Vikan - 19.04.1962, Blaðsíða 15

> Unqt fólk
A UPPLEIÐ
J5TETNÞÓR
JAKOBjSjSON
sMðokdppi
Brekkuballett á skíðum
Ég lá eins og illa gerður hlutur hæst uppi í snar-
hrattri brekku rétt fyrir ofan Skíðaskálann i Hvera-
döluni. Ég lá marflatur á glerharðri fönninni, en
brekkan var svo hrött að minnstu munaði að ég
slæði uppréttur. Nýju ítölsku, támjóu spariskónum
minum hafði ,ég stungið með örvæntingarafti ofan
í tvær litlar holur i isnum ca. 350 metrum fyrir
ofan sjávarmál. Terylenbuxurnar mínar nýpress-
uðu voru að frjósa við hjarnið, þegar kaldur svitinn
þrengdi sér i gegn um þær á hnjánum og samlagað-
ist íslenzka öræfaísnum. Fingurnir innan í japönsk-
um patentplasthönzkum, sem ég fékk í jólagjöf,
voru orðnir stirðir af kulda og þegar ég reyndi að
pira ofan i myndavélina mina, sem ég hafði lamið
ofan í isinn fyrir neðan nefið á mér, þá skiptist það
á, að hettan á úlpunni minni rann niður fyrir augun,
og að andvana tár, sem höfðu frosið strax við fæð-
ingu, glömruðu til og frá á gleraugunmn eða sjón-
gleri vélarinnar.
Einhvers staðar langt fyrir ofan mig, þar sem
brekkubrúnina bar við ský, átti ég von á að sjá
hjálparvana ofurhuga skondrast á rassinum niður
brekkuna þá og þegar, og ég ætlaði saunarlega að
nota tækifærið til að taka mynd af þeirri furðu-
skepnu, þegar hún þyti fram hjá mér niður snar-
bratt hjarnið með hausinn á undan. Kannske yrði
það fréttamynd ársins.
„Ertu tilbúinn . . .?“ heyrðist kallað einhvers
staðar hinum megin við sjóndeildarhringinn, og það
hlakkaði i mér þegar ég galaði i hann á móti og
sagði honum að láta vaða. Ég var búinn að stilla alla
takka, mæla ljósmagn, áætla hraða og sjónarhorn,
reikna með stirðleika i vélinni vegna kulda, setja
á hana rauðgult litarsigti og glampaverju og hafði
meir að segja tiibúið skotljósið, ef mér fyndist
réttara að nota það til að deyfa skugga, sem mynd-
uðust í skæru sólarljósinu á fannhvitum isnum.
Puttinn var tilbúinn til að hleypa af . . .
Framhald á bls. 38.
VIKAN 15