Vikan - 28.01.1960, Blaðsíða 12

V
. ..Mat manna á fegurð breyfist sífellt. Það
er ekki svo ýkjalangt síðan húsmunir þóttu
því aðeins „fínir“, að þeir væru vendilega
yfirsmurðir með lakkhúð eða málningu.
Fyrir 20 árum var starfandi málningar-
verkítæði hér í bæ, sem hafði það hlutverk
að mála rósir á húsgögn. Nú þætti slíkt ekki
aðeins hin mesta forsmán og smekkleysa,
heldur er málningarvinnu í sambandi við
húsgögn blessunarlega lokið.
Á þessum árum hafa menn lært, að sjálft
<
i
efnið býr yfir fegurð. I náttúrunni sjáum
við grýtt fjöll, vötn, mýrlendi, skóglendi.
Efniviður í byggingum er yfirleitt af nátt-
úrlegum toga spunninn, og þar á að vera
hægt að finna hina sömu töfra.
Enda þótt allir séu sammála um að láta
eigindir efniviðarins njóta sín, getur frá-
gangur verið mismunandi, og það er sú hlið
málsins, sem við ætlum að ræða hér. Til eru
þeir, sem vilja breyta efninu sem minnst
og byggja heil hús úr ópússaðri steinsteypu,
hlöðnu grjéti og éhefluðu timbri. Þess eru
mörg dæmi, að þess háttar byggingar geta
íc izt mjög vel, en algengara er, að fín-
gerðara og meir unnið efni sé notað með,
og skapar það skemmtilegar andstæður.
Þriðji kosturinn er algengastur: að nota
efnið í upprunalegri mynd eða því sem næst,
en fága yfirborð þess. Dæmi um það höfum
við í nálega gerva'.Iri húsgagnaframleiðslu
samtímans, og myndin af stofunni hér að
ofan sýnir þetta vel. Þar er notað timbur í
loftið, kork á gólfið, timbur í þrepin, allt
F’ramh. d hla. *ð.
i