Vikan - 14.10.1971, Blaðsíða 45

Frá Últímu Kjörgarði
Kostir:
a) — Efnismikið flos úr isl. ull. Þess vegna er l'losið fjaðurmagnað,
teppið hlýlegt og endingargott.
b) — Botninn er límdur. Bilar ekki. Við ábyrgjumst það.
c) — Últímuteppin eru fremur ódýr, þrátt fyrir mikil gæði. Það er vegna
þess, að beitt er fullkomnustu tækni við framleiðsluna. Við liöfum nýj-
ustu teppavél landsins. Ilún er svo afkastamikil, að bún liefur blotið
gælunafnið Gilitrutt, eftir binni fornu þjóðsagnapersónu.
d) — Ollímuteppin eru flest einlit eða smáyrjótt, sem oft er mikill kost-
ur í augum fólks með þroskaðan smekk, þvi þá truflar ekki mynstur í
teppinu aðrar skreytingar híbýlanna, svo sem mynstur í búsgagna-
áklæði, myndir á veggjum o. s. frv.
Við höfum mesta áklæðaúrval landsins.
Gluggatjaldadeild Últímu er á II hæð Kjörgarði.
Auk lagerfata saumum við karlmannaföt eftir máli.
Mikil endurnýjung vélakosts stendur nú yfir.
Hltima
er 30 ára á þessu ári.
Við þökkum starfsfólki og viðskiptavinum
ánægjuleg samskipti á 30 ára starfsferli. —-
Fyrir hönd Últímu,
KRISTJÁN FRIÐRIKSSON.
S **' '1
: KARLMANHAFCTlN 1 ; Mtimu | lli L
*■ ***
semary sagði: — Ég skil hvers
vegna þú vilt kalla hann það,
en því miður getur það ekki
gengið. Hann heitir Andrew
John. Hann er mitt barn en
ekki þitt, og ég er ekki einu
sinni til viðræðu um þetta atr-
iði. Svo eru það fötin. Hann
getur ekki alltaf verið í svörtu!
Roman opnaði munninn en
Minnie sagði: — Heill Andrew!
Hún mælti þetta hárri raust og
horfðist óhikað í augu við
mann sinn.
Öll hin sögðu: — Heill An-
drew. Heill Rosemary, móður
Andrews. Heill Satan.
Rosemary kitlaði barnið á
bambann. — Þér fannst ekk-
ert gaman að heita Adrian, var
það? spurði hún hann. — Því
trúi ég að minnsta kosti ekki.
Viltu nú ekki vera svo góður
að hætta að vera með þennan
áhyggjusvip. Hún drap fingri
á nefbrodd hans. Hefurðu ekki
lært að brosa, Andy? Eða ertu
búinn að læra það? Reyndu,
Andy litli með skrýtnu augun.
Geturðu brosað? Geturðu bros-
að fyrir mömmu? Hún sló í
silfurkrossinn öfuga svo að
hann fór að sveiflast til. —
Reyndu, Andy, sagði hún. —
Bara eitt pínulítið bros.
Reyndu, Andy-candy.
Japaninn læddist fram með
myndavélina, settist á hækjur
sér og tók tvær eða þrjár
myndir.
ENDIR.
EL CORDOBÉS
Framhald aj bls. 26.
Palma Reals varðandi Manuel
Benitez Peréz árið 1955).
í dýrustu svítu hótelsins eru
fimm manns að sýsla við að
koma nautabananum í stríðs-
búninginn. Silkiskyrta, tvennir
sokkar, þröngar buxur, jakki,
klútur. Allt þungt vegna dýr-
indis líninga og skrauts úr gulli
og gullofnum þræði. Klæðnað-
urinn vegur ekki minna en 8
kg og er áætlað verð um 77.000
krónur íslenzkar.
Hinn aðalleikarinn í hildar-
leik dagsins lifir ekki alveg jafn
flott. Hann er að finna í þröng-
um bás, þar sem hann getur
varla snúið sér við. Hávaðinn
og hitinn æsa hann og hann er
farinn að rymja illskulega.
Girondino. Blásvartur boli,
550 kíló. Fimm ára gamall.
Snemma í febrúar árið 1960
kynntust tveir menn í Sevilla.
Þeir voru múraralærlingurinn
og amatörnautabaninn Manuel
Benitez Peréz og hinn þekkti
umboðsmaður og framkvœmda-
stjóri Rafael Sanchéz, kallaður
„El Pipo“.
Þá var Manuel 25 ára gamall
og að flestra áliti allt of gamall
til að verða brúkhœfur nauta-
bani. En nœm nös umboðs-
mannsins og p eningagræðgi
beggja leiddi til þess að um-
boðsmaðurinn fékk undarlega
mikinn áliuga á þessum síð-
hœrða og nefbrotna unglingi.
Hann gerði við hann samning
og gerði Manuel Benitez Peréz
að „El Cordobes“, manninum
frá Cordoba.
Með mútum til blaðamanna
og í gegnum nokkrar duglegar
auglýsingaskrifstofur kom El
Pipo því þannig fyrir að El
Cordobes var þekktur um allt
heimaland sitt áður en hann
lcorn x stóra hringinn í fyrsta
skipti.
Stóra stundin rann upp þann
15. maí, 1960, og auðvitað var
það í Cordoba, stærstu borg
Andalúsíu. Á meðan trompettar
gullu gekk El Cordobes inn á
leikvanginn eins og hippi í
nautabanaklœðum. Fólkið gapti.
Og verra varð það. El Cordo-
bes mistókst meira en nokkrum
öðrum nautabana í sögu Spán-
ar. Hann þverbraut allar regl-
ur hringsins og var hvað eftir
annað kominn í beina lifshœttu
áður en honum tókst að reka
sverð sín í dýrið.
Blöðin urðu æf. „Hjólbein-
óttur trúður“, sagði eitt blað-
anna xim hann og í öðru sagði:
„Þessi síðhærði bóndadrengur
frá Andalúsíu hefði betur setið
41.TBL. VIKAN 45