Vikan - 06.09.1962, Blaðsíða 37

fotimvn’s barnapúður
notið JONSON'S barnapúður eftir hvert bað og alltaf þegar
skipt er um bleyju.
barnavörur
Barnapúður, Olía,
Lotion, Shampoo,
Sápa, Eyrnapinnar,
Bleyjur, Þvottaefni.

Heildsölubirgðir:
FRIÐRIK BERTELSEN & CO. H.F.
Laugavegi 178. — Sími 36620.
aðra leið að velja en leggja hart að
mér og gera mitt bezta. Þar að auki
hef ég gaman af vinnu“.
Þeir fjórmenningarnir kinkuðu
kolli og litu hver á annan. Dr. Bur-
gundy skrifaði eitthvað i minnisbók
sína. „Herra Lucey“, mælti hann.
..Hvert er metnaðartakmark yðar hér
hjá Stóra Matvælasambandinu?
Stcfnið þér að þvi að verða forseti
fyrirtækisins? Eða hvað?“
Guy dró við sig svarið. „Eg veit
ekki hvað segja skai. Mér er ljóst:
að ég er ekki neinn snillingur, svo
ég geri ráð fyrir að ég vcrði nldrei
forseti. Kannski gæti ég einhvern
tíma náð bví að verða framkvæmda-
stjóri sölustofnunarinnar. Annars
hef ég lítið brotið heilann um það“.
Dr. Burgundy sneri sér að þeim
hinum. „Meðaimennskumetnaður.. .
öldungis eins og við álitum".
Herra Simpson tók tii máls. „Telj-
ið þér yður trúan i þjónustu yðar
við Stóra Matvælasambandið, Luc-
ey?“
„Já, auðvitað, lierra Simpson. Tíg
hef mikið álit á fyrirtækinu“.
Enn hikuðu j)eir fjórmenningarn-
ir o" litu hver á annan.
„Hvað leggur ])ú til málanna,
Carl?“ spurði herra Millikin dr. Bur-
gundy.
„Aðeins eina spurningu enn“,
sagði dr. Burgundy og virti Guy
Lucey mjög nákvæmlega fyrir sér.
„Vitið þér til þess að nm nokkra
geðveiki sé að ræða í ætt yðar?“
Hann talaði ákaflega hægt og sett
og með hnitmiðuðum áherzlum.
„Annað hvort í móðurættinni eða
föðurættinni? Vitið þér til að nokk-
ur frændi yðar eða frændkona hafi
verið úrskurðuð til vistar á geð-
veikrahæli, eða verið undir læknis-
hendi sökum þunglyndis eða hug-
sýki?“
Guy Lucey varð ónotalega við.
„Geðveiki?“ Enginn beirra fjór-
menninganna hreyfði sig eða mælti
orð. „Nei, dr. Burgundy. Allt mitt
fólk hefur verið ákaflega venjulegt
og heilbrigt smáborgarfólk, það er
allt og sumt“.
„Ég skil“, sagði dr. Burgundy. „Ég
skil.... “
„Hvað nú, Carl?“ spurði herra
Millikin.
Dr. Burgundy ræskti sig. „Ég tel
að Lucev sé rétti maðurinn. Niður-
stöður hæfnisprófunarinnar benda
eindregið til þess og nú hefur þefta
stutta samtal okkar sannfært mig
alfferlega um að svo sé“.
Þeir hinir réttu úr sér.
Dr. Burgundy gekk þvert yfir gólf-
ið, þanaað sem Guy Lucey sat. Leift-
ursnöggt dró hnnn lítinn hamar upp
úr vasa sfnum, sveiflaði honum til
höggs af furðulegri leikni og laust
Guy Lucey hart og snöggt i höfuð-
ið. rétt ofanvert við vinstra eyra.
Guy fann snarpan sársnuka, allt
hringsnerist fyrir augum hans og
siðan formyrkvaðist öll vitund hans
gersamlega.
Þegar Guy raknaði við aftur, lá
hann á bólstraða bekknum i viðtals-
stofunni. Þegar hann kom ögn bet-
ur til sjálfs sín, heyrði hann lágar
samræður. Hann opnaði augun og
sá hvar þeir fjórmenningarnir stóðu
út við gluggann.
Hann gerði tilraun til að hreyfa
sig, en virtist gersamlega lamaður.
Hann gat einungis hreyft höfuðið,
og þó ekki nema lítillega. Hann
reyndi að tala, en kom ekki upp
nema lágri stunu.
Þeir fjórmenningarnir úti við
gluggann sneru sér að honum.
„Hann er vaknaður“, mælti herra
Millikin.
,Heyrið þér til okkar, Lucey?“
spurði dr. Burgundy. „Megið þér
mæla?“
„Já“, stundi Lucey svo lágt að
varla heyrðist,
„Það hefur verið dælt f yður lyfi“,
mælti dr. Burgundy. „Vægri blöndu
af slöngueitri. Þér eruð þvi mikið til
lamaður, en eigið að geta talað eitt-
hvað, en þó með nokkrum erfiðis-
miinum".
Þeir fjórmenningarnir tóku sér
sæti. Herra McQuinn leit á úrið sitt.
„Við skulum hraða þessu“, sagði
hann. „Ég hef ákveðið fund með
forstjóra Vesturfylkjaumdæmisins
klukkan hálf fjögur“.
Herra Millikin ræskti sig. „Lucey
.... eins og yður mun hafa skilizt,
hafið þér orðið fyrir valinu til að
gegna þessu.... eh.... sérstæða hlut-
verki“.
Hann snerri sér að herra McQuinn.
„Jimmy, þú ættir að skýra honum
frá því i stórum dráttum, i hverju
mikilvægi þess hlutverks er fyrst og
fremst fólgið“.
McQuinn tróð tóbaki í pípu sína.
„Sjálfsagt, Sam“. Hann kveikti á
eldspýtu og bar að pípunni. „Jú,
Lucey, það verður bezt skýrt þann-
ig. ...púff, púff....að öðru hverju
ber nauðsyn til þess.... púff, púff
....“ Hann sveiflaði eldspýtunni
unz loginn slokknaði á henni. „Ber,
sem sagt, natiðsyn til þess að ein-
hver maður deyi fyrir Stóra Mat-
vælasambandið....“ Enn saug hann
pipuna og púaði frá sér reyknum.
„Og nú vill svo til. að þér hafið orð-
•ið fyrir valinu....“
Guy Lucey fann innyflin taka
kipp í búknum. Hann reyndi eftir
megni að stvnja upp orði. „Hvað?“
„Ég tek það fram, að þetta er ekki
af neinuni persónulegum ástæðum,
Lucey. Og það er ekki eins og það
sé nokkurt grín fyrir okkur, það veit
sá sem allt veit“.
„ATitanlega ckki“, e'-eip herra
Simpson fram í nuð sbóbikennara-
cinlægni i svip. „En fyrirtælija-
stjórnun fylgir og ábyrgð, eins og
þér vitið. Og ef við gerum okkur það
ekki ljóst og högum okkur sam-
kvæmt því, stöndum við ekki heldur
í stöðu okkar“.
„Það er rétt“, sagði lierra Mc-
Quinn. „Það er einmitt mergurinn
málsins. Þér hafið verið valinn til
að deyja —• og cins og þér skiljið,
verður það látið lita út eins og
sjálfsmorð — deyja, til þess að við
hinir megum lifa. Lifum betra, rík-
ara og árangursmcira lífi fyrir Stóra
Matvælasambandið, frómt frá sagt“.
Guy stundi cnn: „Ilvers vegna?“
„Rökrétt spurning, Lucey“ sagði
Millikin. „Eins og þér hljótið að
skilja, komumst við ekki hjá þvi að
ala starfsfólk okkar upp með ýmsum
ráðum.... sölukeppni, framleiðslu-
keppni, þér kannizt við það allt. Við
gerum allt, sem í okkar valdi stend-
ur til þess að þið hinir leggið hart
að ykkur við starfið. En nú liafa
athuganir okkar leitt í ljós, að marg-
ir — einkum af ykkur ungu inonn-
unum — leggja ol' hart að sér. Slíta
sér út að ástæðulausu og bera allar
áhyggjur heimsins á sinum herðum
WKAN 37