Vikan - 13.07.1961, Blaðsíða 30

Svona, svona, nngfrú góð. likki svona
mikið í einu! Sjáðu bara hvernig
mamma fer að: Lítið i einu en oftar.
En þú liefir rétt fyrir þér — maður
byrjar aldrei of snemma á réttri húð-
snyrtingu. Mamma þín hefir líka frá
æsku haft þessa reglu: Nivea daglega.
Gott er að til er NIV E A !
Nivea inniheldur Euce-
rit — efni skylt luiðfit-
unni — frá þvi stafa
hin góðu áhrif þess.
t
SÆNSKA ELDSPÝTAN.
Framhald af bls. 7.
— Ó, verið þið veikomnir, sagði
hún og hló með öllu andlitinu.
Þið komið alveg mátulega í kvöld-
matinn. Gevgraf Kúsmits er ekki
heima. Hann þurfti að lieilsa upp
á prófastinn og hefur senniiega-
fengið sér neðan i þvi. En ])ið
ættuð að geta komizt af án hans
. . . . Gerið svo vel að ganga inn
og tylla ykkur. Þið hafið verið
úti í eftirlitsferð, býst ég við.
Já, við vorum það, og svo brotn-
aði fjöður í vagninum, by-rjaði
Tjúbikov, um leið og hann gekk
inn og fékk sér sæti.
Taktu haiia óforvarandis,
bvíslaði Djúkovski, alveg for-
málaiaust.
Fjöður, já . . . bm . . . já . . .
og svo báruin við hér niður.
Flýttu ]>ór nú, livísiaði
Djúkovski. Ef við föruin lengi i
kringum efnið, þá getur hún sér
til um allt saman.
Gerðu það sjáifur, ef þú vilt,
en losaðu mig við það, tautaði
Tjúbikov. Hann stóð upp og gekk
út að glugganum. Ég get það ekki.
Þú verður að éta sjálfur þá súpu,
sem þú hefur soðið.
Fjöðrin, já, lióf Djúkovski
máls og gekk til hinnar ungn
frúar, um leið og hann hnyklaði
brýnnar mjög. Við erum eigin-
lega ekki liingað komnir til þess
að setjast að snæðingi .... hm ....
og við Gevgraf Kúsmits eigum við
ekkert vantalað. Við komum til
þess að spyrja yður, náðuga frú,
hvar þér liafið falið Markús ívan-
itsj, sein þér myrtuð.
— - Hva — hvað? Hvaða Markús
ívanitsj? stamaði hún og eldroðn-
aði. Ég skil ekki ....
Eg spyr i laganna nafni.
Hvar er Klásov? Við vitum allt.
liver iiefur sagt ]iað? mælti
hún veikum rómi. Hún stóðst ekki
a u g n a r á ð Dj ú k o v sk i s.
Gerið svo vel að sýna okkur,
hvar liann er.
En hvernig liafið þið fengið
að vita það? Hver hefur sagt það?
Við vitum allt. Gerið nú scm
ég segi .... í laganna nafni.
Þegar rannsóknardómarinn sá
vandræðasvipinn og fátið á frúnni,
herti liann upp hugann gekk til
hennar og mælti:
Segið okkur það, þá förum við.
Annars......
Iivað viljið þið hpnum?
Engar vífilengjur, frú mín.
Við heimtum, að þér vísið okkur
á liann. Þér skjálfið, það keinur fát
á yður .... Þáð eruð þér, sem
hafið myrt hann. Glæpanautar yðar
hafa svikið yður.
ölga Pavlóvna fölnaði.
Komið ])á með mér, rnælti
luin háifkæfðri röddu og neri sam-
an höndunum i örvilnan. Ég faldi
liann í baðhúsinu okkar. En i
guðanna bænum, segið manninum
mínum ekki neitt! Hann gæti ekki
risið undir því.
HÚN TÓK stóran iykil niður af
nagla og gekk siðan á undan gest-
um sínurn gegnum eldhúsið og
fórstofuna út á túnið. Það var
orðið aldimmt úti og döggfall á
grasi. Þeir Tjúbikov og Djúkovski
fylgdu henni eftir i iiágresinu.
Brátt komu þau að ]>lægðum akri.
í myrkrinu sáu þeir móta fyrir
tveimur trjám og smáhýsi nokkru
Stattu ekki eins og srlópur. f>að ^æti
r verið ávísun.
3D VIKAN