Vikan - 16.05.1974, Blaðsíða 44

Hárið er skart konunnar, sé það vel hirt.
Lagning, klipping, litun, permanent. Notum aðeins
beztu fáanleg efni.
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Steinu og Dódó,
Laugavegi 18, sími 24616.
töluvert hárri upphæð. önnur
upphæðin átti að greiðast dr.
Wynekoop, en hin Walter syni
hennar og Catherine dóttur henn-
ar. ef Rheta létist af slysförum.
Walther og Catherine neituðu
með öllu að hafa vitað um þessi
tryggingaskirteini.
Lögreglan fann einnig bréf,
sem vakti athygli hennar, en
reyndist ekki hafa neina þýðingu
við réttarhöldin. Brefíð var frá
Alice Wynekoop til Earle sonar
hennar.
t bréfinu stóð: „Drengurinn
minn! Ég er niðurdregin. Þú ert
farinn. Ég reyndi tvisvar sinnum
að hringja til þin, en mér tókst
ekki að ná i þig. Mig langaði til að
ræða við þig um þig og framtið
þina og hana, sem þú kallar kon-
una þina, og um hvað við gætum
gert. Komdu heim eins fljótt og
þú getur, svo aö við getum talað
um þetta allt saman. Það er svo
margt, sem við þurfum að ræða.
Góða nótt, elsku, elsku drengur-
inn minn”.
Alice Wynekoop vildi sem
minnst.um þetta bréf segja. En
með tilstuðlan þess tókst þó
Stege, sem stjórnaði rannsókn
málsins, að fá hana til þess að
segja satt frá sambandi sinu við
tengdadótturina. Þá kom skýrt i
ljós, að Alice hafði hatað Rhetu af
sjúklegri afþrýðisemi og hún vildi
að Earle segði skilið við hana i
eitt skipti fyrir öll.
Var það morð?
Stege lögregluforingi fór aftur
og aftur yfir skýrslurnar um
morðið jafnframt þvi sem hann
yfirheyrði Alice Wynekoop. Hún
sagðist hafa séð Rhetu i siðasta
sinn lifandi um klukkan tiu, þegar
tengdadóttir hennar hefði farið út
að verzla. Svo fann hún hana á
skurðarborðínu og lagði yfir hana
ullarteppi, sagði hún.
PLASTDEILD
SAUMASTOFA
TÖSKUDEILD
Bréfabindi
Lausblaðabækur
Glærar möppur
Dömubindi
Diskaþurkur
Gólfklútar
(pakkað fyrir kjörbúðir)
Borðklútar
(pakkað fyrir kjörbúðir)
Bónklútar
Innkaupatöskur
Ferðatöskur
Töskurfyrir íþróttamenn
Skólatöskur
Símar: 38400 — 38401. Sölumaður Gunnar Jóhannsson, í sérsíma 38450.
MÚLALUNDUR, Ármúla 34, Reykjavík.
Öryrkjavinnustofur S.Í.B.S.
— Hvers vegna hringduð þér
ekki þegar i stað til lögreglunnar?
spurði Stege. — Hvers vegna báð-
uð þér Ahern strax um að flytja
Hkið burtu og buðust til að gefa út
dánarvottorðið?
— Ég vissi, að hún var látin,
var svarið, sem hann fékk. — Ég
var algerlega utan við mig. Ég
veit, að ég hefði átt að hringja á
lögregluna. En ég var ekki með
sjálfri mér. Ég var lömuð af sorg
vegna Rhetu. Mér þótti svo vænt
um hana.
Um leið og Earle Wynekoop
frétti, að kona hans hefði verið
myrt, sneri hann heim á leið.
Þegar hann kom til Chicago
hringdi hann samstundis til Steg-
es og sagðist sjálfur vera morð-
inginn. En þessari játningu hans
var ekki sinnt.
— Ég var ekki lengur hrifinn af
Rhetu, sagði Earle lögreglunni. —
Ég var farinn að hata hana og
langaði mest af öllu aö losna við
hana.
— Vissi móðir þin þetta? spurði
Stege. — Atti hún nokkra sök á
vandræðunum i sambúð ykkar
hjónanna?
— Nei, svaraði Earle mjög
ákveðið. — í fyrstu var allt i lagi
með Rhetu. En svo fór hún að
verða erfiði sambúð og önuglynd.
Og hún vildi ekki heyra minnst á
kynlif. Þess vegna fór ég að
leggja lag mitt við aðrar konur.
Ég leitaði huggunar hjá þeim.
En litlu seinna, sagöi Earle: —
Móðir min hataði Rhetu, vegna
þess. að Rheta hafði gert mig
hamingjusaman. En enginn skal
nokkurn tima fá mig til að trúa
þvi, að hún hafi drepiö hana.
Stege hafði samband við dr.
Harry Hoffmann, gamlan vin
Alice Wynkooper. Hann bað Hoff-
mann um að vera sér innan hand-
ar við að finna lausn á málinu.
Stege sjálfur var ekki i neinum
vafa um, að dr. Wynekooper væri
morðinginn.
Dr. Hoffmann, sem var jafn-
gamall dr. Wynekoop hafði ekki
talað lengi við hana, þegar hún
sagði allt i einu: — Harry, ef ég
segi þér allt saman, hvað verður
þá um mig?
Stege, sem einnig var viðstadd-
ur, sagði: — Það eina, sem við
viljum að þú segir, er sannleikur-
inn.
Þegar hún þagði við, sagði
Hoffmann: — Alice, ég held ég
viti, hvað gerðist. Þú ætlaðir að
rannsaka stúlkuna. Hún var i
miklu uppnámi og rannsóknin
hefði verið sársaukafull fyrir
hana, ef þú hefðir framkvæmt
hana, án þess að deyfa hana. Þess
vegna notaðir þú klóróform. Með-
an hún var meðvitundarlaus, var
hún skotin. Var það ekki þannig?
Alice Wynekoop kinkaði kolli.
— Rheta kvartaði undan sárum
verkjum i síðunni og ég fór með
hana niður til þess að rannsaka
hana. Rannsóknin var sársauka-
full, svo að ég bauð henni að fá
svolitið klóróform til þess að hún
fyndi ekki til. Ég hellti nokkrum
dropum i klút og hélt honum að
vitum hennar. Ég talaði við hana
og eftir örstutta stund hætti hún
að svara mér. Ég rannsakaði
44 VIKAN