Vikan - 05.10.1972, Blaðsíða 6

SÍÐAN SÍÐAST
Fakírinn Gung Han Bhey rekur sverð
gegnum tungu sér; á bak viS hann stend-
ur sonur hans fjórtán ára, sem var honum
til aðstoSar.
EKKl FYRIR
TAUGAVEIKLAÐA
í lok sirkussýningar mikillar í Sydn-
ey í Ástralíu gekk kynnirinn fram,
ávarpaði áhorfendur og tilkynnti að
dagskráin væri að vísu á enda, en þó
væri eftir eitt atriði, sem fólki með
slappar taugar væri eindregið ráðlagt
að horfa ekki á. Nokkrir áhorfenda
gengu þá út strax, en miklu fleiri þó
á meðan atriðið var sýnt.
Sá sem tróð upp var franskur fakír,
sem nefndist Gung Han Bhey, og voru
honum til aðstoðar kona hans og son-
ur fjórtán ára. Áhöldin sem hann
brúkaði voru grönn sverð með hár-
hvössum oddum og stálörvar. Hann
byrjaði með því að leggja einu sverð-
inu í hægri síðu sér unz oddurinn gekk
út um kviðinn fimmtán sentimetra
frá. En ekkert blóð rann úr sárinu,
ekki svo mikið sem dropi.
Þá brá fakírinn öðru sverði og lagði
í vinstri síðuna. Þriðja sverðið rak
hann gegnum háls sér, því fjórða stakk
hann gegnum tunguna. Og enn sást
ekkert blóð. Sýninguna endaði Gung
Han Bhey með því að stilla sér upp
í tveggja metra fjarlægð frá syni sín-
um og láta hann henda í sig heilum
tug kastörva. Hittu þær allar nakinn
skrokk fakírsins og stóðu þar fastar.
Sjálfur segist fakírinn ekkert botna
í þessu. Hann veit aðeins að tvisvar
daglega, og meira að segja þrisvar á
laugardögum og sunnudögum, fellur
hann í trans og getur þá rekið sig eins
oft í gegn og verkast vill án þess að
bíða af því nokkurn skaða. Hálfri
klukkustund eftir sýninguna fengu
fréttamenn að skoða fakírinn og voru
örin eftir sverðin og örvarnar þá þeg-
ar næstum horfin.
RIÐANDI TIL MONCHEN
Fjöldi manns lagði leið sína á Ólym-
píuleikana í Munchen og notaðist til
þess við ýmis farartæki, flugvélar,
j árnbrautarlestir, langf erðavagna,
einkabíla og jafnvel reiðhjól. En ekki
hefur frétzt af nema einum sem fór á
hesti, því farartæki sem lengst af sög-
unnar var notað mest allra.
Þessi eini er fjörutíu og eins árs
gamall Breti, Gordon Naysmith að
nafni og búsettur í Lesótó í Afríku
syðst. Fjórða nóvember 1970 steig hann
á bak hesti sínum á hlaðinu heima hjá
sér og reið af stað norður á bóginn —
í áttina til Munchen. Naysmith, sem
er elektrónufræðingur, hefur síðan
þeytzt áttatíu til hundrað kílómetra á
dag.
í Aþenu dokaði hann við í tvo daga
til að hvíla sig og hestinn, en ætlaði
síðan áfram norður um Grikkland,
Júgóslavíu, Ungverjaland og Austur-
ríki. í Aþenu var hann spurður, hvort
kona hans hefði verið þessu ferðalagi
samþykk. Hann hugsaði sig um sem
snöggvast, en sagði síðan: „Sjáið þér
til, held ég hafi bara ekkert spurt hana
að því.“
Naysmith á gangvaranum, og þarf líklega
aftur til Mongóla eða Húna aS finna dæmi
um aðra eins reið.
LeitaS aS gulli í lappneskum læk.
GULLÆÐI I SUMARFRll
Á tvö hundruð kílómetra löngu og
þrjátíu til fimmtíu kílómetra breiðu
belti nyrzt í Noregi og Finnlandi er
talsvert af gulli í jörðu, og hefur lengi
verið um það vitað. Löngu áður en
gullæðið í Alaska byrjaði þekktist það
að áður bláfáætkar norskar eða finnsk-
ar fjölskyldur yrðu í einum hvelli flug-
ríkar á því að finna gull.
En nú er gullið þarna í mjög smá-
um stíl og dreift í örsmáum kornum
út um allar trissur. Það þarf því mikla
ástundun og þolinmæði til að ná sam-
an svo nokkru nemi af því. Það finnst
helzt djúpt í leðju og sandi á botni
vatnsfalla. Þar eð gullið er átta til tíu
sinnum þyngra en venjulegur sandur
og möl, er venjulega djúpt á því.
Lengi hefur talsverður hópur fólks
stundað gullleit þarna norður frá, og
er orðið allalgengt í Finnlandi að fólk
taki sumarfríin í þetta. En þar að auki
eru þó nokkrir að þessu mánuðum eða
jafnvel árum saman, snúa baki við sið-
menningunni og bjóða hinum illræmda
mývargi Lapplands, sem herjar yfir
sumarmánuðina, byrginn. Flestir kváðu
finna einhver korn, en ekki mörg. Og
þótt fáir komi heim öllu ríkari en þeir
fóru, þá finnst flestum þetta gaman og
hressandi.