Vikan - 31.05.1962, Blaðsíða 43

Þér fáið einangrunarkostnaðinn endurgreiddan á fáum ár-
um í spöruðu eldsneyti. Það borgar sig bæði fyrir yður
sjálfa og þjóðfélagið í heild að spara eldsneyti svo sem
unnt er, og þar að auki er hlýtt hús (vel einangrað) mun
notalegri vistarvera en hálfkalt (illa einangrað).
Lœkjargðtu . HafnarfirOi . Simi 50975.
Þeim geðjast bezt að
sléttlendinu.
Framhald af bls. 9.
margir þingmenn einungis tæki-
færissinnaSir atvinnumenn, sem
fyrst og fremst liugsa um það að
styrkja eigin hag fyrir mátt þing-
setunnar?
-—■ Ég býst viS þvi, aS menn
vilji vinna aS opinberum málum,
vegna þess aS þeir telja, aS þeir
geri gagn meS því.
—- Er þetta þín lijartans sann-
færing?
— Já, þrár manna beinast i ýms-
ar áttir. Sumir sækjast eftir þvi aS
ráSa, aSrir liafa af því ánægju aS
græSa peninga, skrifa bækur eSa
fást viS visindaiSkanir. ÞaS er lika
hagkvæmast fyrir heiminn, aS
menn hafi misjöfn hugSarefni.
Hins vegar er engan veginn víst,
aS hæfustu mennirnir lendi á þingi.
Flokksstjórnirnar ráSa ef til vill
of miklu um framboSin; geSjast vel
aS sléttlendinu og Sækjast lítt eft-
ir atkvæSamönnum, ef hægt er að
komast af án joeirra atkvæSanna
vegna.
— Þetta eru heldur óhugnan-
legar upplýsingar. Hvar er þá kom-
iS framlíS þjóSarinnar, ef sárafá-
mennar klíkur eSa flokksstjórnir
velja einungis þæg verkfæri til setu
á Alþingi.
—- ÞaS geta ekki allir ráSiS og
allt i lagi þótt fáir ráSi, ef þeir
liafa vit á því aS stjórna vel.
- HvaS mundir þú fyrst og
fremst gera, Björn,_ef þér væri gef-
iS eiriræSisvald á íslandi?
Ég mundi reyna aS láta öll-
um líSa vel.
— Þú vilt ekki skilgreina þaS
neitt nánar?
— Nei, þaS verSur elcki gert í
fáum orSum.
— Þú mundir liklega byrja á
þvi aS leggja niSur alla flokka
nema Framsóknarflokkinn.
— Ef einn á aS ráSa, þá þarf
enga flokka.
— ÞaS er talsvert talaS um þaS
hér i Reykjavik, aS flokkur þinn
sé aS verSa full tengdur þeim í
Kreml.
— ÞaS er tilhæfulaust. Stjórnar-
blöSin reyna aS teija fólki trú um
jietta gegn betri vitund og til þess
aS dylja eigin yfirsjónir. Stjórnar-
flolckarnir ætla aS nota þetta sem
áróSur ásamt lofor'Saskrumi til þess
aS vinna næstu lcosningar. Þetta
er mannlegt.
—- Ætlar þú kannske aS finna
hina endaniegu lausn á komma-
vandamálinu?
— Þeim fækkar af sjálfu sér.
Linukommar eru ekki fjölmennir
hér á landi. ViS höfum frelsisþrána
í blóSinu, en Rússar og Kínverjar
hafa alltaf þrælar veriS. Þegar
kommum fækkar verSa Framsókn og
íhaldiS aS mestu ein um hituna og
vega salt á mæniás þjóSfélagsins.
Hvernig líkaSi þér þetta svar hjá
mér?
— ÞaS ber snilldinni einni vott
eins og viS er aS búast hjá þér.
En hvaSa hlutskipti ætlarSu Iíröt-
um.
— Þeir eru í próventu hjá íhald-
inu og þú veizt aS próventufólk
hefur ekki vistaskipti fyrr en þaS
er flutt i kirkjugarSinn.
—- Er þig ekki fariS aS langa
i ráSherrastól, Björn?
— Onei, ég sé þaS er fánýtt. RáS-
herrarnir gleymast fljótt og flestir
eru fegnir, þegar þeir fara frá.
ViS slitum talinu um stjórnmál-
in og Björn stóS á fætur og gekk um
gólf á skyrtunni. ÞaS var orSiS fram-
orSiS og viS heyrSum, aS Björn R.
var farinn aS spila niSri i salnum.
Ómarnir af Nótt í Moskvu bárust upp
til okkar gegnum glasakliS og önnur
aöskiljanleg hljóS hússins. Alþingis-
maSurinn settist.
— HvaS finnst þér, aS lifiS hafi
kennt þér?
—' LifiS getur veriS ánægjulegt,
ef viS höfum lag á þvi aS láta hinar
réttu hliSar þess snúa aS okkur.
Menn ættu ekki aS óttast erfiSleika.
Skemmtilegustu endurminningarn-
ar eru oftast bundnar þeim atvik-
um, sem mesta áreynslu hafa út-
heimt. Var ég ekki búinn aS segja
þér, aS mér hefSu þótt frumbýl-
ingsárin skemmtilegust? Þá hafSi
ég ekki aSra upphitun i bænum á
Löngumýri en kolaofn í baSstofu.
Ég sat stundum viS hann, þe_gar ég
var blautur og kaldur. Enginn hiti
er jafn lifrænn og hressandi. En nú
kunnum við ekki að meta hita, þvi
hann er svo sjálfsagður og tæpast
matinn. Við verSum svo sjaldan
svöng. Menn þroskast á þvi aS neita
sér um hlutina. Jóhannes skirari
svelti sig til þroska og Sókrates var
sjaldan saddur. Menn vaxa aS
manngildi við þaS aS kynnast
kulda og sulti.
— Finnst þér menn i eðli sinu
góðir eða vondir?
— Langflestir eru i eðli sínu
góðir. Finnist okkur hið gagnstæða,
er þaS oftast eigin sök. Við höfum
þá ekki lag á þvi að láta betri
hliðar samferðamannanna snúa að
okkur.
— Hvernig snýst þú við árás-
um?
— Ég verð aldrei fyrir árásum.
— En ef svo færi?
— Það veit ég ekki. Held aS bezt
sé að liafa það eins og hafið, þegar
steini er kastað í það. ÞaS lætur
undan í bili, en lykst utanum stein-
inn um leiS og hann sekkur, sterkt
og þungt. Þannig sigrar hafiS.
— Og þannig sigrar þú. Einu
sinni varstu kaupfélagsstjóri. Hvers
vegna tókstu upp á þvi?
— Þá spyr ég aftur: Hvers vegna
vilja menn skrifa aðra bók, þegar
þeir hafa skrifað eina?
— En þú hættir. Féll þér ekki
við þá á Skagaströnd?
— FólkiS er ágætt. ÞaS kom mér
í kynni við sjó og fisk.
— Já, ég hef heyrt, að þú sért
farinn að gera út. Ætlarðu að halda
því áfram?
— Já, auðvitað geri ég það.
— Er það ekki áhættusamari
atvinnuvegur en búskapur á Löngu-
mýri?
— Býzt við þvi, en áhættu fylgir
ánægja og ég hef ekki verið óhepp-
inn.
— Þú varst ekki búinn að segja
mér frá kaupfélagsstjórninni.
Hvernig líkaði þér við þá í SÍS?
— Vel, þeir voru að basla við að
gera mig auðmjúkan en gekk það
erfiðlega. Ég lief alltaf verið litill
námsmaður.
— Kom það fyrir, að þeir lok-
uðu fyrir viðskiptin hjá þér?
— Já, þeir gerðu það á haustin
af gömlum vana. Og voru einna
röskastir við það, þegar kaupfélag-
ið var um það bil skuldlaust.
— Skilduð þið þá í illu?
— Nei, þegar ég var búinn að
slétta viðskiptareikninginn um
áramótin áður en ég fór, spurði ég
þá að þvi, livort ég ætti ekki að
lána þeim fáeinar krónur fram
yfir áramótin. Það þágu þeir með
þökkum.
— Svo það varst þú, sem gerðir
þá auðmjúka.
— Nei, það var jafntefli. Við
skildum góðir vinir. Þetta eru allt
beztu menn og vilja vel. SÍS er með
ofurlílil lierralæti við þá sem
skulda, en aftur á móti er rikis-
stjórnin húsbóndaleg við alla og
lætur þakka sér verk forsjónarinn-
ar. Gisli Sigurðsson.
VIKAN 43