Vikan - 12.04.1962, Qupperneq 32

Hin nýju TRITON-BELCO-ELEGANCE bað-
herbergissett hafa sett svip sinn á heims-
markaðinn — og getum við nú útvegað þau
með stuttum fyrirvara í miklu úrvali gerða
eg lita.
Þér hafið því aðeins smekklegt,
nýtízku heimili — að TRITON-
BAÐ-SETTIÐ sé í húsinu.
TRITON-baðsettin eru úr ekta
postulini með nýtízku formi,
enda Vestur-þýzk.
Sighvatur Einarsson & Co.
Skipholti 15. — Símar: 24133 — 24137.
Á glíman sér lífsvon?
Framhald af bls. 9.
hérumbil á núlli, þegar frá er dreg-
inn mjög fámennur hópur manna. Á
glimumót koma nokkrir gamlir menn,
sem einhvern tíma í æsku sinni þóttu
liðtækir svo og krakkar, sem virðast
líta inn af forvitni fremur en áhuga.
Undantekningalítið er glíman afskap-
lega ljót iþrótt eins og hún birtist
okkur á kappmótum hér í Reykja-
vík. Glimumenn standa illa að glím-
uni og bolEist. Það virðist orðið hér-
umbil óþekkt að fara í varnir, heldur
er tekið á móti og sá verður ofaná
i stympingunum sem sterkari er. Já,
ofaná í bókstaflegum skilningi, því
oftast iéndir sigurvegarinn ofan á
jStúlftur
úro
Tveir drengir á svipuð-
um aldri, óska að skrif-
ast á við ykkur.
Sendið í pósthólf 1279,
Reykjavík. — Merkt:
„Pennavinir“.
hinum. Annars býst ég við þvi, að
meðfylgjandi myndir, sem teknar
voru á Skjaldarglímu Ármanns í vet-
ur, sýni þetta betur en orð. Sigur-
vegarinn í þessari Skjaldarglimu var
ananrs vel að sigrinum kominn þvi
hann átti eina glæsOega bragðið, sem
ég sá í allri glimunni.
Ég býzt við því, að glíman hafi að
einhverju leyti verið eyðilögð með
því að stefna saman keppendum í
einn allsherjar þyngdarflokk, svo sem
gert er á Skjaldarglímu Ármanns og
Islandsglímunni. Það er tæpast nokk-
ur grundvöllur til fyrir því, að maður
sem vegur 60 kg glími við annan, sem
er 100 kg og miklu hærri að auki.
Enda fer það alltaf á einn veg. Þung-
ir boltar, sem standa óbiíanlegir á
gólfinu, fara jafnan með sigur af
hólmi eftir ófagrar aðfarir.
Það er nánast hlægilegt að kalla
glímuna þjóðariþrótt Islendinga eins
og nú er komið. Sízt af öllu ættum
við að halda því fram á alþjóðavett-
vangi, né hafa hana til sýnis þar.
Eftir því sem ég hef komizt næst,
er islenzk glima bæði brosleg og ljót
iþrótt í augum annarra þjóða. Þetta
þykir ef til vill nokkuð hastarlega
mælt, en hvers vegna að berja höfð-
inu við steininn?
Það hefur átt að heita svo, að glíma
væri ein af námsgreinum við Iþrótta-
kennaraskóla Islands að Laugarvatni.
En mér er kunnugt um það, að hún
hefur alltaf verið niðursetningur á Því
heimili, sem hvorki kennarar né nem-
endur höfðu áhuga fyrir. Sem og von
var: Ungir íþróttakennarar vilja
nema þær greinar íþrótta, sem þeir
vita að finna hljómgrunn. Það vita
allir, að varla er haldinn svo ómerki-
legur knattspyrnuleikur, að áhorf-
endur séu þar ekki tífalt fleiri en
á Islandsglímu. Þegar handbolta-
keppni fer fram, er þrengt inn fólki
að Hálogalandi meðan einhver kemst
inn. Körfubolti á miklum vinsældum
og vaxandi að fagna og sama er að
segja um badminton. Sund og frjáls-
ar íþróttir eru orðnar hinar klass-
isku íþróttir dreifbýlisins, Þar sem
erfitt er að koma hópíþróttum við.
Ég get fallizt á, að sérhver iþrótt
sem miðar að heilsurækt eigi sér til-
verurétt, enda þótt hún sé ekki bein-
línis fögur á að horfa. Eftir því sem
ég hef komizt næst, hefur glíman
ekki slíkt gildi. Það sagði mér frægur
reykvískur þjálfari og frömuður um
líkamsrækt, að glíman hafi í för með
sér mjög óholl áhrif á hjartað. Það
er vegna þess að menn halda niðri
í sér andanum við ýtrustu átök en
„læsa“ brjóstholinu með handleggj-
unum. Það er alkunna, að glímu-
skjálfti fer ekki sérlega vel með
taugarnar, en kvíði, spenna og tauga-
óstyrkur verða alltaf mest i iþrótt-
um, þar sem tveir og tveir eigast
við. Lárus Rist, sá aldni íþróttafröm-
uður, taldi glimuna fáa kosti hafa, en
flesta ókosti þeirra íþrótta, þar sem
tveir og tveir eigast við.
Því er ekki að neita, að örfáir ein-
staklingar hafa glímt af snilli og
iþrótt, en þeir hafa alltaf tilheyrt
algjörum undantekningum og síðan
Guðmundur Ágústsson hætti að glima
á mótum er tæpast neinn öðrum
fremri, en einstaka öðrum þyngri.
Margar og fjálglegar sögur hef ég
heyrt eldri menn segja af tilÞrifum
glímumanna um og eftir aldamót, en
flestar hafa þær sögur á sér ein-
kenni karlagrobbs og ég hef tilhneig-
ingu til þess að taka þær ekki alvar-
lega. 1 öllum öðrum íþróttagreinum
hafa orðið margfaldar framfarir síð-
an og það er ástæða til að halda,
að glíman sé að minnsta kosti ekki
verri en hún var. Fyrstu þrjá áratugi
aldarinnar var talsverður áhugi fyrir
glímu og glíman hefur vafalaust orðið
mörgum til yndis og ánægju meðan
hún var og hét og aðrar betri íþróttir
enn óþekktar. Glíman er eins og rim-
urnar, barn síns tíma, en tími hennar
er liðinn og ég get ekki komið auga
á neitt, sem orðið gæti henni til lífs-
vonar.
Það er eindregin skoðun min, að
því beri að viðhalda úr fornri ís-
lenzkri menningu, sem orðið gæti til
þess að auðga lif okkar á kjarnorku-
öld. En glíman verður naumast til
þess. Hún er eins og gömul flik; verð-
ur hvorki brúkuð hversdags né á
tyllidögum framar og mun heyra til
sögunni einni, þegar núlifandi kynslóð
er gengin til feðra sinna.
Gísli SigurÖsson.
LA U SN:
'1. Maðurinn lil vinstri hefur enga
húfu.
2. A i>ak við hann er nú aðeins einn
tjaldstrekkjari.
3. Stuttbuxur stúlkunnar eru reim-
aðar.
4. Tvö yztu trén til vinstri snerta
hvort annað.
5. Bíllinn hefur aðeins einar dyr.
6. IUiðan i dyrunum er ekki dreg-
in alveg niður.
7. Gæsin teygir hálsinn.
32 VIKAN