Vikan - 10.03.1966, Blaðsíða 41

geri ég þaS stundum þegar ég hefi
góðan tíma. Oft er það óbundið
mál ...
Svo stendur hann upp. Samtalinu
er lokið. Hann hafði eytt meiri
tíma ( að tala við mig, heldur en
ég hafði gert mér vonir um, samt
ber ég fram eina spurningu í við-
| bót:
— Ef þér gætuð látið eitthvað
Vera ógert, eða gert eitthvað upp
á ný, hvað væri það þá?
Hann nemur staðar á miðju gólfi
og horfir út um gluggann. Svo seg-
ir hann: — Ég hugsa aldrei um
það sem búið er og gert og ekki
hægt að breyta. Menn verða að
líta fram á við, ekki aftur á bak.
Það eru svo mörg óleyst verkefni
framundan, maður verður að eyða
orku sinni í lausn þeirra, en ekki
að hugsa um gömul mistök. Við
| lœrum af mistökunum og reynum
I að láta þau ekki henda okkur aft-
| url
Hvers vegna er ekki
bannað að selja snæri
I hér?_____________________________
Ií’ramhald af bls. 27.
loppin upp þar, og þannig gekk
það allan tímann. Hann hefur líka
komizt vel áfram í lífinu.
— En hvernig dansaðir þú fox-
trot?
— Uss, ég kunni ekkert að dansa.
Það kom þarna einu sinni dans-
kennari, og ég mætti í einn tíma,
síðan ekki söguna meir.
— Var það svona erfitt?
— Eg var svo feiminn. Nei, ég
varð bara að bregða fyrir mig
Þessu sígilda — fá mér í staupinu
°g bjóða svo upp.
— í staupinu! Ekki hafið þið þó
fnátt drekka á skólaböllunum?
— Nei, biddu fyrir þér. En mað-
Ur átti nú samt stundum lögg, læsta
niður í kofforti.
— Naumast hefur verið auðvelt
!að kaupa vín í þá daga?
— Það var þarna góður maður
niðri á Eyri, sem við heimsóttum
stundum. Hann lagði í — bráð-
skemmtilegur maður. Það bjargaði
Þú miklu, maður kynntist svo
skemmtilegum mönnum. Einn kom
vestan úr Djúpi eitt haustið og
fékk 0,36 á inntökuprófi, en þeir
9átu ekki sent hann heim, af því
að hann var svo langt að. Svo
Uáði hann sér vel upp, fékk 1.
ainkunn um vorið. Við vorum tals-
vert saman, þótt hann væri miklu
eldri, gekk ( frakka og með hatt,
ea ég nýhættur að vera í koti og
Istuttbuxum. Ég man, að ég skamm-
aði hann fyrir að taka ofan fyrir
sjöttubekkingum. En þetta eru svo
^‘klir menn, sagði hann. Svo hætti
^ann í skólanum, þurfti að fara
Qð gifta sig og svoleiðis.
— Þú hefur líklega verið farinri
teikna og mála á þeim árum?
— Ég sat og teiknaði stelpurn-
ar í tímunum. Já, og meira en það.
Einu sinni teiknaði ég Þórarinn, nú-
verandi skólameistara, þar sem
hann sat klofvega á trjádrumbi og
risti ( hann manrúnir til fallegustu
stelpunnar í bekknum. Þórarinn
hafði gaman af myndinni og sýndi
hana á kennarastofunni.
— Voru margar stúlkur stúdentar
með þér?
— Þrjár. Ein þeirra var Ásthildur,
sem síðar varð kona Steins Stein-
arr og ég veit ekki, hvernig bekk-
urinn hefði komizt af án hennar.
Hún var upptekin í öllum frímínút-
um að þýða fyrir mannskapinn.
Forkur dugleg, sjáðu.
— Þekktirðu Stein vel?
— Við vorum góðir kunningjar
og hittumst oft. Meðal annars hitt-
umst við oft heima hjá Ásthildi og
systrum hennar, þegar hann var að
draga sig eftir henni. Herbergi
þeirra systra var mikill samkomu-
staður, kallað „Skjólið". Það var
stundum fjölmennt ( „Skjólinu",
gólfið þéttsetið.
— Þegar Tíminn og vatnið kom
út, færði Steinn mér eintak að gjöf,
tölusett eintak nr. 2, nr. 1 átti hann
sjálfur. Kunningi minn einn, bóka-
safnari, er oft búinn að handfjatla
þá bók og fala hana fyrir stórar
listaverkabækur. En mér þykir vænt
um þessa bók og læt hana ekki.
Einhvern tíma, þegar faðir minn
var ( vandræðum með lesefni, fékk
ég honum kverið, en hann sveiaði
og kvaðst ekki nenna að lesa þessa
vitleysu. Ég ýtti nú á hann, og hann
lét undan að líta á kvæðin. Eftir
drjúga stund leit hann upp og
varð að orði: Ja, hver skollinnl
Strákurinn er stórskáld!
— Hvar namst þú málaralistina,
Sigurður?
— í Kaupmannahöfn. Og þar
kynntist ég konunni minni. Við vor-
um teppt úti öll stríðsárin.
— Þú hefur þá komizt í snert-
ingu við ógnir stríðsins?
— Já, auðvitað varð maður vitni
að ýmsu, en það vandist, sjáðu.
Maður venst öllu. Ég man nú sér-
staklega eftir því, þegar verið var
að bombardera Burmeister & Wein.
Það var andskoti mikið bál. Ég var
í heimsókn hjá gamalli konu, góðri
vinkonu minni, sem átti heima þar
skammt frá. Hún var að sækja te
handa okkur, þegar lætin byrjuðu,
og ég henti mér hið bráðasta undir
borð. Þá birtist gamla konan í dyr-
unum með tebakkann í höndunum
og sagði hin rólegasta: „Er nú
kempan hrædd"?
— Ég man Kka vel eftir hátíða-
höldum okkar (slendinga 17. jún(
eitt árið. Þá var útgöngubann (
borginni, maður mátti ekki láta sjá
sig á götum úti eftir kl. 8 á kvöld-
in til 6 eða 7 um morguninn. Við
byrjuðum því veizluhöldin á ein-
hverju veitingahúsi kl. 3 um dag-
inn og héldum svo heim til okkar
Önnu fyrir kl. 8. Við vorum orðin
heldur á seinni skipunum, og stúlk-
urnar tóku af sér skóna og hlupu
á sokkaleistunum eftir götum Kaup-
SSL
PALT
Sambyggðar trésmíðavélar
járnvörur & verkfæri h.f.
Tryggvagötu 10 — Sími 15815.
Engin gluggatjöld hanga jafn
fagurlega og íslenzku al-ullar
gluggatjöldin frá ÚLTIMU
Gerið samanburð á þeim og gluggatjöldum úr öðrum efnum —
einkum þó eftir að báðar tegundir hafa verið hreinsaðar.
Umfram allt: Gerið samanburð!
Sölustaðir:
Teppi h.f., Austurstræti, Reykjavík,
Gluggatjöld, Kjörgarðl, 2. hæð,
Reykjavílt,
Kaupfélag Borgflrðinga, Borgar-
nesl,
Verzlunin Huld, Akranesi,
í helldsölu til verzlana beint frú
Verzlunin Vökull, Sauðárkróki,
Verzlunin Björk, Blönduósi,
Markaðurinn, Akureyri,
Askja, Húsavík,
Verzlunarfélag Austurlands, Egils-
stöðum,
Drífandi, Vestmannaeyjum.
ÚLTÍMU, KJÖRGARDl, Reykjavík.