Vikan - 10.08.1961, Qupperneq 3

Svar til Dísu:
Sannast að segja get ég litla
huggun veitt þér, Dísa mín, aðra
en djúpa samúð mína. Þetta
vandamál þitt er svosem ekki
einsdæmi. Mér virðist á bréfi
þínu, að maður þinn sé alls ekki
með fullum sönsum, en þrátt
fyrir það, er lítið sem þú getur
gert. Ég fæ ekki séð að þú getir
búið öllu lengur við þetta. Þó
væri reynandi fyrir þig, ef þú
mögulega kemur því við, að
dveljast að heiman í svosem
hálfsmánaðartíma. Þetta gæti
orðið til þess að koma vitinu fyr'-
ir manninn þinn, auk þess sem
þú myndir hafa mjög gott af því
að hvíla þig og slappa af. En ef
allt verður við það sama, sé ég
ekki annað en að skilnaður sé
nauðsynlegur, bæði þín og
mannsins þíns vegna. Ef þú
mundir skilja við manninn þinn,
cru miklar líkur til þess að þú
fengir að halda börnum þínum,
eins og málum er háttað. Ekki
þori ég að lofa neinu um það,
hvort maðurinn þinn myndi fást
til þess að leita sjálfviljugur til
læknis, því að eftir því sem mér
skilst á bréfinu, finnst honum
þú eiga alla sökina á því hvernig
málunum er komið — og ekki
býst ég við að hann láti segjast
— a. m. k. ekki af þér.
Ég myndi í þínuni sporum tví-
mælalaust bera málið undir góð-
an lögfræðing. Skilnaður virðist
varla umflúinn, og getur lögfræð-
myndi bregða illilega, ef skegghýj-
ungurinn væri rakaður af þessarri
ungu konu. Það er eins og maður-
inn viti ekkert hvað hann er að tala
um . . .
Samúel K.
— Bravó! og aftur bravó! fyrir
„skegghýjungsgreininni,“ hans
Helga Sæm. Þetta eru orð í tíma
töluð. . . . Getið þið ekki fengið
hann Helga til þess að skrifa viku-
lega? . . .
B. R.
—, og gæti ekki Vikan kostað
Helga Sæmundsson í ferð til Öræfa
og látið hann svo skrifa grein um
náttúruna þar? Hann hlyti að hafa
gott af slíkri ferð . . .
B. K. B.
Leynivínsala . . .
Kæra Vika,
Mig hefur lengi langað til þess
að skrifa einhverju blaði um eftir-
farandi, og núna loksins leita ég til
þin: hversvegna í fjandanum er
„Rikið ekki opið á kvöldin? Ég held
það hljóti að vera einsdæmi í landi,
þar sem á annað borð er selt áfengi,
að ekki sé liægt að fá það á kvöldin,
nema gegnum allskonar leiðinda-
krókaleiðum. Ég verð að segja eins
og er, að ég hef sannarlega samúð
með öllum leynivínsölum — vel að
merkja, meðan þeir selja ekki annað
en áfengi úr áfengisverzluninni hér.
Hvað eru menn að fetta fingur út í
það, þótt einstaka áræðinn leigubíl-
ingurinn orðið þér að ómetanlegu
liði í þeim málum öllum. Gerðu
þetta fyrr en síðar — það er
ykkur hjónunum báðum fyrir
beztu.
„íslenzkt blóð. . . .“
Kæra Vika,
Mig Iangar að skrifa þér nokkrar
línur um greinina „íslenzkt blóð og
fannst mér leiðinlegt að lesa vegna
stúlknanna, sem í þessu lentu, og
finnst mér fyrir neðan allar hellur'J
að birta þessar myndir.
Segjum nú svo, að þessar stúlkur,
sem á myndunuin eru, séu nú giftar
og ráðsettar isíenzkar mæður.
Finnst þér ekki þá, Vika min, leið-
inlegt fyrir þær og börnin þeirra
að sjá myndirnar, er fylgdu grein-
inni.
Ég skrifa þetta ekki af því ég
þekki einhverja stúlku, sem á mynd-
unum er, heldur vegna þess að þetta
er stórt lýti á þessu annars ágæta
blaði.
Vona ég svo, að eitthvað svipað
endurtaki sig ekki,
Tvítug húsmóðir.
stjóri leggi sig í hættu með því að
selja áfengi á kvöldin? Ekki tapar
ríkið á þvi, nema síður sé, því að
yfirleitt er ekki annað á boðstólnum
í bílunum en áfengi, sem keypt er
á útsöluverði hjá Ríkinu. Úr því að
kúnninn vill borga þetta fasta verð
fyrir bokkuna, hversvegna eru menn
þá að ásækja þessa ágætu meðhjálp-
ara Rikisins, sem leynivínsalar eru?
Og eftir allar herferðir lögreglunn-
ar, eru þeir orðnir ragir og nervusir,
eins og skiljanlegt er.
\ Setjum dæmið þannig upp: Það
t kemur óvænt góður gestur i heim_
sókn á fyrirmyndarheimili — að
kvöldi dags. Hjónunum hefði þótt
gaman að geta boðið honuin upp á
einn lítinn, en eins og stendur er
ekkert vín til á heimilinu. Nú verður
þessi gestur annaðhvort af guða-
veigunum eða þá að húsbóndinn á
heimilinu verður að hringja í eitt-
hvert símanúmer og biðja ismeygi-
lega um „góðan bíl“ — og því fylgir
allskonar leiðindapukur, sem gegnir
menn eiga ekki að láta bjóða sér.
Með fyrirfram þökk fyrir birt-
inguna> Kúnni.
Nokkuð þykir mér bréfritari
Enn um skógrækt. . . frjálslega þenkjandi, en við verð-
um víst samt að bíta f enn eitt
— er liann Helgi ykkar að verða
atvinnunöldrari, sem velur sér af
handahófi eitthvert nöldursefni, al-
gerlega að tilefnislausu? . . . Sann-
leikurinn er sá, að . . . mönnum
súrt epli — það er mikill sann-
leikur í bréfi hans. Auðvitað er
leynivínsala Ijótur löstur, sem
hvergi ætti að viðgangast. En
hvernig á að uppræta þetta mein?
Útgefandi: VIKAN H.F.
Ritaljóri:
Gfall SigurBsson (ábm.)
Auglýsingaatjórí:
Jóhannea Jörundason.
Framkvæmdaatjóri:
Hiiraar A. Krístjánsson.
'
|: p
|!lll

BiUtjórn og auglýsingar: Sklpholtl
33. Slmar: 35320, 35321, 35322. Póst-
hólf 149. AfgreiBsla og dreiílng:
BiaBadrelfing, Mlklubraut 15, siml
36720. Drelfingarstjóri: Óskar KarLs-
son. VerB i iausasölu kr. 15. Áskrlft- ..
arverB er 200 kr. ársþriBjungslega, '
greiBist íyrirfram. Prentun:. HUmir
h.f. Myndamót: Hafgraf h.f.
í næsta blaði verður m.a.:
V Vikan hittir að máli fimm íslenzkar stúlkur, sem búsettar
eru í borginni Hamton í Bandaríkjunum og birtir viðtal við
eina þeirra sem nú er blaðaljósmyndari hjá dagblaði þar
skammt frá.
•fc Dagbók Zoffanys. — Smásaga um piparsvein og ástir hans á
kornungri stúlku. Þýtt úr Esperanto eftir Reto Rosetti.
* Á þjóðin að standa upp, þegar forsetinn gengur í salinn? Sjö
þekktir borgarar svara þessari spurningu.
¥ Ég er ódauðlegur. — Saga eftir bandariska höfundinn Ken
Purdy og fjallar um einræðisherra, sem tapar fyrir uppreisn-
armönnum og leitar hælis hjá gömlum kunningja og þar ger-
ast ótrúleg ævintýri.
¥ Ný verðlaunakeppni: Transistor útvarpstæki í verðlaun.
Keppnin stendur yfir í tveim blöðum.
¥ Sendiför til Ungverjalands: Sögulok.
¥ Áhugamenn í uppstreymi. Vikan skreppur upp á Sandskeið
og hittir svifflugmenn og fer á loft.
¥ Hjónakornin: Nýr grínþáttur.
¥ íþróttir: Sterkasti maður í heimi.
Ég er sammála bréfritara hvað
það snertir, að sífelldar herferðir
gegn leynivínsölum geta aldrei
orðið tii þess að leggja niður
þessa „atvinnugrein." Éina leið-
in finnst mér sú, að „Ríkið“ sé
einmitt opið á kvöldin — og er
það samboðið góðu menningar-
þjóðfélagi. Þetta myndi uppræta
með öllu eða að mestu, skulum við
segja — allt „pukur“ — og eitt er
víst: ekki yrði það til þess að auka
drykkjuskap, nema þá síður sé.
Kannski getum við fengið Góð-
templara í lið með okkur, bréf-
ritari góður(?).
. . . A8 segja skilið við
stórborgina. . .
Kæra Vika,
Þakka þer fyrir allt gamalt og
gott. Ég hef einú sinni skriíað tii
þín i vandræóum mínum, og þá
gafstu mér ráð, sem dugði, og nú vil
ég enn einu sinni leita til þin, og
vonast eí'tir svari sem fyrst.
Ég er iiðlega tvítug, tveggja barna
inóðir og vei giít. Maðurinn minn
hefur aiigóða vinnu, og ég held ég
megi segja, að við lifuin þægilegu
lífi — þótt við getum ekki leyft okk-
ur neinn lúxus. Fyrir skömmu
bauðst manninum mínum fyrirtaks.
staða í þorpi úti á landi. Þessarri
stöðu fylgir hús og alls konar frið-
indi. Kaupið er mjög viðunandi, og
sem sagt allt virðist í bezta lagi.
En ég er nú einu sinni svona gerð,
að ég kann ekki við mig nema i
Reykjavik. Ég held að það sé svo
lítið við að vera í þorpum úti á landi.
Maðurinn minn segir, að þessi staða
sé ekki bindandi nema i nokkur ár,
auk þess sem engir framfaramögu-
leikar séu í starfi því, sem hann
slundar núna — og það er að vissu
leyti satt. En ég hugsa sem sagt til
þess með hryllingi að flytja út á
land — ég er búin að eignast góða
kunningja hér i bænum, og svo er
ég hrædd um, að börnunum myndi
falla þetta illa. Ég veit, að ef ég
þrjózkast við, þá hættir maðurinn
minn við þetta. Finnst þér, að ég
ætti að leggja þetta á mig?
S.
Ég er alveg hissa á þér, að þú
skulir yfirleitt vera að hugsa þig
nokkuð um. Þið eruð ung, hjónin,
og þú verður að vera þess
minnug, að fáum ungum hjónum
gefst tækifæri til þess að koma
sómasamlega undir sig fótunum
svo snemma á lífsleiðinni. Ég er
hræddur um að þetta vaxi þér
mjög í augum. Þú skalt ekki vera
hrædd um að þú eignist ekki nýja
félaga — Það kemur undir eins
og af sjálfu sér. Og eitt er víst,
að börnunum myndi sízt af öllu
þykja þetta miður — og ekki eru
blessuð börnin lengi að því að
afla sér nýrra kunningja. Ef kjör
þau, sem manninum þínum bjóð-
ast eru miklu betri en þau kjör,
sem hann nú býr við, finnst mér
■ að minnsta kosti geta fórnað svo
sem ári til reynsiu — þó ekki
væri nema vegna barnanna.
Þegar þið eruð búin að hreiðra
um ykkur á nýja heimilinu, hver
ætli verði þá fyrstur til þess að
þvertaka fyrir að flytjast aftur
„suður“ — þú (?).
VIKAN 3