Vikan


Vikan - 23.06.1960, Side 28

Vikan - 23.06.1960, Side 28
Ut, út . í sumarið í sumarfríið í helgarferðir «r hentugaet að hafa álasrif í túbum: Kryddsíld Sykursíld Mayonese Jarðaberjamauk Ávaxtahlaup, rautt, gult oe ffraent Fást í flastum matvöru off kjötvsrzlunum. Heildsölubirgðk-: Skipkali Vr SKIPHOI-Tl 1 • REYKJAVtK Sími 3-37-37. Sdlskiu á St. Thoinas Framhald af bls. 21. „Það er ekki neinum vafa bundið," mælti Lily, og Það leyndi sér ekki að hún meinti Það. „Og meðal annarra orða, ég er flutt úr þessu fína veitingahúsi. Þeir voru ákaflega hæverskir við mig; sögðu að ég skyldi greiða gistinguna þegar ég hefði efni á því. Ég lét þá hafa demantshring- inn minn i tryggingu. Ég tók á leigu litið her- bergi úti í borginni — og ég fékk afgreiðslustarf 1 minjagripaverzluninni, sem þú vísaðir mér á.“ „Það gleður mig, senóra .. . Nei, líttu bara út, sjáðu ..." Þau Douglas og Karen gengu á eftir skraut- klæddum hljóðfæraleikurum niður strætið. Höf- uð Douglasar var reifað og hann bar hægri hönd- ina 1 fatla. En hann brosti og hélt utan um Karen með vinstri hendinni. Karen var klædd I Ijós- brúnan silklkjól, hár hennar féll mjúklega liðað niður með vðngunum, sem voru venju fremur föllr, en hún bar sig eins og drottning, grönn og íturvaxin, og brosti til Douglasar. i Og Bonito sá son sinn í anda. Það var ekki nema ár síðan að hann gekk i broddi fylkingar á eftir hljómsveitinni niður þessa sömu götu, með stúlku vlð hllð sér og vafði hana örmum. „Það er dásamlegt að vera ungur," mælti Bonito lágt. Llly hristi platínuljósa lokkana. „Ekki vildi ég lifa ævina upp aftur, fari það kolað," sagði hún. Bonito brosti. „Ég vil ekki gerast til að rengja yður um það, senóra," varð honum að orði. Þau stóðu út við gluggann. en þau Karen og Douglas veittu þeim ekki athygii; þau höfðu öðru að sinna, störðu hvort á annað björtum ástaraug- um og voru ein í henni veröld. Skyndilega hallaði Douglas sér að Karen og stalst til að kyssa á háls henni um leið og hann vafði hana örmum. Og svo voru þau ekkert að tvinóna við það, kysstu hvort annað beint á munninn þótt allir sæu. „Douglas," hvislaði Karen. „Og það sem munaði minnstu að við skildum leiðir fyrir fullt og allt, eingöngu fyrir heimsku mina." „Vi* vorum bæði heimsk. Það munaði minnstu að ág gerði alvöru úr þvi að skreppa hingað, og ég mundi hafa farið heim aftur með flugvélinni um morguninn, hefði Bonito ekki skorist i leikinn á óvæntan hátt." „Við höfum numið mikið af dýrkeyptri reynslu," mælti Karen enn. „Og nú sleppum við ekki hvort öðru Við erum orðnar fullorðnar manneskjur." ,,Þú ættir bara að reyna það aftur að sleppa, telpa min." „Og nú förum við heim aftur. Það verður dá- samlegt," sagði Karen. „Ef til vill verður maður að fara að heiman til að komast að raun um hve maður er tengdur umhverfi sinu og ann því. Og svo leikur mér forvitni á að vita hvernig það er að elska hetju. Þú bjargaðir lifi okkar allra með þvi að stökkva á skammbyssuna." „Hetja, nei aldrei. Ég sem lá 1 yfirliði 5 meira en klukkustund." Þau hlógu bæði og kysstust enn. Hljómsveitin tók að leika og fóikið safnaðist að. 1 sömu svifum komu Þau, Karen og Douglas, auga á þau, Lily og Bonito i glugganum. Karen veifaði til þeirra. „Komið þið með í dansinn," kaliaði hún til þeirra. „Þetta er eins- konar hringdans, ekki nokkur vandi, bara að hreyfa mjaðmirnar eftir hljómfallinu!" „Ég vona að Hosmer heyri hljóðfæraleikinn inn í dyfíissuna," mælti Lily um leið og hún kleif léttilega út um gluggann og gekk í danshringinn með þeim. „Komdu, Bonito lögregluforingi." Bonito hreyfði mjaðmirnar ósjáifrátt eftir hijómfallinu. „Má þvi miður ekki vera að því," svaraði hann. „Yfirmaður minn kemur á morgun, og hann vili alltaf fá sem lengstar skýrslur um það, sem við hefur borið, og það meira að segja í þríriti. Mér veitir ekki af að sitjast við að semja." „Les hann þær svo nokkurntima?" spurði Douglas og hló við. „Aldrei hef ég séð hann gera það,“ svaraði Bonito. Svo yppti hann öxlum og gekk í dans- hringinn. „Manana," sagði hann. „Á morgun “ Þau tóku saman höndum og hreyfðu sig eftir hljómfallinu ... SÖGULOK. Bláma ströiidi n Framhald af bls. 11. sér kirkjunum fyrir mestri aðsókn, spilavít- unum fyrir flestum gestum og íþróttakapp- ieikunum fyrir flestum veðmálapröngurunum. Hún kemst hæst í öllum greinum og er þar að auki eini staðurinn í Frakklandi, sem er baðaður í sól 300 daga ársins og hefur aðeins 65 rigningardaga. Litla héraðið Antibes inn- heimtir tvöfalt hærri skatta en Toulouse og þrefalt hærri en Deauville. 1 Eden-Roc eru flestir milijónarar saman komnir á ferkíló. metra, og i Saint-Tropez getur mikilsvirtur iðjuhöldur, aiþekktur maður, sett á sig barna- húfu og farið í hálfsokka, án Þess að það sé I frásögur færandi. Á strönd Carlton-hótels getur Frakka, sem hvorki kann ensku né Þýzku, fundizt hann vera ókunnugri en nokkurn tima í New York eða Hamborg. Cðte d' Azur er stærsta enska nýlendan og lika sú stærsta þýzka, bandaríska og belgíska. Það hve alÞjóð- leg hún er og um leið þjóðleg, gerir hana að ákjósanlegri loftvog heimstíðindanná. Eftir þvf, hvernig ferðamennirnir fara og koma, má fylgjast með risi og falli gengisins á stjórnmáia- og fjármáiasviðinu í Wall Street. Gengislækkun sterlingspundsins 1931 rændi Cóte d‘ Azur tveimur þriðju hlutum hinna ensku gesta, og kauphallarhrunið 1929 neyddi alla Bandaríkjamenn tii skjðtarar heimferðar. Strfðshættan Í939 gerði það að verkum, að að- eins 45 Bandarfkjamenn komu til Cannes, og lækkun pesetans neyddi hina forriku Argen- tfnumenn, sem lögðu stórfúlgur undir f spiia- bönkunum, til þess að hætta að spila. St.riðið f Kóreu, deilan um Súezskurð og Bagdaðupp- þotið gerði ferðaskrifstofum allt frá Juan-les- Pins tii Salnt-Tropez jafnórótt og utanrikis- ráðuneytinu, en hið stðrkostlegö tjðn FrakU4 lánds vlð missi Tndó-Kína og deiiurnar i M,- Afriku hækkuðu frekar gengi Cðte d‘ Azur. Ef vart verður við nokkurn óróleika á Cðte d‘ Azur nú, er það aðeins vegna þess, að stað- urinn er ekki reiðubúinn að taka á móti þelrri fólksmergð, sem svarar til allrar lbúatðlu venjulegrar stórborgar i Evrðpu. Hann hefur ekki nægilega mörgum rúmum á að skipa og hefur ekki nógu mörg baðherbergi og alls ekki nægar götur. í Saint.-Tronez eru aðeins 360 hóteirúm fyrir þá 4000 gesti. sem þrengja sér inn f þetta litla fiskiþorp Hið mjög urrt* setna hótel Carlton i Cannés getur á aðal- ferðamannatimanurn aðeirts boðíð elztu við- skiptavinum sfnum unp á þakherbergi eða þá hinar stóru gistihússfbúðir, sem þó er VenjU- iega haldið frá, ef konungborið eða heimsþekkt fóik skyldi bera ðvænt að garði. Örlög Cðte d‘ Azur voru ráðin miíli 1920 og 1930. Fyrir þann tíma hafði engirtn látið sér det.ta f hug, að nokkur gáeti verið svo vit- laus að láta glóðheíta sumarsói Miðjarðarhafs- irts Skfna beint. á sig. Alls staðar reyndu menn að verjast sólinni. Stórir sólskermar vernduðu viðkvæma húð hinna tignu ungmeyja frá London eða Boston, sem með ærnum tilkostnaði fengu meðui frá heimkvnnum sinum til þess að verja sig sólbruna. Ensku apótekararnir f Nizza vöfðu alla inn f sárabindi, sem höfðu verið svo óvarkárir að vanrækja það að verj- ast sðiinni, svo að þeir voru óþekkjanlegir frá múmfum. Á þökum húsanna gat hvar- vetna að lfta stór zinkbaðker, sem voru und- anfari seinni tfma baðhúsa. Það var 1927, að hinn yfirspennti og veil- auðugi jöfur bandarísku járnbrautanna .Tollh Brown uppgötvaði sumarið Þá fðru gestir frá hinum gamalgrónu sumarbaðstöðum Deauville, Biaritz og La Baule að streyma þangað. Árið 1931 mátti sjá Ungt bandarískt fólk liggja næst- um nakið á ströndinni hjá .Tuan-les-Pins. Þá fór að bera á flegnum sundboium, jafnvel tvf- skiptum, og fólk varð æ léttklæddara á ströndinni. Fyrsta samkeppnin um, hver hefði fegurstu fætur, var háð í Antibes. Þetta hafði allt sínar afleiðingar, og má nefna, að stjórnir stærstu hótelanna tilkynntu hátíðlega, að ákveðið hefði verið, að framvegis skyldu gisti- húsin hafa opið alla sumarmánuðina. Þegar opið er á sumrin og lokað á vetrin, verða það aðeins Þrfr mánuðir, sem hótelin hafa tii umráða til tekjuöflunar. og af Þvi leiðir, að verðið verður geysihátt. Þegar hótei- eigandi selur eina súrmjólkurflösku á 20 28 VIK A N

x

Vikan

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Vikan
https://timarit.is/publication/368

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.