Vikan - 18.05.1967, Blaðsíða 28

Dásamlegur, vökva-
mjúkur, algildur and-
litslitur, sem hylur fljótt, algerlega,
fallega. - Púöur þarf ekki aukalega.
KynniS ySur öll hin frægu undir-
stöSusmyrsl og andlitsliti frá AVON.
Avon
NEWYORK • LONDON • PARIS
SNYRTIVÖRUR
EX-31-66-EA
Heildsölubirgðir: J. P. Guðjónsso nhf., Skúlagötu 26, Reykjavík.
Þá vildu fáir
íslendingar . . . .
Framhald af bls. 11.
mundur ráðsmaður og var ekki
hrifinn af gæsunum. En mér dett-
ur í hug eitt skemmtilegt atvik í
sambandi við gæsirnar. Um þetta
leyti voru nokkrir svanir á tjörn-
inni í Reykjavík eins og nú. Ein-
hverju sinni voru þeir týndir og
leitað að þeim alls staðar. Loftur
Guðmundsson, ljósmyndari, kom
að Þóroddsstöðum og sá tilsýndar
einhverja hvíta fugla niður við
lækinn. Hann hringdi þegar í
stað til brunaliðsins og sagðist
vita hvar svanirnir væru niður
komnir. Brunaliðið kom á vett-
vang, og þá kom í ljós að hér var
um gæsirnar mínar að ræða en
ekki svani. Það var mikið gaman
hent að þessu þá, og þeir notuðu
þetta í einhverri revíunni
Ég seldi búgarðinn Austurhlíð
og sá sem keypti hann vaí Einar
Einarsson, kaupmaður. Síðar
seldi ég einnig Þóroddsstaði, en
keypti aðra jörð í Ölfusinu,
Kirkjuferju. Þóroddstaðir voru
alltaf erfið jörð, en hins vegar
var Kirkjuferja gríðarlega stór
og góð jörð.
Thor Jensen hafði 100 dagslátta
nautgripagirðingu þarna, en það
var ekki nema lítill partur af
jörðinni. Ég byggði fjárhús og
hafði 300 kindur, en annars var
aðalhugmynd mín að rækta þessa
stóru og miklu jörð til þess að
ungir bændur, sem vildu stofna
bú, gætu fengið hluta af henni og
hafið búskap sinn á vel ræktuðu
landi. Maður var með ýmsar hug-
myndir í kollinum í þá daga. Til
dæmis var hugmynd mín með
Austurhlíð ekki fyrst og fremst
sú að hafa þar búgarð. Ég hafði
hugsað mér að þar yrði annars
vegar barnaheimili og hins vegar
elliheimili.
Þótt ég seldi Austurhlíð átti
ég eftir að eiga heima á sömu
slóðum í mörg ár. Þannig var í
pottinn búið, að ég bjó í póst-
húsinu gamla við Austurvöll, en
þegar Hótel Borg var reist, varð
ég að fara þaðan. Ég gekk á fund
Knuds Ziemsens, borgarstjóra,
og bað um að fá að byggja mér
hús á lóðinni norðan megin við
Austurhlíð, við Sundlaugarnar.
Það reyndist ekki unnt, en hins
vegar varð endirinn sá, að landi
Austurhlíðar, Laugamýrarbletti
3 og 4, var skipt og fékk ég annan
helminginn. Þar byggði ég mér
húsið Víðivelli og bjó þar í 13 ár,
alveg þangað til ég flutti hingað
á Laufásveg 22. Ég hafði ekkert
bú á Víðivöllum, nema hvað ég
ræktaði blómkál og fleira smá-
legt. Hins vegar var þar
fyrsti golfvöllurinn hér á landi.
Landið var 10 dagsláttur og þótti
hentugur staður fyrir golfvöll til
að byrja með. Þá var þessi íþrótt
að ryðja sér til rúms hér á
landi. Sjálfur hef ég aldrei leikið
golf. Hins vegar gekk ég oft með
golfspilurum þegar ég dvaldist í
Skotlandi og hafði mjög gaman
af því. Mér fannst skemmtilegt
að horfa á golf leikið, og auk
þess var þetta fyrirtaks göngu-
túr.
— Þér voruð aðalræðismaður
Belgíu hér á landi.
— Já, ég tók það starf að mér
1922 og gegndi því lil ársins 1956.
Ludvig Kaaber var áður ræðis-
maður Belgíu hér á landi, og
einu sinni þegar ég var staddur
úti á landi hringir hann í mig og
segir: „Ég ætla að hætta sem
ræðismaður Belgíu og ég hef
hugsað mér að þú takir við því.“
„Þakka þér fyrir, það var fal-
legt af þér“, svaraði ég, en var
eindregið á móti þessu. En Kaab-
er var ákveðinn, og endirinn
varð sá, að ég tók þetta að mér.
Lengstaf var ég reyndar bara
ræðismaður, en 1945 kom hingað
sendiherra Belgíu í Noregi, en
ísland heyrði undir hann. Hann
sagði strax, að ég ætti að vera
aðalræðismaður, því að þá höfðu
flestar þjóðir gert ræðismenn
sína hér að aðalræðismönnum.
Hann kom þessu síðan sjálfur í
kring, en skrifaði mér ekkert
um það. Þegar hann sendi mér
bréf og skeyti eftir þetta, var
hann allt í einu farinn að titla
mig aðalræðismann.
Belgar áttu um tíma 40 togara
á veiðum hér við ísland, og eitt
árið voru sjö þeirra teknir í land-
helgi. Það var nóg að gera hjá
mér það árið. Skipstjórarnir
komu og grétu fyrir framan mig,
sannfærðir um að nú yrðu þeir
reknir. Einnig kom hingað tals-
verður fjöldi af Belgíumönnum á
ári hverju til þess að læra þetta
og hitt og í ýmis konar erinda-
gerðum. Ég hef hlotið þrjú belg-
ísk heiðursmerki og eitt íslenzkt
og eitt danskt. Annars hef ég
aldrei sótzt eftir heiðursmerkjum.
28 VIKAN 20- tw-