Vikan - 23.06.1960, Blaðsíða 24

DIMMBLÁAR öldur Miðjarðarhafsins
sleiktu letilega neðstu þrepin á stóru
marmaratröppunuin niðri við strönd-
ina. Blómskreyttir og vel hirtir gras-
blettir, mjóir gangstigir, fagurlega gerð sund-
laug ... Frá blettinum þar sem við sátum, sá-
um við baðströndina teygja sig eins langt og
augað eygði, og hverfa síðan í blámóðu óralangt
í burtu. Hvítklæddur þjónn kom svifandi til
okkar með bakka og setti flöskur og glös á
borðið fyrir framan húsbóndann — Dino De
Laurentiis. Við vorum að bíða eftir húsfrúnni
— Silvönu Mangano.
Allt í einu stóð hún í dyrunum, — i rósóttum
sumarkjól — og með snoðklippt hárið. Svipurinn
var glettinn og strákslegur, og stakk einkenni-
lega i stúf við þetta fastmótaða og friðsæla um-
hverfi ... og hár-„greiðs]an“ átti miklu betur
við karlmannsfötin, sein ég hafði séð hana i
daginn áður, er verið var að taka kvikmyndina
„Jovanka“. í svarta leðurjakkanum — hún leik-
ur júgóslavneskan skæruliða — var Silvana
miklu meira hrífandi og kvenleg — eins og
rómversk gyðja, klædd eins og strákur.
— Ég er hreykinn af konunni minni, sagði
De Laurentiis, og augnatillitið, sem hann sendi
hinum snoðklippta bctri helming sínum, sann-
aði fullyrðu hans. — Hér stóð ég alveg ráðalaus,
þegar taka kviltmyndarinnar „Jovanka“ átti að
hefjast. Gina Lollobrigida neitaði ákveðið að
láta klippa af sér hárið, og engin önnur vildi
taka við hlutverkinu. Susan Hayward kom tii
greina, en hún kostaði allt of mikið fyrir mig
... Silvönu þorði ég ekki að spyrja, þvi hún var
önnum kafin við töku myndarinnar „Hið mikla
strið“. En svo bjargaði Silvana min mér út úr
vandræðunum samt sem áður. „Hér sérðu hina
nýju Jovönku þína,“ sagði hún einn daginn og
stillli sér upp fyrir framan mig. Hún varð auð-
vitað að ljúka myndinni „Hið mikla stríð“, en
við gátuin tekið lil við „Jovönku" fyrr en ég
þorði að vona.
í þessari kvikmynd sjáum við nokkrar ung-
ar stúlkur í Júgóslavíu á stríðsárunum. Þær
höfðu átt saman að sælda við þýzka hermenn,
og sem hegning og öðrum til viðvörunar voru
þær nauðrakaðar . ..
— Kannski skapar þessi liár-„greiðsla“
Silvönu nýja tízku, sagði Di Laurentiis bros-
andi. — Það væri mér lireint ekki neitt á móti
skapi, það væri ágæt auglýsing fyrir kvik-
myndina.
— Stutta hárið liefur nú sína kosti líka, skaut
Silvana inn i. — Hugsið ykkur hvað það er létt
að standa í húsverkunum svona klippt! Og svo
slepp ég alveg við allt hárgreiðslustússið, sem
allar aðrar þurfa að liafa áhyggjur af. Og bein-
linis ljót held ég nú að ég sé ekki ... Litlu
stelpunum mínum fannst þetta vera voða fínt.
Kannski þú viljir heilsa upp á þær, ég er að
fara upp til þeirra til að segja góða nótt.
í barnaherberginu á annarri hæð var hálf-
dimmt. Börnin þrjú, Veronica, Rafaella og
Frederico, sátu fyrir framan sjónvarpstækið.
Höfuð þeirar bar við skífuna á tældnu og ég
sá, að þau voru klippt alveg eins og móðirin.
Ég leit spyrjandi á Silvönu .. .
— Krakkarnir vildu endilega vera eius og
ég, svo ég fór bara með þau til rakarans og lél
klippa þau. En það verður nú ekki lengi að
vaxa aftur.
ÞAÐ má með' sanni segja að Silvana
Mangano hafi „vaknað einn morguninn
við það að vera orðin fræg“. Stúlkan í
myndinni „Beizk uppskera“ var fyrsta
kvikmyndahlutverkið hennar, en það gerði hana
heimsfræga á svipstundu. í augum fjöldamargra
kvikmyndahúsgesta mun Silvana um alla fram-

,,Mér þykir mjög gaman að
leika. En ég álít að staður
konunnar sé fyrst og fremst
heimilið og uppeldi barna
hennar sé stærsta verkefnið.
Ég læt starf mitt við kvik-
; ; V j ' ■
myndirnar aldrei ganga út
: ■ • .. ... ■ // ; «
yfir börnin mín mitt
stærsta hlutverk mun ávallt
verða^jlutverk móðurinnar.
. lö'lad •
„Við viljum vera eins klipptar eins og inamma . .
/ >1 1 /