Vikan - 15.11.1962, Side 18

EG SKAL GEFA ÞER
1 Reykjavík eru 35 skósmíðavinnustofur.
Hver þeirra situr uppi með 40—50 pör af
skóm á ári. Sem sagt: Á hverju ári láta
Reykvíkingar skósmiðina sína gera við ca
1600—1700 pör af skóm, sem þeir ætla aldrei
að sækja og aldrei að borga.
Þessu komumst við að um daginn, þegar við fórum að
heimsækja skósmiðina, sem sumir kalla deyiandi stétt. Og
við komumst líka að þeirri niðurstöðu, að það er ekkert
dauðahljóð í þeim, sem að skósmíðinni vinna.
Fyrst litum við inn í skósmíðavinnustofu Einars Leós
Guðmundssonar á Víðimel. (Vinnustofan stendur að vísu
við Furumel, en húseignin er skráð við Víðimel).
— Það er fullt að gera, sagði Einar. — En ef þú vilt
vita eitthvað um skósmiði, skaltu fara og tala við Pál Jör-
undsson á Amtmannsstígnum, hann er formaður landssam-
bandsi'ns okkar.
— Ég skal gera það. En segðu mér eitt: Hve mikið af
skóm er ekki sótt til þín á hverju ári?
— Það er talsvert. Ég hugsa, að það séu svona 40—50 pör.
— Hvað gerirðu við þá skó?
— Ég sel það sem ég get og hendi hinu. Sel þá bara
fyrir viðgerðarkostnaði.
-— Fækkar ekki verkefnunum ár frá ári?
— Það hefur verið með minnsta móti í sumar. Það gera
útsölurnar. Það hefur verið svo mikið um útsölur, síðan
innflutningurinn var gefinn frjáls, og fólkið leggur ekki
eins mikið í að láta gera við gamla skó, þegar það getur
fengið nýja skó ódýrt á útsölu.
«
í litlu, snotru bakhúsi ofan við lóð Mennta-kclans er
skósmíðavinnustofa Páls Jörundssonar. — Viljið þið vita
eitthvað um skósmiði? spurði Páll. - Hvað viljið þið vita
um þá?
— Hvað eru margir skósmiðir í Reykja-'c’k?
— í Reykjavík eru 34 meistarar, 16 sveinar og sex
lærlingar. Og Reykjavík á 35 skósm'öavinnustofur.
— Hvaða meistari á tvær vinnustofur7
Gísli Ferdínandsson á tvær. Hér í Lækjargötunni og
inn við Álfheima.
— Hafið þið allir nóg að gera?
— Já, maður getur gágt það, að það sé nóg að gera
á sumrin. En á veturna ei* það anzi dauft. Þá fer fólk í
gúmmískófatnað, þegar það fer eitthyað út, og -gengur
yfirleitt mjög lítið. Það er sérstaklega, þegar gött veður
er á sumrin, þegar mann langar sjálfan út, þá er fullt
að gera. Þá fer fólkið í gönguferðir og gengur niður úr
skónum sínum, og þá vill það helzt að það sé búið að gera
við þá, áður en það kemur með þá til okkar, liggur við,
— Þið eruð eins og bændurnir. Hafið mest að gera í
góðu veðri.
— Já. Langmest. Og á veturna étur maður það upp,
sem maður gat önglað saman yfir sumarið.
— Eru skór yfireitt ,illa farnir, þegar þið fáið þá?
— Já, sérstaklega gengur blessað kvenfólkið okkar skóna
sína illa. Þær koma oft ekki, fyrr en hælarnir eru hálf
uppgengnir. Ég skil ekkert í þeim, sem vilja vera fínar
og smart dömur, að halda áfram að skælast á skónum, eftir
að slitplöturnar eru farnar. Ef þær pössuðu þetta betur
væri viðgerðin miklu ódýrari og skórnir endast betur.
18 VIKAN
r r
Einar: 40—50 pör ósótt á ári.
Mér finnst það furðulegt, eins og skór eru dýrir, að kvenfólkið skuli
ekki skoða betur undir sig!
— Safnast ekki eitthvað upp hjá þér af skóm, sem ekki eru sóttir?
— Jú. Ég flutti í desember innan af Miklubraut og hingað, og þá
fleygði ég þremur stórum kössum af skóm, sem ekki höfðu verið sóttir.
— Reynir þú ekki að selja þá?
— Jú, en það gengur erfiðlega. Þetta eru mest kvenskór, og þeir
fara fljótt úr tízku, og þá vill þá enginn. Svo eru þetta líka stakir
skór, og þá er gerómögulega hægt að selja. Fólk vill heldur ekki kaupa