Vikan - 01.02.1962, Blaðsíða 19

Standandi, annar frá vinstri: Skipstjórinn á
Nordlyset, í miðju, standandi: Sigurður
Sumarliðason, skipstjóri m/sk. Helgu 30 ára.
Sitjandi, fyrsti frá vinstri: Háseti á róðrar-
bátnum. í miðju, sitjandi. Formaður á
róðrarbátnum, faðir skipstjórans á Nordlyset.
Sigurður Sumarliðason
skipstjóri
segir frá
liðnum dögum á sjó.
Sigurður Sumarliðason, 83 ára.
VIKAN 19
því við að fara út og fengum okkur lánaða
þrjá lagnetabáta, dregg og stjóra og byrjuð-
um af miklu kappi að leggja nokkur net, sem
annars átti að nota við reknetaveiðina. Ég
varð fyrstur til að koma þrem netum i sjó og
þegar við vorum að leggja þau sáum við, að
síldin gekk viðstöðulaust í þau. Við rerum
lífróður i land, jafnskjótt og við höfðum lok-
ið við að leggja. Okkur vantaði hlífðarföt.
Og aftur fram í sprettinum að draga netin,
sem nú voru orðin haugfull af síld. Hinir
4 af skipsliöfninni héldu áfram að leggja net-
in, þrjú og þrjú í setningu eins og vanalegt
var að hafa. Um kvöldið var búið að leggja
4 setningar í sjó og síldin þá hætt að ganga
í netin. Ég tvíhlóð bátinn í fyrstu setning-
unni, sem lögð liafði verið fyrst um hádegið.
Hinir bátarnir tveir voru seinni. Sá fyrri
fékk eina og hálfa hleðslu, en hinn eina
hleðslu. Mjög lítil síld var í siðustu netunum,
sem við lögðum. Svona stuttan stanz liafði
sildin á sjálfum Pollinum.
Við fengum samtals 42 tunnur af sild úr
netunum, sem við lögðum um og eftir há-
degið.
Það var strax byrjað að salta síldina, þeg-
ar ég kom með fyrri farminn úr bátnum,
sem auðvitað var drekkhlaðinn. Um nóttina
fluttum við tvær setningarnar út á móts við
svokallaðar Dældir. Við vissum sem var, að
síldin var á hraðri göngu út Pollinn. Okkur
vannst ekki tími til þess að flytja fleiri, og
unnuin við þó í þessu eins og þrælar alla
nóttina, fram undir morgun. Fengum við
góða veiði í ytri setninguna, en mjög lítið
i þá innri. Þetta var fínasta sild, alls um
10 tuiinur. Tókum við nú upp allar setning-
arnar og fhittum um borð.
Þó aflinn liefði verið góður fyrri daginn,
þá töpuðum við á þessu braski okkar, því
við eyddum i þetta þrem dögum, þar til við
vorum tilbúnir að sigla út. Við hefðum feng-
ið miklu meiri afla í einni reknetalögn en
52 tunnur.
15.
Fyrstu rekentin lagði ég í Firðinum, rétt
utan við Hrólfssker. Létum við drífa þar í
ágætis veðri, alveg logni, svo skipið dró ekki
vel úr netatrossunum, svo að endinn á þeim
lagðist saman. í þessari fyrstu lögn fengum
við um 60 tunnur. Síldina söltuðum við um
borð og gekk það prýðilega, þvi öll skips-
höfnin var vön að kverka og salta sild i
landi. Sumir voru mjög fljótir að kverka
og salta.
Ég færði mig utar næstu nótt og þar feng-
um við síld og söltuðum eins og áður. Við
vorum helzt til fáir, því ef við fengum yfir
100 tunnur i lögn, þá gátum við ekki lagt
aftur næstu nótt, þvi við höfðum þá ekki
tima til þess að salta og kverka síldina, pækla
hana, slá tunnur til, fíra þeim niður í lest-
ina og stúfa þeim þar. Var þetta erfið vinna
og mundi vafalaust þykja svo nú á tímum.
Ekki þorðum við að leggja netin, ef nokk-
uð var að veðri. Við vissum, sem var, að við
myndum ekki ná þeim inn aftur, nerna meira
eða minna rifnum. Við vorum svo fáliðaðir.
í þessari fyrstu ferð, fengum við góðan afla
eftir ástæðum. 500 uppsaltaðar tunnur. Ekki
ma,n ég hvað við vorum lengi í þessum túr.
Liklega hefur það verið um hálfur mánuður.
Ekki gátum við lagt netin á hverjum degi
af ýmsum ástæðum, sem nefndar hafa verið
hér á undan.
Framhald á bls. 26.