Vikan - 12.04.1962, Síða 37

I
1
þegar hún missir taumhaldið á h'ug-
rnyndafluginu ....
Ég hvessti á hann augun. — Það
verður bið á því, að við tökum skák
saman, sagði ég. Svo sneri ég mér
rð Littler lögreglufulltrúa. — Hvers
vegna eruð þcr svo sannfærður um
e.ð ég hafi grafið likið hér í garð-
inum?
Það er bíilinn yðar, sem hefur
sannfært okkúr urn Það, svaraði hann
og tók pípuna út úr sér. Þér komuð
við á benzínstöðinni að Murravstræti
k’ukkan hálfsex á föstudag. Þar lét-
u.ð bér s syrja bilinn og skipta um
oliu Venju sas’.kvæmt skrásetti
starfsmaðurinn á stöðinni á vinnu-
seðilinn bæði það, sem gert var, tím-
rnn og stöðu ökumælisins. Síðan haf-
iö þér ekið bílnum þrettán hundruð
rnetra, cn það er, sem sagt, vegalengd-
in frá benzínstöðinni að bílskúrnum
yðar.
Hann hló við. — Með öðrum orð-
um, þér ókuð beinustu leið heim, og
þar eð þér vinnið ekki á laugardög-
um, hafið þér ekki hreyft bílinn síð-
an á föstudag.
Þessu hafði ég alltaf reiknað með.
— En yður hefur vitanlega ekki kom-
ið sá möguleiki til hugar, að ég hafi
b'-rið líkið út á einhverja óbyggða
lóð hér í nágrenninu og grafið það
þar?
Littler brosti að grunnhyggni
minni.
— Þér hefðuð verið tilneyddur að
fara þvert yfir fjórar götur til þess
að komast þangað, sem næstu óbyggðu
lóðina er að finna. Og það virðist
harla ólíklegt, að ekki sé meira sagt,
að þér hafið farið að burðast með
líkið alla þá leið, jafnvel þótt á nóttu
væri.
Theeber virti þá fyrir sér, þar sem
þeir kepptust við að grafa. — Albert,
sagði hann. Þar sem það liggur í
augum uppi, að þeir grafa upp rósa-
beðin, þá stæði þér kannski á sama
þótt þú létir mig hafa eitthvað af
þínum rósategundum í skiptum fyrir
mínar.
Ég virti hann ekki svars, snerist
á hæli og hélt inn.
Það leið á daginn. Ekkert fannst,
og svipurinn á Littler lögreglufull-
trúa lýsti ekki alveg eins miklu sjálfs-
trausti og þegar þeir hófu leitina.
Það tók að skyggja Klukkan hálf-
sjö þagnaði þrýstiloftsborinn niðri í
kjallaranum.
Lögreglumaður, Chilton að nafni,
kom inn í eldhúsið, Hann var þreytu-
legur og mæddur ásýndum, glor-
hungraður og vonsvikinn og buxurn-
ar hans ataðar mold og leir upp fyrir
hné. — Það er ekki nokkurn skapaðan
hlut að finna þarna niðri, sagði hann.
Littler lögreglufulitrúi beit tönn-
unum að pípumunnstykkinu. — Ertu
viss um það? Hefurðu gerleitað alls-
staðar ....
— Það má hengja mig upp á það,
svaraði Chilton. Ef hér fyrirfyndist
eitthvert lík, þá værum við fyrir löngu
búnir að finna það. Um það erum við
allir sammála.
Littler starði á mig. — Ég veit
að þér hafið myrt konuna yðar. Ég
finn það á mér.
Skynsamir menn verða alltaf brjóst-
umkennanlegir, þegar þeir neyðast til
að setja traust sitt á hugboð og ann-
að þessháttar. Vitanlega hafði hann
rétt fyrir sér, það var ekki það.
— Ég held ég matreiði lifur með
lauk handa mér í kvöld, sagði ég
glaðklakkalega. Það er orðið langt
síðan ég hef fengið þann fyrirtaks
mat.
Annar lögreglumaður kom inn i
eldhúsið E'inn af þeim, sem hafði
umsjón með skemmdaverkastarfsem-
inni úti í garðinum. — Herra fulltrúi,
sagði hann Ég átti tal við hann,
þarna nágrannann, þennan Theéber.
— Já, einmitt?
— Og hann segir að herra Warren
eigi sumarbústað úti við Byronvatn.
Það lá við sjálft að ég m'ssti bögg-
ulinn með iifrinni úr höndum mér.
Þessi bölvaður asni .... þessi Thee-
ber, sem aldrei gat haldið sér saman.
Littler lögreglufulltrúi sperrti upp
skjáina. Hann tók aftur gleði sína
á stundinni
— Þarna kemur það, hrópaði hann
upp yfir sig. Það fer ekki hjá því,
að þeir grafa þær alltaf .... alltaf
í sínu eigin landi Það er margsannað
mál.
Ég geri ráð fyrir að ég hafi föln-
að í framan.
— Þér dirfizt ekki að róta við neinu
á þeirri landareign minni, mælti ég.
Ég hef varið meir en tvö þúsund
dollurum til að koma henni í rækt,
síðan ég fest'i kaup á henni, og ég
vil ekki hafa það, að þið farið að
eyðileggja alla þá vinnu fyrir mér
rneð ykkar tilgangslausu skemmdar-
starfsemi.
En Litt.ler lögreglufulltrúi hló
bara. — Chilton, náðu í nokkra ljós-
kastara, sagði hann. Og segðu körl-
unum að taka saman graftólin. Hann
sneri sér að mér. Og hvar er svo þessi
sumarbústaður yðar, nánar tiltekið?
— Mér kemur ekki til hugar að
veita neinar upplsingar um það, svar-
aði ég. Þér vitið, að Það er útilokað
að ég hafi farið þangað. Eða hafið
þér gleymt því, sem þér sögðuð sjálf-
ur .... að það væri óumdeilanlegt
að ég hefði ekki hreyft bilinn frá því
á föstudag? spurði ég.
En hann lét ekki smávægilega mót-
sögn neitt á sig fá.
— Þér getið hafa fiktað eitthvað
við ökumælinn, sagði hann. Hvar er
sumarbústaðurinn ?
Ég krosslagði armana. — Þær upp-
lsingar veiti ég ekki ótilneyddur.
Littler lögreglufulltrúi glotti. —
Það er þýðingarlaust að vera að
reyna að tefja tímann með látalát-
um, sagði hann. Þér hafið kannski
hugsað yður að skreppa sjálfur þang-
að í nótt, grafa likið upp og koma því
svo fyrir á einhverjum öðrum stað?
— Ég hef ekki gert neina áætlun
þar að lútandi. En ég held mér fast
við þann lagalega rétt að svara ekki
neinu.
Littler gekk að símanum, hringdi
upp allskonar deildir og stofnanir, og
áður en Þrír stundarfjórðungar voru
liðnir, vissi hann upp á hár hvar sum-
arbústaðurinn minn stóð.
— Þetta er með öllu óleyfllegt,
lýsti ég yfir, þegar hann hætti loks
að tala í símann. Þér getið ekki stað-
ið fyrir sams konar skemmdarverkum
úti þar, og þið hafið unnið hérna í
dag. Ég hringi tafarlaust til borgar-
stjórans og skýri honum frá öllum
málavöxtum. Það gildir mig einu þótt
þér verðið þá rekinn úr starfi. Ég
gréti það ekki ....
Littler lögreglufulltrúi var allt i
einu orðinn svo ánægður með lífiö
og tilveruna, að hann neri saman
höndum. — Chilton, sagði hann. Þér
farið svo með vinnuflokk hingað á
morgun og sjáið um að öllu verði
komið aftur í samt lag.
Ég fylgdi lögreglufulltrúanum til
dyra.
— Hvert blóm og strá, annars læt
ég lögfræðinginn minn annast eftlr-
Svissnesku Terylene kápurnar t ru löngu þekktar að gæðum
@ Höfum ávallt fyrirliggjandi mikið úrval í öllum stærðum.
TÍZKUVERZLUNIN
GUÐRÚN Rauðarárstíg 1
VIKAN 81