Vikan - 23.08.1962, Síða 14

MARGRÉT HEFÐI GEFIÐ DÓTTUR
SINNI MÁNANN, EF ÞAÐ HEFÐI YERIÐ
HENNI MÖGULEGT. EN VAR ÞETTA
SAMBAND MILLI MÓÐUR OG DÓTTUR
ÞEIM TIL NOKKURS GÓÐS?
Margrét Sheridan stanzaði og leit
aðdáunarfull á græna kjólinn i
glugganum. Hann væri einmitt eitt-
hvaS fyrir Sallý, sem hafði þetta
gyllta hár, sem liðaðist svo fallega á
bak við litlu eyrun hennar. Og tindr-
andi bláu augun hennar. En kjóllinn
var dýr, og heilbrigð skynsemi henn-
ar sagði henni, að bezt væri að bíða
með allt slikt, þar til Sallý hefði
lokið námi sínu.
_ En þó! Augu frú Sheridan Ijóm-
uðu við tilhugsunina. Hún hafði
hugsað allt nákvæmlega út. Hún og
Sallý áttu að fara i eitt mesta ferða-
lag lífs þeirra og dvelja í einn mán-
uð á bezta gistihúsinu i Torlea á
— Ó, mamma! Þú ert alltaf að
hugsa um munað til handa mér,
sagði Sallý og hló háíf mæðulega.
— Heyrðu, ég hitti Myru Hallis i
dag. Og geturðu ímyndað þér annað
eins, mamma hennar og pabbi ætla
að taka hana með sér í sex vikna
ferðalag. Er hún ekki heppin?
Frú Sheridan brosti. Eftir einn
mánuð myndi Sa lý ekki öfunda
Myru lengur. — Það hlýtur að vera
dásamlegt, hélt Sallý áfram full
löngunar, — að geta keypt það, sem
mann langar í, ferðast þangað, sem
maður vill, og hvenær sem er. Hún
hætti snögglega og fylltist blygðun.
— Ó, mamma, ég átti ekki við að ég
MÆÐG-
URNAR
SMÁSAGA EFTIR
CLAIRE RITCIIIE
suðurströndinni. Sallý skyldi fá eins
mikið af sól og sjávarlofti, dansi . .
og nýjum kjólum og hún vildi.
Og alit þetta átti að koma henni
á óvart, þegar hún lyki við skólann.
þar sem hún hafði verið síðustu
tvö árin að læra hraðritun, vélrit-
un og tungumál. Ógleymanlegt ferða-
iag, áður en alvara lifsins byrjaði.
Frú Sheridan brosti hamingjusöm og
flýtti sér heim. Eftir aðeins fáar vik-
ur væri Sallý tilbúin, og þá fengi
hún að hcyra tíðindin.
Sallý var enn ekki komin, þegar
hún kom lieim. Hún bjó til mat fyr-
ir sig og fór svo að skoða tizkublað.
Hún sá Sallý fyrir sér i ö lum falleg-
ustu kjólunum. Og þarna var svo
faliegur lítill og hvítur skinnfeklur.
Frú Sheridan var niðursokkin í
hugsanir sínar um nýju fötin henn-
ar Sallýjar, og allt í einu voru tvæi
hcndur lagðar utan um hálsinn á
henni.
— Sæt, mamma! Þú ert þó ekkj
að hugsa uiii að fá þér minkafeld fyr-
ir veturinn? Eða er það jiessi fal-
legi kvöldkjóll, sem þú hefur fallið
fyrir?
— Hvorugt, sagði frú Sheridan og
lagði frá sér blaðið. •— Ég læt mig
bara dreyma, eins og vanalega. Ég
var bara að athuga, hvað mig lang-
aði til að kaupa handa þér.
væri óánægð eða þess háttar. En þú
hlýtur að sjá, að það er dásamlegt.
En frú Sheridan gleymdi fljótlega
Hallisfjölskyldunni og ferðalagi
þeirra. Hún hafði of margar falleg-
ar ráðagerðir að hugsa um. Og þess
vegna kom það henni svo á óvart,
þegar frú Hallis kom allt í einu í
heimsókn. Margrét Sheridan hafði
þekkt Jenný Hallis í mörg ár, en
þær hittust sjaldan nú orðið. Ric-
hard Hallis átti stóra burstagerð fyr-
ir utan borgina og hafði byggt sér
fa’legt einbýlishús, sem gekk undir
nafninu „Hallishölíin“. Frú Hallis
var í góðum lioldum, örlítið annt n,
hafði tvær hökur, hjartanlegan hlát-
ur og var svolítið veik fyrir skart-
gripum. Hún andvarpaði um leið og
hún settist í snjáða körfustólinn
hennar frú Sheridan.
— En hvað það er vistlegt og
heimilislegt lijá þér, Margrét. Og
um leið leit hún yfir fátæklegu lu’is-
gögnin í stofunni. — Ég he!d þvi
fram, að lítið hús sé miklu skemmti-
legra en stórt, eins og okkar. Við
æilum nú að loka þvi um tima og
fara í ferðalag.
_ Já, Myra var að segja Sallý, að
þið ætíuðuð að takast langa ferð á
hendur. Hvert hafið þið hugsað ykk-
ur að fara?
— Ó, það eru svo margir staðir,
Framhald á bls. 34.