Vikan - 15.09.1960, Qupperneq 24

Husqvarna
AUTOMATI C
er til gagns og ánægju á lieim-
ilinu.
Saumar venjulegan saum,
Zig-Zag, stoppar í fatnað, saum-
ar hnappagöt, festir á tölur,
saumar fjölda mynstra, til
skreytinga.
Einkaumboð: Gunnar Ásgeirsson h. f.
Suðurlandsbraut 16 Sími 35200
Postulina á torginu
Framhald af bls. 12.
hann trúir, að engum Jiyki brosleg og fáir munu
standast. Ég hhistaði margoft á slíkan torg-
predikara, sem fyrir nokkrum árum setti svip
á Lækjartorg, nafngreina þjóðkunna menn, sem
nú „dúlíuðu í helvíti“, eins og hann orðaði
það,
Slíkar hrollvekjandi lýsingar á örlögum liinna
óguðiegu eru annar meginþáttur í trúarboð-
skap postulans á torginu. Kristin kirkja dregur
ekki did á það, að guð er ægilegur i einu til-
liti: Maðurinn í lítiimótleik sínum skelfist
frammi fyrir tign og almælti skaparans. En
þossi skilningur er hinum venjulega torgpredik-
ara aðeins að litlu leyti Ijós. Hann lýsir guði
miklu frernur sem ógnandi harðstjóra, sem
hótar eilífri kvöl þeim, sem víki frá lögmálinu
og i'æri honum ekki liinar skyldugu fórnir. Hitt
skliur postulinn á torginu ekki, að með þess-
ari túlkun sinni dregur Iiann guð niður í jarð-
neska, allt of mannlega smæð.
HREINT HJARTALAG.
Ákafi postulans nægir ekki einn saman til þess
að trúboðið beri sannan árangur. Til þess þarf
einnig hreint hjartalag. Við eigum eflaust að
trúa því, að þeir, sem telja sig kjörna til þess
að boða guðs orð, séu gæddir hreinna hjarta-
lagi en aðrir menn. Hins má þó ekki dyljast,
að hjarta margs predikara bifast sterkar af
frakt og lystisemdum heimsins en af náðar-
boðskap guðs. Og postulinn á torginu er ekki
undanþeginn þessum breyzkleika. Ef honum
finnst samt sem áður, að hann sé kjörinn til
þess að leiða villuráfandi sálir inn á hina sönnu
braut sáluhjálparinnar, þá er tvþfeldnin orðin
honum furðulega töm, og hann lætur sér nægja
að framkvæma þá 5-mínútna frelsun, sem fólg-
in er í trúarjátningu varanna. Þannig verður
syndalausnin auðveld og vegurinn til náðar-
innar greiður og beinn.
Það var postulinn á torginu, sem fyrstur
vakti hjá mér grunsemd, að hreint hjartalag
byggi ekki ávallt að haki trúboðs varanna. Við
urðiirn samferða i langferðabíl yfir fjölfarna
heiði. Einn farþeganna, eldri virðulegur maður,
útlendingur að því er virtist, kveikti sér í digr-
um vindli. Postulinn á torginu heimtaði þegar,
að hann hætti að reykja, og þegar reykinga-
maðurinn fór sínu fram, beindi hann kæru
sinni til bílstjórans, sem liann sagði vera skyld-
ugan að stöðva reykingarnar. Allt kom þó fyrir
ekki, enda taldist leyfilegt að reykja i bílnum.
Þá tók postulinn til sinna ráða. Hann hóf að
kveða niðvisur um reykingamanninn, söng þær
hárri raustu, svo að vel mátti heyra um allan
bilinn. Þær byrjuðu flestar svona: Reykjar-
svælan römm og stæk ..., en enduðu með sæmi-
lega grófum tilbrigðum. Á þessu gekk mestan
liluta leiðarinnar.
Menn hljóta að þjóna guði sínum á marg-
víslegan liátt og erfitt kann að vera um það
að dæma, hver komist næst því að finna liann.
En sá sem ber hjartað barmafullt af remmu
haturs og ofstækis fær aldrei skilið náðarboð-
skap guðs, þvi síður glætt guðsneistann í sálu
nokkurs manns.
Draumar
Framhald af bls. 22.
væri á ferðalagi og kom á stórt tún, en þar
voru kýr á beit. En allt í einu fóru epli að
rigna á túnið, svo að ltýrnar hurfu. Þegai
hætt var að rigna eplum, fór ég að skoða þau
og sá að þau voru úr gulli. Þá vaknaði ég og
Mig langar að biðja yður að ráða þennan
draum fyrir mig. Þaö eru nokkrir mánuðir
síðan mig dreymdi hann. Mér fannst Sigrún
amma mín og Stefán afi minn koma til min
og amma færði mér silfurramma með likani
af Jesús Kristi i rauðri skikkju, og sagði
hann að þetta væri handunnið eftir afa minn
og væri erfðagripur og ég mæfti ekki láta
liann frá mér. Svo fannst mér önnur lijón vera
þarna líka, og sagði kona: „í tilefni af því
að ég er alnafna Sigrúnar, ömmu þinnar, ætla
ég að færa þér þennan silfurramma.“ Inni
í honum var útskorin mynd af lienni sjálfri.
Eg sá ekki afa minn né heldur hinn mann-
inn, en báðar konurnar. En þessa síðar nefndu
hef ég aldrei þekkt, að ég hygg.
Með vinsemd.
Dísa.
Svur lil Dísu.
Þér veröur hacjnaöur aö því að gamall
kunningi þinn minnir þig á hlut sem mun
færa þér hagnað.
Til Draumráðandans.
Um jólin i vetur dreymdi mig að ég og
einhver maður, sem ég þekktí ekki og vissi
ekki nafn á, vorum í fangelsi og þótti mér
eiga að krossfesta okkur. Ég vissi ekkert hvers
vegna við vorum í fangelsinu, en svo þótti
mér koma til okkar maður, og sagði hann að
fyrst ætti að krossfesta hinn manninn og mig
á eftir. Mig dreymdi þennan draum tvær næt-
ur i röð.
Nokkru seinna dreymdi mig eftirfarandi
draum:
Ég þóttist stödd við Tjörnina hér í Reykja-
vík og þótti mér ég mæta þar manni, sem
ég drap með þvi að reka hnif í brjóstið á
honum. Þótti mér hlæða mjög mikið úr sár-
inu. Við að sjá það varð ég svo hrædd, að ég
fleygði frá mér hnífnum i tjörnina og hróp-
að að nú væru þeir, þ. e. lögreglan, að koma
til að taka mig fasta. Lagði ég þá á flótta og
ldjóp syo hratt, sem ég komst, háhljóðandi. Við
það vaknaði ég.
Með fyrirfram þökk fyrir ráðninguna.
Svala.
Svar til Svölu.
Draumurinn merkir að þá munt bindast
manni tryggðarböndum en síðari draumur-
inn merkir að þú munir verða gagnrýnd
harðlega fyrir stæma liegðun.
Herra draumráðandi.
Mig dreymdi að ég var að eltast við þrjár
flugur, sem ég hélt að væru melflugur sem
komu úr fötum sonar míns. Ég gat drepið þær
með þvi að kreista þær undir lófa mínum,
en tek þá eftir jivi að ein hefur bitið mig
í fingurinn og þar var svartur blettur, sem
ég hafði verk í. Húsmóðir.
Svur til Ilúsmóður.
Einhverjir náungar eru að baktala son
þinn. Þér mun takast aö kveða sögusagnir
Framhald á bls. 34.
24
VIKAN