Vikan - 23.06.1960, Síða 26

Dríleiðnlnkiikl
Framhald af bls. 13.
leidda til þess að láta hann gera ýmsar afkára-
legar og hlægilegar kúnstir, t. d. að afklæðast
eða sýna ölæði, iáta ])á hera sig til eins og fugia
eða apa, rugla skynjun þeirra á hita og kulda
og fleira þess liáttar. Síðasta atriðið er svo það
að losa hinn dáleidda undan áhrifunum, svo
að viljalff hans verði jafn frjálst og sjálfu sér
samkvæmt og það var áður. Þetta mistekst fúsk-
aranum mjög oft, en þess verða áhorfendur
ekki varir. Hinn dáleiddi er þá áfram undir
annarlegum áhrifum, sem hann getur að vísu
ekki gert sér grein fyrir, en valda truflun í
sálarlifi hans og geta að lokum leitt til þrá-
látrar geðveilu.
1 nágrannalöndum okkar hafa risið mála-
ferli út af slíkum eftirstöðvum gálauslega
framkvæmdrar dáleiðslu, og er skemmst að
minnast frægra málaferla i Noregi, þar sem hinn
frægi sálfræðingur prófessor Harald Sehjelderup
var kvaddur til álitsgerðar og fordæmdi hann
dáleiðslukukl ólærðra manna sem stórhættu-
legan verknað. Ekki er mér kunnugt um slíkan
málarekstur hér heima. Aftur á móti veit ég
dæmi þess, að fólk hefir beðið varanlegt heilsu-
tjón af kukli dáleiðslufúskara. Einnig hefir
gengið dáleiðslufaraldur hér um höfuðstaðinn
eftir sýningar hinna erlendu kuklara og eng-
inn kann að segja, hviljkt tjón getur hlotizt
af því.
Hér leikur vanþekkingin sér að hættulegum
öflum, sem lnin kann að vísu að setja í gang, en
skilur ekki hvernig orka né kann til fulls að
stöðva. Mælirinn er fullur. Hið opinbeéa má
ekki lengur láta sér nægja að hirða skemmt-
anaskattinn af kuklinu. Það verður að banna
sýningar á brögðum erlendra dáleiðslukuklara.
Dáleiðsla á aðeins að vera leyfileg sem lækn-
ingaaðferð i höndum þar til hæfra manna. ★
Dann sítal !»■!
Framhald af bls. 5.
þegar ég kom þangað kl. um 22.00, var hann
þar ekki. Ég fór svo með Pétri Pálssyni út á
Langveg 27, og þegar ég hafði beðið þar til kl.
22.25, þá kom Jón. Þá var hann drukkinn. Ég
þurfti að liitta kunningjastúlku mína niðri í
bæ kl. 22.45 og fór á það stefnumót, en hann
varð eftir. Um kl. 23.00 mætti ég Jóni niðri í
Austurstræti, og þá gekk ég með honum út í
Lækjargötu. Þar töluðum við nokkuð saman, og
svo fékk ég bíl á B.S.R., og sagði þá Sveinn að
aka að Austurhlið 125. Móts við Þóroddsstaði
lét ég bílinn stoppa, því að ég sá þar vinstúlku
mína, og þar fór ég úr bílnum og labbaði með
henni heim. Þegar við vorum komnar nokkuð
á leið lieim til mín, kom Jón á eftir okkur og
sagðist þá þurfa að tala við mig, en ég vildi ekki
tala við hann og sagði honum að fara heim.
Þegar ég kom heim, var Jón kominn þangað á
bílnum og ætlaði að tala við mig, en ég sagði
honum að fara heim, því ég vildi ekki tala við
hann, þar sem hann var drukkinn og leiður
í skapi, sennilega af því ég hafði ekki viljað
tala við hann. Billinn beið svo nokkuð lengi
fyrir utan húsið, en fór svo og síðan hef ég
ekkert frétt af Jóni. Ég get hugsað, að kl. hafi
verið orðin fast að 24.00, þegar bíllinn fór frá
húsinu. Ég greiddi bílstjóranum 25 kr.“
Uppl. játað rétt.
Þórdís Snorradóttir.
A. A. yfirlögrþj.
17/3 kl. 10.15.
Þá mætti aftur Jón Jónsson.
Mætti skýrir svo frá: „Mig rámar í að hafa
hitt Þórdísi Snorradóttur niðri í bæ í fyrra-
kvöld, og ég man eftir svip bílstjórans, sem ók
okkur. Einnig man ég eftir því, að ég átti ein-
hver orðaskipti við stúlku, sem var með henni.
Þá man ég einnig, að ég talaði eitthvað við Þór-
dísi heima við hús það, sem hún býr i. Þá rámar
mig i það, að Þórdis hafi borgað bílinn og hann
hafi átt að aka mér heim, en heim vildi ég ekki
fara þar sem ég var drukkinn. Mig minnir, að
ég hafi farið úr bílnum á Langavegi 29 og að
ég hafi farið þar inn til Guðmundar, en ég þori
ekki að segja neitt ákveðið um það.
Ég man ekkert eftir, að ég hafi rænt bílnum
R. 15039, en ég efa ekki, að svo hafi verið. Eftir
akstrinum man ég ekki nema einu sinni. Þá var
ég einhversstaðar fyrir utan bæinn. Þá fannst
mér bíllinn vera að fara út af, en mér tókst að
bjarga því. Þá man ég, að ég var undir stýri
bílsins. Eftir það man ég ekki neitt frekar eítir
mér, fyrr en ég vaknaði úti í hrauni, eins og ég
hefi áður sagt.
Það er í öllu falli öruggt, að ég hefi verið einn
og enginn maður með mér eða nálægt mér.
Meiðsli hefi ég ekki hlotið, svo að neinu nemi.
Ég var skrámaður á báðum höndum, rispaður
á vinstra fæti og slæmur í hnénu. Ég hefi fengið
högg á hökuna, og einnig átti ég erfitt með
andardrátt og hefi þvi fengið högg á brjóstið.
Það hefur lagazt í nótt.
Ég get ekki sagt um, hvað vakað hafi fyrir
mér með tökunni á bilnum, nema ég man eftir,
að ég vildi ekki fara heim, þar sem ég var
drukkinn, og hefi því sennilega ætlað að eyða
timanum, á meðan rann af mér. Til Keflavíkur
átti ég ekkert erindi.“
Uppl. játað rétt.
Jón Jónsson.
Vöttur:
Sveinborg Jóhannsdóttir.
Yfirheyrslunni lauk kl. 11.10.
A. A. yfirlögregluþj.
Bifreiðin R. 15039 er „kaskó“-tryggð hjá
Tjóni h/f. Verið er að athuga skemmdir á
bifreiðinni, og mun eigandinn, Þorsteinn Ragn-
arsson, leggja fram lýsingu á skemmdunum og
áætlun um viðgerðarkostnaðinn.
Hér með fylgir bréf, sem Jón Jónsson skrifaði
í fangahúsinu í gær og ætlaði að senda stúlku,
sem hann hefur verið með og heitir Þórdís
Snorradóttir.
A. A. yfirlögrþj.
þéh
að tfehSast ?
ÓDÝRAR FERÐA &
SLYSATRY GGINGAR
UMBOÐSMENN UM LAND ALLT
BRUNABÓTAFÉLAG ÍSLANDS
Skrifstofur: Laugavegi 105
Símar; 14915, 16 og 17
26
V I K A N