Vikan - 21.05.1964, Side 36

út í horn á sófanum, þar sem
hún sat, til þess að gefa henni
rúm. Gertie hopaði á hæl.
„BarniS gæti smitast af þess-
ari veiki, — og svo get ég ekki
beðið.“
Hún flýtti sér til baka fram
í forstofuna og bankaði á hinar
dyrnar. Ein af konunum i bið-
stofunni kallaði skrækróma:
„Læknirinn er að sauma sam-
an fótasár á manni, og svo verð-
ið þér að bíða, þar til röðin kem-
ur að yður!“
Gertie bankaði fastar og var
nú í þann veginn að opna liurð-
ina, þegar henni var lokið upp
innan frá og livítklædd stúlka
birtist í dyrunum.
„Þér verðið qð bíða þarna
frammi. Læknirinn er ■—■“
„Ég get ekki beðið,“ greip
Gertie fram í. Iíún losaði um á-
breiðuna og sýndi drenginn.
Hjúkrunarkonan leit á Amos
og virti fyrir sér andlit hans
andartak, áður en hún kom auga
á blóðugan háls drengsins og
trépípuna, en þá sneri hún sér
snöggt við og sagði hægt og ró-
lega: „Þessa leið liérna, — gerið
þér svo vel.“
Hún vísaði Gertie inn í litla
stöfu, sem aðeins liafði að geyma
hátt járnrúm, einn stól og lampa
í loftinu með sterku ljósi.
„Leggið drenginn í rúmið og
afklæðið hann, -—- ef þér getið,
án þess að gera lionum meint i
hálsinum,“ sagði hún og hvarf
til baka. Hún var komin inn
aftur með lækninn sér við
hlið, áður en Gertie hafði lokið
við að klæða drenginn úr ytri
buxunum.
Læknirinn var hár og grannur
maður, fölur og ljóshærður.
Hann stóð stutta stund hugs-
andi yfir Amos, en í mótsetningu
við hjúkrunarkonuna, lét hann
augun dvelja við trépípuna, þeg-
ar liann tók eftir henni.
Hann opnaði varirnar, lokaði
])eim og opnaði þær aftur og
sagði lágt við hjúkrunarkonuna
og blátt áfram: „Það er bezt,
að við setjum upp súrefnistækin,
systir,“ og við Gertie: „Við skul-
um skipta um pípu.“ Siðan aft-
ur við hjúkrunarkonuna yfir
öxl sér: „Við skulum gefa hon-
um penecilinsprautu. Opnið
svo nýju blóðvatnsflöskuna og
komið með hana hingað.“
Hann stakk lilustunartækjun-
um í eyrun og byrjaði að hlusta
Amos.
Gertie stóð og fylgdist ná-
kvæmlega með öllum svipbreit-
ingum á andliti læknisins og
strauk hægri lófanum látlaust
yfir hnúana á vinstri hendi.
Þegar hann hafði hlustað
drenginn, rétti liann sig upp
og leit á hana.
„Er barnaveiki að ganga þarna
hjá ykkur?“
Iíún kinkaði kolli. „En ég
vissi það ekki, —- ekki fyrr en
—.------með Schick ryðfría rakblaðinu með langvarandi egginni
fengu þeir allir þann mýksta og þægilegasta rakstur, sem þeir
höfðu nokkru sinni upplifað.
Hvert blað gefur sömu þægindin dag eftir dag í 10 — 15 —■ 20
rakstra og jafnvel enn fleiri.
Við auglýsum sjaldan. Schick-blaðið gerir það sjálft, og þar af leið-
andi er verðið lágt. 3 blöð í pakka kr. 19,85. 5 blöð í hylki kr. 32,95.
PASSAR í ALLAR
RAKVÉLAR.
Heildverzlun Péturs Péturssonar, Suðurgötu 14, sími 19062
um hádegi í dag, þegar Sue Ann-
ie kom og sagði mér það. Haldið
þér, að ...“ Hún leit á trépíp-
una. „Gerði ég ... gerði ég rangt?
Ég gat bara ekki staðið aðgerð-
arlaus.“
Hann tók við sprautunni, sem
hjúkrunarkonan rétti honum,
og stakk hcnni i lærið á litla
drengnum.
„Þér gerðuð það eina, sem
hægt var að gera,“ sagði hann.
„Ég liefi nokkuð góða von um
])að bezta.“
Hjúkrunarkonan ók'inn ein-
hvers, konar málmhylki á hjól-
um og hélt á bakka i annarri
hendi og breiddur dúkur yfir.
Læknirinn sagði Gertie að
bíða frammi.
Hjúkrunarkonan heyrðist
skunda fram og aftur, og Gertie
heyrði stöðugar hringingar, sem
hún skildi að mundu vera i
sima. Og hún heyrði hana hvað
eftir annað segja orðin „lækn-
irinn“ og „upptekinn", og einu
sinni sagði hjúkrunarkonan:
„Bara taka það rólega, hann nær
i tæka tíð, — það eru ennþá
fimm mínútur milli verkjanna."
Þes á milli heyrði hún i gegn-
um liurðina og eins og í fjarska
daufar stunur og hljóð i barni,
og hún heyrði lika í ennþá meiri
fjarska lágan klið frá biðstof-
unni og útidyrahurðina opnast
og lokast, þegar nýir gestir bætt-
ust við.
Læknirinn kom út úr stofunni,
]>ar sem Amos lá, og Gertie flýtti
sér til móts við hann.
„Eruð þér mjög þreyttar?“
spurði hann.
Hún hristi höfuðið.
„Þér fáið þann starfa að sitja
við rúmið hans í nótt og líta
eftir pípunni. Hún má ekki lok-
ast. — Ef þér sofnið og pipan
stiflast, þá kafnar hann. Ég lít
inn aftur, kannske einhvern-
tima um miðnættið.
Hjúkrunarkonan dokaði við
og brosti þreytulega.
„Það er kaffistofa hérna hin-
um megin við götuna. Seinna
í kvöld get ég setið hjá honum
ofurlitla stund, meðan þér hlaup-
ið bangað og drekkið lcaffisopa.“
Og síðan var hún horfin á
cftir lækninum..
Gertie laut yfir Amos og horfði
lengi á hann, þar sem liann lá
undir hvitum tjaldliimni. Hún
rannsakaði stöngina, sem tengd
var við handlegg hans og flösk-
una, sem, hékk yfir rúminu. Og
það komu hrukkur á enni henn-
ar, þegar hún sá nýju pípuna
i hálsinum á drengnum. •— Gat
hann virkilega fengið nóg loft
i gegnum þessa auðvirðilegu
pipu?
Eftir dálitla stund hafði froða
myndast á pípuendanum. Hún
rétii höndina inn i tjaldið og
]>urrkaði hana burt.
Síðan þreifaði hún í skyndi á
púlsæðinni, en sleppti hönd
hans næstum samstundis og
brosti ofurlitlu gleðibrosi.
20 — VIKAN 21. tbl.