Vikan - 28.01.1960, Blaðsíða 13

bugðuna við Kirkjusand fen
# einu sinni lækur — og fellur
raunar enn. Þegar Hallgerður
langbrók bjó í Laugarnesi og
jafhvcl þegar Gestur Þorgrímsson var
að alast þar upp, þá féil þessi lækur
opinn lil sjávar. Það lagði fúlan fnyk
af lækjarómyndinni, og hlaut hann
nafn j)ar af, — kallaður Fúlilækur.
Og meir en það, kotið á lækjarbakk-
anum var skírt þessu sama nafni. Sag-
an segir, að Einar Benediktsson skáld
hafi eitt sinn falað jarðarskikann iil
kaups og reynt að lækka verðið fyrir
þær sakir, að nafnið væri eindæma-
ógeðslegt.
Nú er lækurinn horfinn ofan í
skurði og ræsi, og stórbyggirigar risa
á fyrrverandi túni kotbýlisins á bakk-
anum. lín bærinn sjálfur hcfur ekki
verið máður út með öllu. Það ber
‘ að vísu ekki mikið á lionum við hlið-
ina á stórhýsi Björgvins Frederik-
sens við Borgarturiið, en j)að sést
i strax, að þetta bárujárnsklædda liús
býr yfir skemmtilegum sérkennum.
Það er í tvennu eða öllu heldur
þrennu lagi, og utan um það eru
vallgrónir garðar. Við sjáum í síma-
skránni, að búið er að leggja Fúla-
lækjarnafnið á hilhina og nú heitir
húsið einfaldlega Lækjarbakki. Þar
býr nú listamaðurinn Velurliði Gunn-
arsson og eiginkona hans, Unnur
Baldvinsdóttir. Okkur datt i hug að
líta inn til þeirra einn svartasta
skammdegisdaginn, og listamaðurinn
tók okkur tveim höndum.
— Þetta var einu sinni hlaðan á
bænum, — sagði Veturliði og gekk
með okkur niður i allstóra stofu. Það
er gcngið nokkur þrep niður í hana,

;■

og kínverskir
blævængir
og hún er mjög há til lofts. Þcssi gamla
hlaða hefur verið vel innréttuð, og
þar er i senn stofa og vinnupláss
hjá listamanninum. Þarna getur margt
að lita, og mun í Lækjarbakkahlöð-
unni eitt fjölbreytilcgasta safn list-
muna úr víðri veröld, sem til er hér
á landi. í dyrunum er mjög fram-
andi útbúnaður, ættaður frá Marokkó.
Það eru grannir bambushólkar, sam-
an þræddir, og sagði Veturliði, að
J þessi „hurð“ hefði tvo kosti fyrir
Serki: Andvarinn leikur auðveldlega
í gegnum hana, og það heyrist glöggt,
þegar gengið er um. Við rekum augun
i franskt veggtcppi með frotté-vefnaði
og ofin í ])að egypzk mynd. í nábýli
við veggtéppið er ísaumaður púði af
Hornströndum með svörtum fiskum
á bláum fleti, hryggjarliður úr hval,
fenginn frá Pétri Hoffmann, eftir-
prentun af hinni frægu Guernica-
mynd Picassos, negraskúlptúr frá
frumskógum Kongó, keypt af Aröbum
í Arabahverfinu i París, veggteppi
frá Suðurhafseyjum úr trjákvoðu og
berki og þrykkt með svörtum og
brúnum jarðlit. Veggrýmið hrekkur
hvergi til, og myndir Veturliða sjálfs
eru í bunkum utari lil í stofunni. Þar
eru nokkrar landslagsmyndir, ólikar
ýmsum fyrri verkum Veturliða.
- Þú hefur breytt um stíl. '
— Ég hef uppgötvað, að landslagið
er stórkostlegt yrkisefni. Þegar mað-
ur ferðast um ókunn lönd og ber saman útlenda list og hér-
lenda, þá leynir ósjálfstæði okkar sér ekki. Ég held, að
við ættum að leggja meira stund á íslenzk séreinkenni og
ekki sízt stemmninguna í íslenzku landslagi. — Með þessu
er ég alls ekki að dæma absíraktlist, — hún er góð í sannri
og upprunalegri mynd, en hér höfum Við hana aðallega i
annarri og þriðju útgáfu.
Eitt hornið í Lækjarbakkahlöðunni.
— Og þá íinnst þér hún útþynnt
um of. En þú talaðir um viðkynningu
við list útlendra þjóða. Hvar hefur
þú helzt stúderað?
— Það er nú hér og þar, — byrjaði
i Iiandiðaskólanum hjá Engilbert og
hélt siðan til Hafnar, hætti þar raun-
ar, kennslan var léleg, og ég fór að
teikna skúlptúr á Rikissafninu á eig-
in spýtur og hjá Boyesen. Stórmerki-
legur karl það og hefur mörgum
kennt, Kjarval meðal annarra.
Svo flæktist ég til Parísar og um
Ítalíu, Spán, Holland og Belgiu. Mað-
ur varð að kynnast gömlu meistur-
unum af eigin raun, og svo sá ég
kirkjur og söfn og þvi um likt.
— Telurðu það vera gagnlegt ung-
um málara að sökkva sér niður í list
fyrri alda og skoða gamlar bygging-
ar?
— Auðvitað er það gagnlegt. ðlaður
verður að vita, við hvaða arfi maður
lekur.
— Eitthvað eitt hefur ef til vill orlc-
að sterkast á þig á þessari löngu
göngu, — einhver einn listamaður
kannski? —
Ekk i get ég neitað þvi. Picasso
var mjög ofarlega í huga mér. Mér
t'innst hann mikill snillingur, maður-
inn sá. Hins vegar varð ég hrifinn af
fleirum, E1 Greeo til dæmis. Hann
hafði mjög skémmtilegt skipulag, sem
ég vildi, að gæti komizt á hér iijá
okkur. Hann seldi helzt ekki myndir
Framhald á bls. 30.
13
V I K A N