Vikan - 06.09.1962, Blaðsíða 10

SMÁSAGA EFTIR J. C. THOMPSEN
AÐ var ekki néma mánuður síðan að Guy
Lucey var settur einkaritari til aðstoðar, og enn
varð hann gripinn notalegu stolti á hverjum
morgni þegar hún — það var vitanlega kona •—•
kom inn í skrifstofuna til hans og spurði: „Hvað
liggur þá fyrir i dag, herra Lucey?“
Að vísu var það staðreynd, að ungfrii Halvor-
sen var komin á fertngsaldurinn, gersvipt allri
kýmnigáfu. brjóstalaus með öllu og yfirleitt hoidalaus. Hún
hafði semsagt skorpnað í starfinu, líkamlega og andlega.
En Guv huesaði sem svo, að fyrst manni var e-kki settur
einkaritari t’t eðstoðar fvrr en hann var hækkaður i átt-
unda starfsflokk hiá SMS —- Stóra Matvæiasambandinu ■—
væri vart við þvt að búast að manni yrði fenginn einkaritari
af Javne Mansfield gerð'nni fyrr en hann hafði klifið spöl
hærra.
Þennan morsun spurði nncfrú Halvorsen þó ekki sinnar
veniulesu spurninsar. heldur afhenti hún honum innsiglað
umstas os mælti um leið: „Einkaritari herra Millikins bað
mí" koma hessu hrófi til vðar. Þér eruð beðinn um að hafa
samharwt við herra Millikin. þegar þér hafið lesið það.“
..Einkamál os trúnaðarmál — hað munar .ekki um það!
Hvað. er eisinlesa um að vera. ungfrú Halvorsen?“
. Það h-p és et ki minnstu hngmynd um, herra Lucey.
Eipherifari herra Afillikins . . .“
..AHt i lasi. Það ern nokkur hréf, sem við þurfum að
skrifa. en han iátum við hfða. meðan ég athuga þetta nán-
ar. Tss hrinsi. hegar þar að kemur."
..Tá. herra T.ucey ..
TTún fór os hann greip pennahnffinn og umslagið. Það
var varia oft að herra MiHikan. aðstoðar-framkvæmdastióri
ns starfsiiðssfiórnari Stóra Matvælasambandsins. sendi
frá ser t-réf. sem merkt vaeri hæði ..Einkamál" og „Trún-
aðarmét“. ’h'tti hað mætti ekki kallast einsdæmi að minnsta
'•n«ti. -ið einnm "f vns'tp mennunnm f hærri starfsflokk
hm"i.ct -Pkt hréf frá heim mikla manni.
Gnv T.neev hraut upp örkina.
ETNKAM^T. OG TnriNAHARMAT,.
Erá ... S. V. Mi’likin. aðstoðar-framkvæmdastjóra og
starfsliðsstjórnara.
Til .. . Guv Lucoy. hagskýrsluskrásetiara, markaðsrann-
sóknadeild. innanlandssölustofnun, Aðalskrifstofa.
Kæri herra Lucey.
Tækifæri, Sem hér hafið ef til vill áhuga á. t því sam-
bandi verðið hér að undirgangast enn eina hæfnispróf-
un. Giörið hvf svo vel að skipnleggja þannig störf yðar
næstu daga. að þér hafið sem mestan tíma aflögu. Hafið
samband við mig tafarlaust, svo við getum ákveðið við-
talsttma. S.V.M.
UY lagði örkina á borðið. Þetta kom honum
ákaflega á óvart. Tækifæri . .. og það voru ekki
nema nokkrir mánuðir siðan að hann var færð-
ttr upp í áttunda starfsflokk og laun hans þar
með hækkuð talsvert.
Hann tók innanhússimann og stillti á „0“.
„Samband við herra Millikin ...“
Hann ræddi við herra Millikin, og það var
afráðið, að Guy kæmi til fundar við hann að ioknum
morgunverði. Guy snæddi þvi einn síns liðs — vildi komast
hjá að taka staup með matnum, áður en hann ræddi við
herra Millikin, og eins að starfsfélagarnir, sem hann sat
venjulega með að borðum, krefðu hann sagna um orsak-
irnar fyrir slíkri hófsemi.
Klukkan tvær mfmitur yfir tvö steig Guy Lucey út úr
lyftunni á 17. hæð, hélt inn á „mahóníganginn“ og tilkynnti
nafn og erindi við afgreiðs’uborð viðtaisbeiðna.
Tíerra Millikin sat við skrifborð sitt. Á því lá þykkt spjald-
skrárhefti — skýrslan um starfsferil Guy Lucey hjá SMS.
Herra Millikin leit upp og hrosti. en gerði sig hvorki
liklegan til að risa úr sæti né heilsa gestinum með handa-
bandi.
„Sælir T.ucey. Fáið yður sæti. Ég met bað mikils, að þér
skuluð hregða svo skjótt við. Yður fýsir sennilega að vita
hvað vtm er að ræða?“
„Vissulega, herra Millikin.“
„Jæja, Lncey. Þvi miður get ég ekki skýrt yður frá nema
því helzta, enn sem komið er. Og fyrst skulum við at-
huga ...“ herra Millikin opnaði spjaldskrárheftið, „eh ...
fortið yðar og framtíðarhorfur ... hvernig lfzt yður á það?“
„Vel, herra Millikin.“
„Látum okkur sjá. Tuttugu og niu ára. Góð skólamenntun,
góðar prófeinkunnir. Kvæntur .. .“ Millikin
leit upp og hvessti á hann augun. „Vel kvænt*-
ur, Ltieey?“
„.Tá, herra Millikin. Ég býst við að svo sé.“
„Engin sundurþykkja, ekkert rifrildi?"
„Það er nú eins og .. .“
„S’eppum þvi. Það er ekki svo mikilvægt
í þessu sambandi. Börn?“
„Tvær yndislegar telpur, herra Millikin.
Sex ára og fjögurra . ..“
„Gott, ágætt. Unnuð fyrst hjá Ameriska
Efnaframleiðsluhringnum, gjaldkeradeild-
inni. Komuð til okkar eftir tvö ár.“ Herra
Millikin leit enn tipp. „Hvað segið þér um
þá ákvörðun nú, Lucey?“
„Ég hef ekki séð eftir henni, hr. Millikin.“
„Jæja, ég var að ræða við núverandi yfirmann yðar.
Tinkham. Hann segist eingöngu hafa góða reynslu af yður
í áttunda starfsflokki. Vinnið lengi frameftir og takið verk-
efni heim með yður. Rétt?“
„Ég reyni að gera eins vel og ég get, herra Millikin. Jú,
ég hef lagt talsvert li.art að mér, herra Millikin.“
„Gott. Það er einnig okkar álit.“
Herra Millikin þagði í fimm sekúndur að minnsta kosti.
Hann virti Guy náið fyrir sér. Að svo búnu skellti hann
aftur skjalamöppunni .hallaði sér aftur á bak í stólnum
og brosti innilega.
„Já, Lucey, ég geri ráð fyrir að framtiðarhorfur yðar
hér hjá okkur megi teljast allgóðar, að ekki sé meira sagt.
Ég hef verið að athuga niðurstöðurnar af hæfnisprófuninni
— bæði þeirri, sem þér undirgenguzt þegar þér komuð til
okkar og hinni síðari, þegar þér voruð hækkaður i átt-
unda starfsflokk. Þær benda til þess að þér hafið til að
10 VIKAN