Vikan - 23.06.1960, Síða 12

'ffltöm
„Reykvíkingar vilja
ekki sjá okkur"
Það var eitt kvöld í vor, að við sáum opnar dyr á íþróttahúsi Jóns Þorsteins-
sonar, og þá var ekki að sökum að spyrja, hvernig fór. Við lentum auðvitað á æf-
ingu hjá fimleikadeild Ármanns, það er að segja, við létuin tvíslána og svifrána
og allt það eiga sig, en létum okkur nægja að dást að kraftinum og mýktinni í
þessu unga og stælta fólki, sem iðkar þessa íþrótt. Þarna var karlaflokkur við mjög
erfiðar æfingar, sem krefjast áralangrar þjálfunar, svo sem krossæfingar í hringj-
um, handstöðu á annarri hendi á tvíslá, alls konar erfiðar sveiflur á svifrá og þar
fvrir utan stökk á dýnu og æfingar á kistu.
Kvenfólkið Iætur svoleiðis mannraunir lönd og leið, sem vonlegt er, en leggur
áherzlu á kvenlega mýkt og jafnvægi í flóknum staðæfingum og margra hæða upp-
stillingum, sem stundum vilja hrynja. En sameiginlegt fyrir báða flokkana er gleð-
in yfir íþróttinni og áhugi á framförum og fullkomnun.
Við hittum að máli formann karlaflokksins, Óskar Valgarðsson, og fyrirliðann
í kvenflokknum, Guðrúnu Jónsdóttur. Þau sögðu flokkana æfa tvisvar í viku að
jafnaði, nema eitthvað sérstakt stæði til, þá er æft allt að fimm sinnum í viku.
Þau voru nýbúin að fara í sýningarferðalag til Borgarness og á Selfoss og höfðu
jafnvel fengið húsfylli oftar en einu sinni á bessum stöðum. — Af hverju sýnið
þið ekki hér fyrir almenning og auglýsið það rækilega? spurðum við. — Þið mund-
uð fá húsfylli í heilan mánuð. Guðrún varð fyrir svörum: „Nei, ónei, það hefur
verið reynt. Reykvíkingar vilja ekki sjá okkur. Þeir hafa ekki áhuga á fimleikum.“
Við trúum því varla, Reykvíkingar, en þó mun það satt: Unglingar á gelgjuskeiði,
sem gera tilraun til þess að syngja dægurlög með misjöfnum árangri, fá húsfylli,.
en þrautþjálfað fimleikafólk, sem unun er á að horfa, fær engar undirtektir.
Formaður karlaflokksins, Óskar Valgarðsson.
Formaðurinn tekur ekki einu sinni ofan
gleraugun, þótt hann bregði sér í handstöðu
ó annarri hendi á tvíslánni. Að baki er ann-
ar að framkvæma krossæfingu í hringjum.
Tvísláin er ekkert spaug, — en kapp-
inn stóð á höndunum og beið, meðan
myndavélinni var stillt, eins og hann
hefði fasta jörð undir fótum.
og jatnvægi einKenmr þessa fallegu æf-
ingu. Maður skyldi halda, að það væri erfitt að
losna úr þessari æfingu, en það gerðist með
sömu mýktinni.
Myndin til vinstri: Þær voru búnar að búa til þriggja hæða
uppstillingu, en eitthvað brást, og allt hrundi til grunna.
Að neðan: Flokkarnir æfa að sjá’fscgðu hvor í sínu lagi,
— en stundum verður ekki við neitt ráðið.
mmmm

■■ . -r:í\