Vikan - 22.03.1968, Síða 37

langt framar núlifandi kynslóð, að
við yrðum næsta dvergvaxin ( sam-
anburði við það.
Kenningar dr. Heyns hafa hlotið
þó athygli sem þær verðskulda, nó-
kvæmar rannsóknir ó alþjóðagrund-
velli; margir þekktir fæðingalækn-
ar eru sannfærðir um gildi afþrýst-
ingsaðferðarinnar og að þeir tímar
komi að hún verði talin meðal
mestu framfara læknavísindanna.
★
öruggt að hann hefði nóg að
gera.
Læknar eru nú að' reyna að
finna skýringu á því, hvernig
fólk verður vinnuþrælar.
Nokkrar skýringar hafa nú
þegar fengizt. Sumir eru fæda-
ir með þessum ósköpum. í þeim
hópi er nokkuð af mjög smá-
vöxnu fólki, sem hefir andlega
þörf fyrir að ná langt í mann-
orðsstiganum, svo það leggur alla
ið, að hann hafi alltaf staðið í
þeirri meiningu, að sé maður
asni sé hann það tuttugu og
fjóra tíma sólarhringsins. Hins
vegar sé sú skoðun ríkjandi nú-
orðið á íslandi og raunar víðar
um heim, að um leið og Halldór
Laxness byrji að skrifa nýtt leik-
rit, þá sé hann á samri stundu
orðinn asni.
Oft má blaðamaður hlusta á
menn, bláókunnuga jafnt sem
fellur stöðugt út, og þótt ekki
finnist alltaf dýrmætur reki, má
tína upp fáeinar skeljar og
skrýtna kuðunga .... -fc
Hin vota gröf
Framhald af bls. 23
hann hefði alla þessa peninga til
að flýja með. Ég ætla ekki að
HÁRKOLLUR
handunnar, vélunnar, mikið úrval. — Pöntum eftir máli ef
óskað er toupe fyrir dömur og herra.
PEYSUFATAFLÉTTUR
einlitar, grásprengdar. — Peysufataspennur — Bein-hárnálar
Hárnet, gróf og fín — Perluhárnet.
HÁRTOPPAR
mikið úrval, lengd frá 15—60 cm. — Slöngulokkar — Töskur
fyrir hártoppa.
Statív fyrir hárkollur - hárkollutöskur
lakk - hreinsivökvi - glans og næring
Töskur
fyrir
hórtoppa
G. M. IÚ0ÍD
Þingholtsstræti 3 - Sími 24626
Ef þú getur ekki
Framhald af bls. 20
um og eitthvað að gera.
í raun og veru notar vinnu-
þrællinn vinnu sína, eins og
drykkjumaður áfengi, til að róa
taugarnar. Báðir bæla niður innri
taugaspennu með meiri, kannski
skemmtilegri spennu, sem sé
vinnu eða áfengi.
Sálfræðingar segja að drykkju-
maðurinn vilji oftast veita öðr-
um áfengi til að herða sjálfan
sig. Vinnuþrællinn setur sig
heldur ekki úr færi. Hann held-
ur því fram að „ef þú vilt fá
eitthvað vel gert, þá gerðu það
sjálfur".
Og, eins og drykkjumaðurinn
reynir alltaf að finna gilda
ástæðu til að vinna fram eftir
öllu kvöldi. Hann þarf kannski
að lesa verzlunarskjöl, eða skrifa
bréf, verk sem venjulega tekur
tvo klukkutíma, en hann vinn-
ur sér það svo erfitt, að þetta
tekur hann sex klukkustundir.
Forstjóri í ört vaxandi fyrir-
tæki í Bandaríkjunum hafði 1250
manns í þjónustu sinni, en engan
einkaritara. Hann sagðist ekki
hafa tíma til að þjálfa slíkan
mann, þótt það tæki hann fleiri
klukkutíma yfirvinnu daglega
að hafa engan ritara. Hann var
vinnuþræil og sem slíkur álykt-
aði hann sem svo, að þá væri
orku sína fram, til að vinna á
móti smæð sinni.
Sumir verða þannig vegna ein-
hverrar reynzlu eða erfiðleika,
t.d. við að missa ástvini sína.
Þeir kasta sér út í vinnu, vinna
æ lengur daglega, til að gleyma
sorg sinni.
En hverjar sem ástæðurnar
eru, þá virðist þessi kvilli vera
ofarlega á baugi á tuttugustu
öldinni.
Hugsaðu nú vandlega . ,
ert þú sjálfur í hættu? Hve
marga vinnuþræla þekkir þú,
sem hamast við vinnu sína, eins
og það sé einasta sáluhjálp-
in ☆
Minningar um hernám
Framhald af bls. 19
Sögumaður kom í seinna lagi á
fundinn og „sjóið“ var um garð
gengið. En gestgjafi var fús til
að endurtaka það, auðvitað til
þess að ýtarleg frásögn af fyrir-
bærinu kæmi nú í öllum blöð-
unum. Hann tók eitt af þessum
undraglösum, hélt því í arms-
lengd frá sér og andlit hans
ljómaði eins og andlit barns sem
borðar rjómatertu í afmælisboði.
Hann sleppti glasinu, lét það
falla á gólfið, — og það brotn-
aði í þúsund mola!
f nýlegu viðtali við Halldór
Kiljan Laxness segir Nóbelskáld-
kunnuga, í síma eða augliti til
auglits, lýsa því yfir, að blaða-
menn séu bölvaðir asnar. Kilj-
an hefur meira að segja sjálfur
farið mjög niðrandi orðum um
þessa núverandi þjáningabræður
sína.
Á slíkum stundum óskar mað-
ur þess að hafa heyrnartæki og
geta kippt því úr sambandi, án
þess að nokkur verði var við
það.
Mér er minnisstætt, er ég starf-
aði við pólitískt blað fyrir nokkr-
um árum. Skrifuð var hlutlaus
frétt um væntanlega Keflavíkur-
göngu. Blaðamaðurinn vann verk
sitt af stakri samvizkusemi,
hringdi meðal annars í veður-
stofuna og fékk þær upplýsing-
ar, að veðrið yrði ekki sem bezt
göngudaginn: þrútið loft og rign-
ing.
Daginn eftir hringdi einn af
forsprökkum göngunnar og
spurði hvers vegna í fjáranum
væri verið að spilla fyrir göng-
unni með því að segja, að veðrið
yrði ekki gott. Litlu síðar hringdi
dyggur stuðningsmaður blaðsins
og flokksins og spurði hvers
vegna væri verið að segja frá
þessari göngu yfirleitt!
JÁ, ÞAÐ ER VANDLIFAÐ í
henni veröld; margt skrýtið í
kýrhausnum og þarf ekki einu
sinni kýrhaus til. Allt um það
reikar hugurinn víða — og oft
um fjörur minninganna. Það
láta neitt skaða hann, það sem
eftir er ævi hans. Hún sá að Gus
var tekin að fikra sig fjær henni.
Hún hallaði sér nær honum og
sagði með draugalegri, hvíslandi
rödd. — Hún væri lifandi ennþá,
ef þú hefðir ekki orðið svona
forvitinn. Og þú yrðir lifandi á
morgun.
Þegar Gus kastaði sér fram af
timburstaflanum, snarsneri hún
sér við, greip hann með fótun-
um og slöngvaði honum upp að
staflanum. Hún krækti saman
tánum. Hún hafði fæturnar ská-
hallt yfir bringu hans og annan
handlegginn. Hann klóraði í gróft
efnið í samfestingnum. Hann
stóð með fæturna á jörðinni og
í átökunum lá við að hún dræg-
ist ofan af staflanum. Hún velti
sér á grúfu og greip með fingr-
unum aftur fyrir staflann. Hún
heyrði hann mása, hún dró and-
ann djúpt og tók svo á öllu sem
hún átti til, fann hvernig vöðv-
arnir og sinarnar í fótum hennar
urðu að marmara.
Allt í einu lyppaðist hann sam-
an. Hún hélt þrýstingnum í nokk-
ur andartök í við bót og sleppti
svo. Svo irtökk hún niður og
setti á sig bómullarhanzkana.
ii. tbi. VXKAN 37