítil útborgun . . . Heyrirðu það, ...
við getuin flutt . . .
— Já, já ’varaði hún. Var hann i raunini eins
glauir: og hanti 'úrtist?
— I’.g hef verið efkikjáni, sagði hann, eins og
har.n læsi hugsanir hennar, — og mamma var
ne?',tum búin að reka mig að heiman, bætti hann
v:ð og brosti af veikum mætti, — ef til vill hefði
hún átt að vera búin að því fyrir löngu . . . Hann
sleppti hendi hennar og fitlaði vandræðalega við
lakið á rúminu. Já, Það hefði verið slæmt. bætti
hann við alvarlegur i bragði, . . . það hefði næst-
um ver'ð eins slæmt og að vera án þín, . . . einn í
Þessu kjánalega herbergi án þín . . . Og þú trúir
Því ekki, hvað ég varð glaður, þegar ég fann
ibúðina . . . Hún er alveg eins og við vildum hafa
hana . . . En svo hringdi ég á skrifstofuna, og
heir sögðu. að þú værir veik og hefðir verið flutt
hingað . . . Ó, Merete, þú hefur ekki hugmynd
um . . .
Jú, hugsaði hún og leit á hann rannsakandi. Jú
henni var farið að skiljast. Þetta hafði verið eins
og fjárhættuspil, . . . Þar sem allt var lagt að
veði . . . og forsjónin gat ein tekið i taumana . . .
— ... Ég er búinn að tala við lækninn, heyrði
hún hann segja, — ... Ég talaði við hann, áður
en ég kom hingað inn. Ég vildi vita, hvað væri
að þér og hvernig ætti að fara að þér . . . Hann
þagði og leit í augu hennar. Og skyndilega varö
hsnni ljóst, hvernig þessu öllu var farið, . . .
hvers vegna hún hafði skyndilega gefizt upp . . .
Hún vissi nú af þeirri sannfæringu, sem konum
er stundum eiginleg, að hið innra með henni bjó
litil vera, óskadraumur, sem mundi mótast hægt
og hægt, búa sig undir komuna í þennan heim —
og flytjast inn í nýja heimilið, — hið raunverulega
heimili, — til foreldra sinna!
34
VIKAN