Vikan - 21.05.1964, Qupperneq 44

Maybelline býður yður allt til augnfegrunar — gæðin óviðjafnan-
leg — við ótrúlega lágu verði .. . undursamlegt úrval lita
sem gæða augu yðar töfrabiiki. I>ess vegna er Maybelline
ómissandi sérhverri konu sem vill vera eins heillandi og henni V
var ætlað. Sérgrein Maybelline er fegurð augnanna.
A - Sjálfyddur, sjálfvirkur augnabrúnalitari i
sjö litum.
B - Augnskuggakrem i 6 litum.
C - Vatnsekta „Magic Mascara“ með fjaðrabursta
í fjórum litum.
D - Sterk Mascara í 4 litum — litlar og meðal-
stærðir.
E - Mascarakrem í 4 blæbrigðum — litlar og
meðalstærðlr.
F - Vatnsekta augnlinulitarl i 8 litum.
G - Mjúkur augnskuggablýantur, sanséraður, i
6 litum.
H - Liítill augnabrúnalitari í 8 litum.
I - Fullkominn augnháraliðari.
bátalæginu sáuð þið nokkra ára-
báta?
— Það er nóg af þeim.
— Og ræðarar?
— Þeir húka allir yfir prímus-
unum sínum.
— Sumir þeirra syngja, Mr.
Pimm, sagði Eddie. — Ég er viss
um að þú hefur aldrei heyrt ann-
að eins.
Mr. Pimm sagði: —■ Þá eigum
við aðeins eftir að taka eina
ákvörðun. Eigum við að fylgj-
ast með þeim allan morgundag-
inn, á meðan við leggjum á ráð-
in? Eða eigum við, kæru vinir,
að ráðast til atlögu í kvöld?
Henri sagði: — Við þurfum
ekki að hugsa lengi um þetta.
Við förum í kvöld.
— Það lízt mér vel á, sagði
Julian. — Hvers vegna ættum
við að vera að bíða til morguns?
— Við megum ekki fara að
neinu óðslega, er það? sagði Mr.
Pimm. — Við megum ekki sýna
neina fífldirfsku. Við megum
ekki hrópa og vera með einhvern
hamagang, þannig að þeir sjái
við okkur.
Eddie starði í lófa sér. Hann.
sagði án þess að líta upp: —
Þegar ég er kominn um borð,
Mr. Pimm, þá er Annabelle hólp-
in.
— Það er ágætt, en við verð-
um að hugsa málið, það þýðir
ekki að ráðast í þetta hugsunar-
laust. Við erum engir barbarar,
engir sjóræningjar. Við verðum
að vera vissir um, hvað við erum
að gera. Og ég hefi mikla ótrú
á öllu flasi — Mr. Pimm þagn-
aði skvndilega og sagði önugur:
—• Eddie, hvers vegna ertu ekki
að hlusta á, á hvað ertu að stara?
— Ég fann þetta á veggnum.
— Hvað er það? Mr. Pimm
gekk til Eddie.
- Ég veit ekki hvað þetta
heitir, sagði Eddie og rétti fram
lófann.
Mr. Pimm starði í lófa hans.
Skyndilega hrökk hann við og
æpti: — En þetta er lifandi!
— Auðvitað, sagði Eddie glott-
andi, — og ég er viss um að það
bítur eins og óður hunduf.
— Dreptu þetta hrópaði Mr.
Pimm. — Stattu ekki þarna og
gláptu á það, gerðu eitthvað,
dreptu það!
Eddie lét skordýrið detta á
gólfið og steig ofan á það. —
Hvaða máli skiptir það? — Það
er nóg eftir af svona villibráð.
— Skriðkvikindi, nei, nei,
þetta er of mikið, ég þoli þetta
ekki.
Julian sagði: — Mr. Pimm, þú
varst að segja, að við ættum að
bíða til morguns, áður en við
leggjum í þá.
— Alls ekki, ég sagði ekkert
slíkt. Langt frá því. Auðvitað
ráðumst við á þá í kvöld, það
gefur auga leið. Og það sem
meira er, við förum og finnum
bátinn og ræðarann í snatri.
Henri sagði: — Hvað áttu við?
— Þú segir að það sé nóg af
bátum og ræðurum þarna.
— En við þrír þurfum engan
bát. Við ætlum að synda þang-
að aftur.
— Ég treysti ykkur ekki, sagði
Mr. Pimm. — Þetta fer illa, ef
ég kem ekki með.
— Hvað þá?
— Þið eigið eftir að svamla
um höfnina með allt of miklum
bægslagangi. Það verður aðeins
til þess að fæla þá á brott. Þá
fara þeir eitthvað annað. Og þá
finnum við heldur aldrei Anna-
belle aftur..
Julian sagði: — En, Mr. Pimm,
hvað ætlar þú eiginlega að gera?
— Við komum þeim að óvör-
um. Þetta verður sannköííuð
skyndiárás, við birtumst eins og
þruma úr heiðskíru lofti. Hvað
segið þið um það? Já, það veit
sá sem allt veit. Mr. Pimm skellti
á sig hattinum og greip stafinn
með silfurhandfanginu. — Það
verður svo sannarlega ekki gam-
an að vera í þeirra sporum í
kvöld.
Julian leit á Mr. Pimm, sem
var á leið til þess að skelfa
Stern og kumpána hans, og
skyndilega fékk hann óviðráðan-
legt hláturskast.
— Hvað er nú að þér? sa^ði
Mr. Pimm, og stóð ekki á sama.
— Hvaða bölvuð læti eru þetti,
hvað gengur eiginlega á?
Julian tókst að stynja upp: —-
Það er allt í lagi, það cr ekki
neitt.
— Komið þá, út með okkor á
stundinni. Áður en við verðurn
étnir lifandi.
Og skömmu eftir miðnætti
héldu þeir út úr móttökusaln-
um og út á Avenue d'Espagne.
Aftur var búið að læsa Anna-
belle niðri í káetunni, og Stern
var uppi í brúnni ásamt Fabio,
þegar þeir heyrðu veikt, takt-
fast brak utan frá höfninni. Br"k-
ið kom úr áttinni frá Embarca-
dero. Ekki leið á löngu áður þeir
heyrðu skvamp í árum. Skvamp-
ið færðist nær, í áttina að þeirri
hlið skonnortunnar, sem vissi að
brimgarðinum. Stem sagði Fabio
að ná í Hermann, og andartaki
síðar stóðu þeir allir þrír og..
hlustuðu út í nóttina.
Hann stefnir beint að okkur,
sagði Stern við Fabio. — Sérðu.
nokkuð enn?
— Varla. Bíddu augnablik.
Mér sýnist þeir vera tveir —•
Arabi við árarnar og svo annar
maður.
— Og þeir eru ennþá á leiðinni
hingað.
Nú heyrðist ekki lengur í árun-
um, og Fabio sagði: — En hvers
vegna stendur hann uppi? Hann
gæti dottið í sjóinn.
f þessu heyrðu þeir hrópað úfí
á sjónum: — Fífl, asni, þorpari,
báturinn lekur, hann er að
sökkva. Ertu ekki með einhverja
ausu? Fábjáni, bölvaður þorpar-
— VIKAN 21. tbl.