Vikan - 26.11.1970, Blaðsíða 20

’ ’Það er erfití
en mér líður <
Sjúklingurinn er um fimm-
tugt, snyrtilega klædd, það er
auðséð að henni er það kapps-
mál að líta vel út; hárið er vei
hirt og eilítið tekið að grána,
andlitið vingjarnlegt og það
vottar fyrir feimnislegu brosi,
hún er í meðallagi á hæð, í
meðallagi holdug. Hún fálmar
svolítið vandræðalega ofan í
litlu handtöskuna sína og dreg-
ur upp tilvísunarseðilinn.
Þar er ekki um miklar upp-
lýsingar að ræða — seinna skil
ég hvað veldur. Þar stendur
einungis: taugaveiklun, þreyta.
Ath. sjúkdómur í lífholi.
— Já, læknirinn skrifar að
þér séuð taugaveikluð og þreytt,
og að hann hafi grun um, að
þér kunnið að þjást af einhverj-
um sjúkdómi í lífholi.
— Það er erfitt að koma orð-
um að því, en mér líður ekki
vel — ég er ekki fyllilega eins
og ég á að mér.
—- Við Skulum þá byrja á
byrjuninni. Hafið þér nokkurn
tíma þjáðst af alvarlegum sjúk-
dómi?
Nei, ég hef aldrei legið í
sjúkrahúsi.
Hvenær höfðuð þér fyrstu
tíðir?
—• Þegar ég var ellefu ára.
Þær voru allákafar og óreglu-
legar fyrst, en frá því ég varð
17 ára, hafa þær verið reglu-
bundnar svo ekki skeikaði, nema
að undanförnu.
— Og á meðan þær voru eðli-
legar, blæddi þá yfirleitt 4—5
daga með fjögurra vikna milli-
bili, talið frá byrjunardegi til
byrjunardags?
— Já. Það gat þó dregizt eins
og í hálfan mánuð, ég man til
dæmis að það var þannig í eitt
skipti, þegar við yorum í sum-
arleyfi á meðan við vorum trú-
lofuð.
— Og það hefur kannski dreg-
ið úr ánægjunni af sumarleyf-
inu?
Já, ég varð sannarlega
hrædd. Það vottar sem snöggv-
ast fyrir blíðlegu brosi á andlit-
inu, sem annars ber alvörusvip.
En það hefur ekki haft
neinar afleiðingar?
— Nei, guði sé lof, við vorum
þá bæði við nám það hefði
verið hræðilegt.
— Já, það gætu vist allir, sem
vilja vera hreinskilnir, haft
svipaða sögu að segja — að
minnsta kosti flestir af okkar
kynslóð, sem naut ekki öryggis
getnaðarvarnartöflunnar. En
þetta fór semsagt vel, og síðan
hafið þér eignazt óskabörn. Hve
mörg?
— Við eigum þrjú yndisleg
börn, pilt, stúlku og pilt, 17, 15
og 13 ára.
— Voru það erfiðar fæðing-
ar?
— Já, bæði þau yngri voru í
stærra lagi, og ég var klippt og
saumuð.
— En það hefur ekki bagað
yður neítt eftir á?
— Nei — það er að segja,
saumarnir ollu mér talsverðuni
sársauka fyrst á eftir.
— Hélzt það lengi?
— Nei, kannski í nokkra
mánuði — en það kom ekki að
sök, því að maðurinn minn var
svo tillitssamur a allan hátt.
— Hefur yður leystst höfn?
— Það held ég ekki, en það
var einu sinni fyrir um það bil
þrem árum, eftir að tíðirnar
voru farnar að verða dálítið
óreglulegar, þær féllu nær alveg
niður í næstum tvo mánuði —
ég varð ákaflega hrædd, því að
íbúðin og efnahagur okkar leyf-
ir ekki meira en þessi þrjú ynd-
islegu börn — en þá fékk ég
allákafar blæðingar með stórum
lifrum og talsvert sárum verkj-
um — en í næsta skipti var allt
með eðlilegu móti.
— Það eru semsagt síðustu
þrjú árin, að tíðirnar hafa ver-
ið nokkuð óreglulegar?
— Já, það hefur blætt meira
og með lifrum og svo er oft
lengra á milli. Á stundum hef
ég tíðir tvisvar sinnum í mán-
uði, og síðast, fyrir viku, byrj-
uðu þær tíu dögum of fljótt.
Kennið þér sársauka í líf-
holinu?
— Nei, ekki get ég sagt það.
— Ekki annars staðar heldur?
- Jú, gigtarverkir gera vart
við sig við og við — og dálítil
óþægindi í fingraliðunum á
morgnana — og strengir í vöðv-
unum aftan á hálsinum — ég
hef fengið nuddaðferð við þeim
— að öðru leyti er það í lagi.
— Er allt í lagi í sambandi
við hægðirnar og þvagið — og
hjarta og lungu?
— Hægðirnar eru á stundum
helzt til tregar, og eins þarf ég
oft að kasta af mér vatni. Eg er
ekki með neina samkvæmis-
blöðru — og enn bregður fyrir
feimnislega brosinu -—- en því