Veðrið - 01.04.1959, Qupperneq 16

Snjóalög i Esju 13. des. 1958. Ljósm.: Flosi Sigurðsson.
yíir sjávarmál. Hitt kemur þó einnig stöku sinnum fyrir, svo sem hér hefur
verið nefnt dæmi um, að snjór er meiri á láglendi en í fjöllum, og er þá eðli-
legt, að spurt só um orsakir.
Þann 11. og aðfaranótt þess 12. desember s. 1. snjóaði talsvert um suðvestan-
vert landið, og mældist úrkoma um 9 mm í Reykjavík og á Þingvöllum, en tæp-
lega 24 mm í Stóra-Botni í Hvalfirði. Frost hafði verið nokkra daga, en um
hádegi þann 11. brá til þíðviðris á láglendi og hélzt svo rúman sólarhring. Sök-
um þessa þíðviðris og lítils háttar rigningar og slyddu mun snjór hafa verið rak-
ur á láglendi í nágrenni Reykjavíkur, þótt frost væri og snjór þurr, þegar
hærra kom en rúmlega 200 metra yfir sjó.
Þann 12. desember var vindhraði um 20 hnútar (5 vindstig) í Reykjavík, en
skafrennings gætti lítið, enda snjórinn rakur, eins og áður segir. Á Hellisheiði
var hins vegar mikið kóf, og varð heiðin ófær bílum í fyrsta sinn á vetrinum,
ef marka má frásögn dagblaða.
Vindur jókst mikið með hæð, og hefur það að sjálfsögðu átt sinn þátt í að
skafrenningur var miklu meiri í fjöllum en á láglendi. Samkvæmt mælingum
Veðurstofunnar var vindhraðinn 23 hnútar í 200 metra hæð yfir Reykjanesi á
hádcgi þ. 12., en í 1100 metra liæð var tvöfalt livassara. Fyrr um daginn komst
vindhraðinn jafnvel upp lyrir 70 hnúta í 1100 metra hæð, en það samsvarar 12
vindstigum.
Virðist liggja ljóst fyrir, að snjó liafi að miklu leyti skafið úr efri hlíðum
Esjunnar, en skörp umskipti orðið, þar sem hlákunnar gætti, og snjór að mestu
legið óhreyfður þar fyrir neðan. Vindur var austan suðaustan og blés því með-
fram hlíðum fjallsins.
I Akrafjalli voru snjóalög svipuð og í Esju, en hins vegar voru Hengill, Blá-
fjöll og önnur fjöll á Reykjanesi hvít upp á efstu- brúnir, enda voru hlíðar
þeirra, þær sem sjást frá Reykjavík, í hléi fyrir vindinum.
16 — VEÐRIÐ