Vikan - 19.04.1962, Blaðsíða 6

Þau sátu í anddyrinu á Park
Avenue hótelinu. Klukkan var að
verða tvö að nóttu og engir
voru á ferli nema nokkrir síð-
búnir gestir af barnum, sem
. gengu fram hjá þeim inn í lyft-
urnar eða út á breitt strætið.
Næturvörðurinn talaði í símann
og við afgreiðsluborðið sat há-
vaxin, ljóshærð stúlka, sem
geispaði bak við vel snyrta hÖnd,
meðan hún blaðaði í gesta-
skránni. Úti á götunni flautaði
lögreglubifreið. Svo varð allt
hljótt í stóru og íburðarmiklu
anddyrinu. Hann teygði sig eftir
hönd hennar yfir borðið.
— Jæja, þá erum vð hér sam-
an. Yeiztu hvers vegna ég kom
hingað? Grunar þig það ekki?
Hún hristi höfuðið. Dökkt,
glansandi hár hennar féll í þykk-
um lokk fram á annan vangann.
— Nei, þú gætir eins verið í
Tananarive eða Bahia Blanea,
sagði hún og hló. Þú ert sjalfum
þér ráðandi.
— Jáj og ég ákvað að fara til
Gautaborgar. Af því að þú ert
hér. Vegna þess a<5 ég þarf að
tala við þig. Það hlýtur þú að
vita. En ber það nokkurn ár-
angur, verður það ómaksins
vert? Því getur þú ein svarað.
Hún dró að sér höndina, leit
á klukkuna og hló lágt.
— Þú ert sjálfum þér líkur
Rolf. Það eru f jórir tímar síðan
þú komst til landsins. Klukkan
tólf hringir þú til mín frá hótel-
inu og nú höfum við aðeins setið
hér í stutta stund, en þú heimtar
samt, að ég svari þér strax,
hvort það muni bera nokkurn
árangur, að þú skyldir koma
hingað.
— Þú varst vant við látin þeg-

6 VIKAN