Vikan - 06.09.1962, Side 5

Bannað börnum ...
Kæri Póstur.
Mig langar til að koma á fram-
færi umkvörtun, og til þess að þetta
komist fyrir almenningssjónir, hef
ég ákveoið að skrifa þér, í þeirri
von, að þú birtir bréf mitt.
Ég er móðir fjögurra barna, 11,
9, 3 og 1/12 ára gamalla. Ég er ný-
komin af Fæðingardeildinni, þar
sem ég þurfti að liggja í tíu daga.
En þarna á Fæðingardeildinni við-
gengst undarleg venja, sem ég fæ
hreint og beint ekki skilið: Börnum
innan tólf ára er þar bannaður að-
gangur. Ég skil ekki beinlínis lógíkk-
ina bak við þetta — ef það er smit-
hætta, sem um er að ræða, sé ég
ekki, hvaða munur er á tólf eða
eilefu ára börnum, hvað það snertir.
Mér myndi finnast allt í lagi, er ald-
urstakmarkið væri svo sem fimm
ára, ef það er hávaði og ólæti, sem
fólkið er hrætt við — en það er
heldur gremjulegt að vita til þess,
að ellefu ára gömul_ og prúð systkin
nýfædda barnsins ’megi ekki sjá
litlu systur eða litla bróður, fyrr en
mamma kemur heim. Það er alls
konar fólk búið að sjá litla barnið,
áður en blessuð litlu systkinin fá að
sjá það, — þau, sem eru tengdari
litla barninu en nokkur annar —
nema þá mamma og pabbi.
Mér finnst, að Fæðingardeildin
eigi að taka upp þann sið að hafa
einhvern ákveðinn (og þá stuttan)
heimsóknartíma fyrir lítil systkin,
og vona ég, að þú birtir þetta, Póst-
ur sæll, eða leggir út af þessu bréfi
mínu á einhvern hátt.
Með kærri fyrirframþökk,
Mamma.
Miklir karlar ...
Kæri Póstur.
Það er oft verið að kvarta undan
hegðun gangandi fólks í umferðinni,
og er það vissulega ekki að ástæðu-
lausu. En afbrotamennirnir skiptast
í tvo hópa — í fyrsta lagi þá, sem
ekki vita, að þeir eru að brjóta af
sér (og þeim er vorkunn vegna fá-
vizku sinnar ) og í öðru lagi þá, sem
brjóta af sér vísvitandi.
Það er þessi síðari flokkur, sem
gremur mig ósegjanlega. Ég er
sjálfur bílstjóri, og oft hefur legið
við borð að ég hreint og beint æki
á þessa heimskingja og dræpi þá.
Verstir eru gelgjustrákar, sem eru
að sýnast miklir karlar til að ganga
í augun á litlu skvísunum, aðdáend-
um þeirra. Þeir gera sér leik að því
að ganga fyrir bílana, í þeirri vissu,
að bílstjóraxnir hemli og hleypi
þeim framhjá. Síðast, þegar þetta
kom fyrir, reiddist ég svo, að ég ók
áfram og danglaði með frambrett-
inu í litla „töfíann“. Þess vegna þori
ég engu að spa um, hvað gerist,
þegar þetta veröur gert við mig í
næsta skipti.
Lögreglan verður að hafa auga
meö pessum föntum og refsa þeim
svo um munar — ef þeir fá að kom-
ast upp með þetta, færast þeir allir
i aukana.
Gerir annars lögreglan nokkuð af
því aö sekta gangandi fólk? Þaö held
ég ekki.
Ég hef nú létt á samvizkunni og
lýsi því hér með yfir, að næst, þeg-
ar einhver „kaidur karl" gengur
viljandi fyrir bilinn minn, ætla ég
ekki að hægja ferðina, heldur keyra
á hann, og hann má þakka fyrir, ef
hann sleppur með lærbrot.
Og úr því að ég er að minnast á
umferðina, viltu þá ekki benda lög-
reglunni á, að það verður að koma
upp umferðarljosum á horni Póst-
husstrætis og Tryggvagötu. Siðan
Tryggvagatan fékk aðalbrautarrétt-
indi fyrir Pósthússtræti, er næst-
um ógerningur að komast út í
Tryggvagötuna, nema með því að
nota aðíerð „köidu karlaxma“, —
keyra fyrir næsta bíl og treysta því,
að hann nemi staðar.
Svo þakka ég fyrir birtingima.
Gylfi.
Seint úti...
Kæra Vika.
Það er þetta með börnin min.
Dóttir mín er elleíu ára og sonur
minn niu. Ég hef alltaf bannað þeim
að vera lengur úti en til klxikkan niu
a kvöldin. En nú bregður svo við,
að mörg börn i nágrenninu fá að
vera úti til klukkan tiu eða jafnvel
elleíu á kvölain. Þetta sjá svo krakk-
arnir mínir og vilja auðvitað njóta
þessara réttinda líka, eins og skilj-
anlegt er. Finnst þér að ég ætti að
hliðra til og leyfa þeim að vera leng-
ur úti? Mér finnst það óréttlæti
gagnvart börnunum að meina þeim
að njóta sömu réttinda og hin börn-
in í nágrenninu, en þó veigra ég mér
við að láta þetta eftir þeim.
Nú spyr ég þig, Vika mín, hvert
er álit þitt á þessu máli?
Með kærri kveðju,
Hallí.
-------Það er hreint engin for-
senda fyrir því, að börnin þín fái
að vera úti fram á nótt, þótt önn-
ur börn í nágrenninu fái það.
Segjum að nágrannabörnunum
væri leyft að vera úti til klukkan
þrjú um nótt — ættir þú þá að
fara að spekúlera í, hvort ekki
væri rétt að leyfa þínum krökk-
um að vera úti a.m.k. til miðnætt-
is?
Nei, mér finnst, að þú eigir að
halda fast við þína venju — hvað
sem nágrannamömmurnar segja.
Þær eru ekki annaö en illt for-
dæmi. Börnin þín eru alltof ung
til að vera ein úti eftir klukkan
níu á kvöldin. Auk þess sem slíkt
stríðir á móti Lögreglusamþykkt-
inni.
Það er hverri húsmóður í
blóð borið að hafa gaman af
bakstri og matreiðslu en að-
stæður þeirra eru ótrúlega
misjafnar.
En hafi þær eignast Ken-
wood-hrærivél, þá verður
þetta leikur einn. Kenwood-
hrærivélin vinnur fyrir þær
öll erfiðustu verkin. Hún
hrærir, hnoðar, pískar og
hakkar og auk þess eru til
ýmiss önnur hjálpartæki fyrir
vélina. Sem sagt Kenwood
léttir húsmóðirinni heimilis-
störfin. Það er þess vegna,
sem hver hagsýn húsmóðir
velur Kenwood hrærivélina.
Verð kr. 4.890,00.
AFBORGUN ARSKILMÁL AR
wood Cíiet
Jfekla
Austurstræti 14
Sími 11687.
VIKAN 5