Vikan - 27.05.1971, Page 20

Ómar Valdimarsson
heyra
má
bó
læ
lægra
láti
BASSALEIKAIRINN
SKIPI IR MIG MESTU MÁLI
Ölafur Garðarsson, trommuleikari Náttúru,
lætur rekja úr sér garnirnar á gönguferð um
bæinn, á stefnumóti við „elskuna sína“ og
yfir kaffibolla heima hjá sár.
Ólafur Garðarsson er orðinn
þungur aftur. Ekki er þar með
sagt að hann ruggi í spiki eða
svoleiðis nokkuð, heldur virð-
ist sem hann hafi náð aftur
þeim þunga áslætti sem hann
hafði þegar hann var trommu-
leikari með Óðmönnum og Til-
veru. Svo fór hann í Trúbrot
og virtist hanga í lausu lofti
allan tímann, varð slappur og
lítt sannfærandi hljóðfæraleik-
ari um tíma. Hann viðurkennir
það sjálfur: „Okkur fannst við
alltaf vera að hjakka í sama
en samt ákveðinn.
Svo þegar ég kom yfir í Trú-
brot og fór að spila með Rúnari,
þá fann ég þetta ekki. Rúnar er
góður bassaleikari, en hann er
miklu settari og fínni og ein-
hvernveginn fannst mér ekki
gott að spila með honum.“
„Rúnar hefur sagt það sama
um þig,“ sagði ég.
„Já, við gerðum okkur alltaf
grein fyrir þessu og það fannst
mér einna bezt við Trúbrot, að
þar réði hreinskilnin ríkjum og
allt var rætt. Ef eitthvað kom
Þessi mynd er um það bil 8 ára
gömul og sýnir hljómsveitina
TEMPO eins og hún var í upp-
hafi. Frá vinstri: Þorgeir, Guðni,
Halldór (nú í Þremur á palli og
leikari í Hárinu), Davíð og Ólafur
Garðarsson!
farinu,“ sagði hann þegar við
gengum saman um austurbæ-
inn einn góðviðrisdag í síðasta
mánuði. „En aðalatriðið er, að
fyrir mig skiptir mestu máli að
vera með bassaleikara sem ég
finn mig í að spila með. í Óð-
mönnum var það til dæmis
þannig að ég gat alltaf verið að
elta Jóhann, hann var sífellt að
reyna eitthvað nýtt og gera
hluti sem mér þótti gaman að
glíma við að ná. Þannig tókst
mér að vera þungur og leitandi,
20 VIKAN 21. TBL.
Náttúra eins og hún er í dag:
Pétur Kristjánsson, Sigurður Rún-
ar Jónsson, Björgvin Gíslason, Ól-
afur Garðarsson og Sigurður
Arnason.
upp, settumst við niður augliti
til auglitis og ræddum það.“
„En hvernig stóð á því að þú
fórst í Trúbrot?“
„Eg held að alla í bransanum
langi til að spila með þeim
Gunnari Þórðar og Rúnari, og
það er akkúrat ástæðan fyrir
Framhald, á bls. 43.
Ólafur Garðarsson, einn okkar
snjallasti og skemmtilegasti
trommuleikari.