Vikan - 14.10.1971, Blaðsíða 18

„VIÐ
VORUM
MESTU
4
SKEMMTI-
KRAFTAR
í HEIMI"
ÞriSji og síðasti hluti
viðtalsins við
Ringo Starr. Hér talar
hann m.a. um sjálfan
sig sem hljjóðfæra-
leikara, beztu plötur
Bítlanna.
— Tölum um trommuleik
þinn. Æfir þú þig mikið?
— Ég hef aldrei æft mig
nema með hljómsveit. Ég hef
aldrei getað setið einn og lam-
ið á bretti eða eitthvað svoleið-
is, rump a bump.
— En það er samt satt, að
síðan Bítlarnir leystust upp, þá
hefur þér farið fram sem
trommuleikara og þú hefur
hlotið almennari viðurkenn-
ingu?
— Ég hef alltaf verið góður
trommuleikari. Það hefur alltaf
verið gert lítið úr mér sem
trommuleikara, en mér hefur
verið sama. Mér væri ekki eðli-
legt að reka upp öskur og segja:
„Hvaða rétt hafa þeir til að
segja að ég geti ekki spilað? Ég
er beztur...“ Ég veit að ég er
bezti trommuleikari í heimi...
mér finnst ég allavega bezti
trommuleikarinn á þessu sviði.
Og allt í einu er ég farinn að
spila með öllum og allir segja
að ég sé góður. Ég hef aldrei
haldið því fram að ég væri góð-
ur trommuleikari, ég hef ekki
þurft þess. Ef mér finnst ég vera
það, þarf ég ekki að hafa
áhyggjur-af því, þótt einhverjir
segi: „Iss, hann getur ekkert
spilað og það er Paul McCart-
ney sem spilar á öllum plötum.“
Fólk hefur svo sem sagt þetta,
tómir helvítis asnar. Svo spila
ég allt í einu með Leon (Russ-
ell) sem segir fallega hluti um
mig og sömu sögu er að segja
um Steve Stills og B.B. King
„Það hefur alltaf verið gert
lítið úr mér . . . en mér finnst
ég bezti trommulcikari í
heimi . . .“
og marga fleiri og allir segja
að ég sé ofsalegur. Þetta er allt
i lagi, mér er skítsama þótt ein-
hverjir segi að ég geti ekki spil-
að. Ég veit að ég get það.
— Þér finnst still þinn þá
ekki hafa breytzt mikið siðan
á „With The Beatles"?
— Mér finnst ég vera sterk-
ari núna... Á ,,Pepper“ bar
töluvert á mér og svo á hvíta
albúminu og „Abbey Road“ var
það mjög gott. Á þeim plötum
fannst mér trommuleikurinn
mjög góður, einstaklega góður
— allavega fyrir mig, persónu-
lega. Ég er trommuleikari sem
Ringo og kona hans, Maureen,
ásamt eldri syninum, Zak. Mynd-
in er tekin fyrir nokkrum árum, á
Maharishi-tímabilinu.
legg mig fram og gef allt mitt í
það sem ég spila. Bilin eru mér
mjög mikilvæg. Ég þoli ekki
trommuleikara sem spila sóló á
meðan einhver er að syngja.
Það er algjör óþarfi. Svo lengi
sem maður leggur sitt i músík-
ina, vertu kyrr á þínum stað
og haltu bandinu saman, hvaða
tilgangi þjónar það þá að spila
sóló allt lagið? Það er einhver
að syngja skemmtilegt lag sem
fólk vill hlusta á. En sumir
trommuleikarar geta ekki hætt
þessu, vegna þess að þeir vilja
alla tíð vera mestir.
— Hver var fyrsti uppáhalds-
trommuleikarinn þinn?
— Cozy Cole, ha ha ha! Ég
hef aldrei keypt eina einustu
trommuplötu. Ég eignaðist
fyrsta trommusettið mitt þann
1. janúar og í febrúar var ég
kominn i hljómsveit. Það hefur
verið þannig síðan; ég hef al-
drei æft nema með hljómsveit.
Jú, fyrstu vikuna sem ég átti
settið lokaði ég mig inn í svefn-
herberginu mínu í Liverpool og
barði settið og þá kom manrma
inn og skipaði mér að hætta, þvi
ég vekti nágrannanna. Það gérði
Ómar Valdimarsson
heyra
KA *
ma
bo
lægra
láti
ekki svo mikið til, því mér
leiddist að sitja þarna og berja
á trommurnar. Maður gat ekki
spilað nein lög, þú skilur, svo
ég æfði mig ekki meira eftir
það. Ég æfi þegar ég fer inn i
stúdíóið og þegar ég á að fara
á svið. Ég get ekki lagt neitt
út fyrir sjálfan mig, og hef al-
drei i lífi mínu átt æfingabretti.
„É(! get ekki sagt að Mick
Jagger sé vinur minn . . . við
vorum alltaf meiri og stærri en
Rolling Stones."
Ég hef hreinlega engan áhuga á
að vera hraður og teknískur;
það er ekki góður trommuleik-
ari í huga mér. Ég vil gera mitt
og ef einhversstaðar kemur gap,
vil ég vera nógu góður til að
fylla það.
Fyrir mér eru trommur eins
og að mála; maður bvggir upp.
Ég er ekki að skrifa skáldsög-
ur um allt. Trommuleikur er
mynd meira en nokkuð annað.
Ég er undirstaðan og svo set ég
tilfallandi búta hér og þar, en
þetta verður að vera fast fyrir
mér. Það verður að vera ákveð-
ið form á því sem ég spila. Ég
er rokk trommuleikari. Ég er
hrifinn af holum sem birtast hér
og þar og mér finnst gaman að
gera mistök.
Nú hef ég sérstakan stíl og
fólk reynir að kópíera þann
stíl. Rétt eins og fólk hefur
reynt að stæla Ginger (Baker),
reynir fólk núna að stæla mig.
Ég veit það, því ég hef talað
við marga trommuleikara. Þeir
segja allir: „Nú förum við og
spilum eins og Ringo.“
— Hvaða trommuleikara
heldur þú upp á núna?
— Aðallega Jim Keltner og
Jim Gordon — og sérlega vegna
þess að ég hef spilað með þeim
báðum; ég hef ekki spilað með
öðrum trommuleikurum. Þeir
eru mjög góðir; þeir leggja sitt
út og fram. Teknískt séð er Jim
Gordon hreint ótrúlegur . . . svo
18 VIKAN 41. TBL.