Vikan - 10.03.1966, Blaðsíða 23

Ip i 1 sl' *

KÉi.
i

pillsiíliii:
lliilll;
■Hi

■
áMi

t
’i. : f :
'

li ■:,
IfpÉgpi
ililill
■m
Épjj|pn
M

■• , .
Nýjungar f
karlmannafata-
tízkunni
Rúskinn hefur komizt mikið í tízku að undanförnu, og ^
er það vissulega tilbreyting frá tweedinu sem verið hafði svo til
einrátt í sportfatnaði. Herramaðurinn á myndinni er
einstaklega sportlega klœddur í rúskinnsskóm, jakka og rúskinns-
bindi. Með þessu notar hann köflótta skyrtu
og takið eftir því hvað strengurinn á buxunum er neðarlega. Það
finnst að vísu ekki öllum þægilegt að láta beltið sitja svona
á mjöðmunum en það mun þó vera allmjög í tízku
um þessar mundir.
Ef maður vinnur þesskonar störf, sem útheimta skyrtu, bindi og £
vejuleg jakkaföt, er mikill léttir að geta haft fataskipti þeg-
ar heim er komið, og það er staðreynd að maður hvíl-
ist miklu betur á þann hátt. Það er því miður sjaldgæft, að skrif-
stofumenn t.d. hafi fataskipti þegar heim er komið,
heldur hengja þeir í mesta lagi af sér jakkann og losa um hálsmálið.
Ólíkt þægilegri væri búningur, eitthvað ámóta því sem sést
hér á myndinni, en það eru svartir inniskór, hvítar
kakibuxur með svörtu belti og mjúk ullarskyrta, hneppt upp í
háls einnig hvít á lit. Þá fyrst þegar maður er kominn í
svona þægilegan heimabúning, getur maður notiö þess að láta rétta
sér dagblaðið og pípuna.
^ ^ Hér á íslandi höfum við frábært hráefni
í úlpur, sem eru gærurnar, en fram til þessa
höfum við ekki borið gæfu til að nota það eins
og hægt væri. Aftur á móti er hægt að kaupa
í nágrannalöndunum dáfallegar úlpur, gerðar úr
þessu efni, eins og sjá má á myndinni hér til
vinstri. Þarna snýr ullin inn en skinnið út og
hefur fengið brúna, fallega áferð. Gaman
væri að íslenzkir fataframleiðendur tækju sig
nú til og framleiddu eitthvað skárra en þessar
venjulegu grænu úlpur sem orðið hafa eins-
konar þjóðbúningur íslenzkra karlmanna á und-
anförnum árum.
<J] Það tíðkast að menn gangi í þessum stopp-
uðu jökkum jafnt sumar sem vetur og allir
kr.nnast við það, hversu óþægilegt það getur
verið. Þeir sem vinna í skrifstofum og öðru
sæmilega upphituðu húsnæði, byrja allflestir á
því að taka af sér jakkana og hengja þá á stól-
inn sinn. Hér á myndinni er léttur poplinjakki,
sem er svo þægilegur, að ætlazt er til þess að
menn gæti verið í honum jafnvel á sæmilega
heitri skrifstofu. Sumum kynni að finnast að
þetta væri bara skyrta, en það er misskilning-
ur, þetta er jakki með þremur hnöppum að
framan, frjálslegur og fallegur og hentar auð-
vitað fyrst og fremst að súmarlagi.