Vikan


Vikan - 06.09.1962, Blaðsíða 12

Vikan - 06.09.1962, Blaðsíða 12
BLAÐAMENNSKAN — LISTGREIN. íslenzk blatSamennska i sinni núverandi mynd, er ekki gömul, varla eldri en um það bil þrjátíu ára. ÁSur fyrr var blaðamennska, það er útgáfa blaða og stjórn þeirra, ekki í raun og veru eins og við skiijum blaðamennsku, heldur miklu frem- ur venjuleg ritstörf og oftast voru blöðin eingöngu gefin út af stjórnmálamönnum eða samtökum þeirra og ætlað það eina hlutverk að kynna stjórn- málaviðhorf viðkomandi manna og flokka. Fréttir voru þá birtar eins og viðbætir við greinarnar. Þeim var aldrei gert hátt undir höfði eins og vel má sjá þegar blaðað er gegn um gömlu blöðin. Fréttirnar koma þá oftast með litlum fyrirsögn- um, sagðar í belg og biðu og öllu ægði saman. Blaðamennska, journalistik, er listgrein. Hún stefnir að þvi að segja sem bezt tíðindi, búa þau út til lesturs þannig, að sem mest verði úr frétt- inni og að lesturinn, án tiilits til efnis fréttar- innar sé sein lystilegastur. I gamla daga, á dögum Þjóðólfs og ísafoldar, og jafnvel fram á daga Morgunblaðsins, Alþýðublaðsins og Tímans voru þeir taldir „blaðamanna" beztir, sem gátu búið skammir sinar um andstæðingana í nógu eftir- tektarverðan búning, snúið út úr, fundið snögga bletti og beitt andstæðinginn mestu brögðunum. Þá var líka algerlega óhugsandi, að nokkur gæti starfað við blað án þess að vera áhugasamur fylgis- maður þess flokks, sem gaf btaðið út. Blaðamennska er miklu fjölþættari listgrein en menn gera sér almennt grein fyrir. Það kemur ef til vill mörgum á óvart þegar sagt er, að maður geti verið mjög góður blaðamaður án þess að geta skrifáð gott mál. Það kemur mönnuin ef til vill Iíka á óvart jiegar því er haldið fram, að þó að maður geti skrifað snilldarfagran stí!, geti svo verið að hann sé allsendis óhæfur blaðamaður. Við jiekkjum meira að segja dæmi um þetta úr okkar eigin blaðamennsku. Það er sagt um einn af fremstu blaðamönnum Dana í kringum 1930, að hann hafi eiginlega aldrei getað skrifað staf í blað sitt. Þegar blaðamennirnir liöfðu náð í fréttir, komu jieir til hans, gerðu grein fyrir málinu — og hann sagði þeim síðan hvernig jieir ættu að taka jiað. Síðan gengu þeir frá handriti sínu og liann bjó það út til prentunar — og útkoman varð sú að oftast voru frásagnirnar lystilegri í lians blaði en nokkru öðru. Sá, sem þetta ritar þykist vera sannfærður um jiað, að hinir svokölluðu blaðamannaskólar er- lendis séu mjög lítils virði. Blaðgmennskulistin er að mestu meðfæddur hæfileiki. Það er ef til vill hægt að leiðbeina þessum hæfileika, vekja hann og jiroska að einhverju leyti með tilsögn á skóla- bekk, en þroskinn fæst aðeins svo að nokkru nemi i lifandi starfi. Það er yfirleitt vottur um það hvort maður get- ur orðið góður blaðamaður, að hann geti gert greinarmun á því livað sé frétt og livað sé ekki frétt. Meðal blaðamanna er til sígild saga um þetta. Ritstjóri þurfti að ráða fréttamann. Margir sóttu um starfann. Hann spurði þá sömu spurn- ingarinnar: „Hvort er meiri frétt, að hundur bítur mann, eða að maður bítur hund.“ Flestir skildu alls ekki Jiessa sérvizkulegu spurn- ingu, aðeins gláptu á ritstjórann. Loksins kom ungur maður inn í skrifstofuna og er hann hafði heyrt spurn- inguna, spratt hann upp af stólnum og sagði: „Hver djöfullinn sjálfur? Hvaða maður var þetta? Hvar var hundurinn? Hvernig náði hann í hann? Hvers vegna beit hann hundinn? Skyldi vera hægt að ná mynd af báðum? Sá á hundinum?“ En ritstjórinn reis úr sæti sínu og sagði: „Ég hef aldrei heyrt um nokkurn mann, sem bitið hefur hund, en hvað sem því líður þá ert þú ráðinn." NÚ ER BOÐIÐ f BLAÐAMENN. Geysileg aukning hefur verið í islenzkri blaðaútgáfu á síðustu 15 árum. Blöðin hafa stækkað og blaðamönnum fjölgað. Fyrr á árum var mikil aðsókn að blaðamennskustarfi — og það venju- lega talið trúnaðarstarf af hálfu flokkanna. Nú er þetta gjör- breytt. Nú skiptir ekki miklu máli hvaða pólilíska skoðun blaða- menn hafa. Menn með ólikar skoðanir starfa við öll blöðin, nema ef til vill Þjóðviljinn og blöðin „stela“ mönnum hvert frá öðru, eins og þeim býður við að horfa. Mörg dæmi eru til þess, GÍSLIJ. ÁSTÞÓRSSON í ALDARSPEGLI 12 VIKAN

x

Vikan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vikan
https://timarit.is/publication/368

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.