Vikan - 24.06.1971, Blaðsíða 46

Solbriín án
sóibruna
M i
John
Lindsay hf.
SÍMI 26400
og ... Hún þagnaði snöggvast,
svo sagði hún: — Ég veit ekki
neitt. Hann ...
— Þér haldið því fram að þér
hafið ekki myrt hann?
— Ég hefi ekki gert það! Þér
eruð vondur! Þér eruð ...
— Ekki öskra svona! sagði
Jim ergilegur. Hann benti
vikadrengnum að rannsaka
íbúðina. Þeir komust fljótlega
að því að enginn gat hafa falið
sig þar. Stúlkan stóð í sömu
sporum, þegar hann kom til
hennar aftur. -— Það er enginn
annar en þér í íbúðinni, sagði
hann.
— En ég segi yður að ég hefi
ekki gert þetta... ég veit ekki
hver... það var enginn hér og
hann átti enga óvini. Ég varð
að taka hnífinn út. Skjálfandi
rödd hennar varð veikari. — Ég
gæti aldrei myrt... hvíslaði
hún og skjögraði svo hún var
nærri dottin.
Jim greip í hana. Það leið
ekki yfir hana, en hún hallaði
sér þunglega að honum og and-
lit hennar var hræðilega fölt.
— Sæktu vatn, sagði hann við
herbergisþernuna. — Ég legg
hana á rúmið í hinu herberg-
inu.
Hann varð að bera hana
gegnum stofuna og inn í svefn-
herbergi hennar. Hann lagði
hana á rúmið og setti kodda
undir fætur hennar. Hún lá
með opin augu og horfði á hann
bænaraugum, þegar hann gekk
í áttina til dyranna.
— Louise verður hjá yður,
sagði hann stuttur í spuna. —
Ég ætla að hringja til lögregl-
unnar.
Vikadrengurinn Luzo beið í
stofunni og lyftudrengurinn
fyrir utan dyrnar. Hann hrökk
við, þegar Jim kom fram á
ganginn og augun ranghvolfd-
ust í svörtu andlitinu. Jim leit
á dyraröðina á ganginum.
— Hefirðu séð nokkhrn, Ge-
orge?
— Nei, herra.
— Það er gott. Láttu mig
vita ef einhver kemur fram á
ganginn. Vertu svo kyrr hérna
og mundu eftir því að svara
engum spurningum. Öskraðu,
ef eitthvað skeður ... eitthvað
hættulegt.
— Já, herra.
Jim gekk inn í stofuna og
greip símann. Dyravörðurinn
svaraði strax.
— Náðu i lögregluna í Ham-
ilton. Segðu að hér hafi skeð
slys. Sjáðu svo til að enginn
heyri það.
Hann heyrði að pilturinn
stóð á öndinni.
— Já, herra.
—• Flýttu þér og segðu Marn
að taka að sér lyftuna. Svo
skellti hann á.
— Og nú segir þú mér ná-
kvæmlega hvað skeði, Luzo.
Vikadrengurinn var greini-
lega rólegri, eftir að búið var
að breiða yfir líkið. En samt
tók það einar tíu mínútur að
fá skilmerkilega lýsingu frá
honum. Luzo hafði verið í stof-
unni, þegar hann heyrði raddir
frá svefnherberginu.
—- Hvað varstu að gera hér?
— Sólhlífin, herra. Ég þurfti
að fara út á svalirnar og setja
hana upp. Ég barði að dyrum,
en enginn svaraði. Svo barði ég
aftur og gekk inn. Ég varð að
ganga í gegnum stofuna til að
komast út á svalirnar.
— Var nokkur hérna, þegar
þú komst inn?
— Nei, herra, og dyrnar að
svefnherbergjunum voru lok-
aðar. Ég læddist í gegnum stof-
una og þá heyrði ég raddir
þarna inni. Hann benti með
skjálfandi fingrum á dyrnar.
Háværar raddir, herra. Her-
bergið... Hann þagnaði, eins
og hann væri að leita eftir orði.
Það suðaði, herra.
—- Suðaði? Jim hrukkaði
ennið. — Þú sagðir það líka áð-
an. Hvern fjandann meinarðu
með því?
Pilturinn yppti öxlum. — Ég
veit það ekki, herra. Það var
VIÐ HÖFUM ÖDÝRASTA 0G BEZTA ÚRVALIÐ AF
STRIGASKÖM SEM VÖL ER A
VERÐ FRÁ 120 KR.
^ SKÓBÚÐIN SUÐURVERI
46 VIKAN 25. TBL.