Vikan - 13.06.1974, Síða 36

koma upp um hana, neðri vörin
titraði. í hvert sinn, sem hann sá
hana, kom yfir hann þessi löngun
til að þrýsta henni fast að brjósti
sér og nú var þessi titrandi munn-
ur næstum búinn að koma honum
til að gleyma sér.
— Olga, sagði hann örvænting-
arfullur, — ég er kominn til að
segja þér, að ég hefi þegið boð um
stöðu i rússneska hernum. Ég fer
til Kákasus á morgun.
— Kákasus? En svo dimmdi
yfir svip hennar, eins og i ásökun.
— Hvers vegna hefur þú gert
þetta? Hvers vegna hefur þú boð-
izt til að fara til Kákasus? Veiztu,
hve langt i burtu það er?
— Olga, sagði hann, — Rúss-
land hefur verið mér gott og ég
skulda mikið fyrir alla gestrisn-
ina. Ef þetta er bezta leiðin til að
þjóna zarnum....
— Ef? Það var ljóst að Olgu
grunaði eitthvað. — Þetta er hug-
mynd einhvers annars. Og þú hef-
ur samþykkt það. Kirby.sveitar-
foringi, ég hefði aldrei trúað á
þig, að þú létir þá senda þig svona
langt i burtu, án þess að mót-
mæla, að minnsta kosti til að
byrja með.
- Sjáðu nú til, Olga, ég hafði
aöeins um tvennt að velja fyrir
mig og ég kýs heldur að fara til
Kákasus, en að verða sendur
heim til Englands. Ég vil vera i
Rússlandi, meðan á striðinu
stendur.
— Kákasus er ekki hér! Olga
var svo áköf, að hún sneri við
honum baki. — Kirby sveitarfor-
ingi, þú gerir mig mjög óham-
ingjusama. Þú ert vondur við
mig.
— Hvað? sagði hann undrandi.
— Já, þú ert reglulega vondur,
þú veizt, að ég á svo bágt með að
kveðja og svo neyðir þú mig til
þess, æ ofan i æ. Mér finnst það
ekki vel gert.
— Ó, yndislega Olga, sagði
hann ósjálfrátt og undur bliðlega.
Hann kvaldist af þrá eftir henni
og honum var það ennþá meiri
kvöl , að vita að hann gat aldrei
oröið ástar hennar aðnjótandi. —
Olga, heldur þú að það sé minni
kvöl fyrir mig?
Olga varð vandræðaleg; en hún
reyndi að brosa. — Æ, ég er
stundum svo ómöguleg, er það
ekki? sagði hún. — Það er ég, sem
er vond. Fyrii-gefðu mér. Góði
fyrirgefðu, að ég skyldi gleyma
mér svona, viltu það ekki? Þú
verður að sjálfsögðu að fara til
Kákasus, þú verður auðvitað að
fara þangað, sem þér er skipað að
fara. Ég veit það. Aðeins... aðeins
að við þyrftum ekki alltaf að vera
að kveðjast.
— Við þekkjum betri tima,
Olga, sérstaklega á Livadia.
Þá sá hann augu hennar ljóma
af minningunum um liðna daga.
— Ó, jú, sagði hún. Svo hélt hún
áfram og rödd hennar varð við-
kvæmnisleg. — Kirby sveitarfor-
ingi, fyrir mér er vinátta okkar
eitt það bezta, sem lifið hefur gef-
ið mér. Það er ekki rangt, er það,
jafnvel fyrir mig, að ala i brjósti
mér ljúfar minningar? Svo sá
hann, að bláu augun fylltust af
tárum og honum fannst óbærilegt
að geta ekkert gert henni til hugg-
unar. — Ég vildi óska að ég gæti
fundið önnur orð, hvislaði hún. —
Ekki þessi venjulegu kveðjuorð.
Ó, hve ég vildi það.
Hann hristi dauflega höfuðið og
andartak var honum varnað
máls. Svo sagði hann: — Olga,
það er ekki svo mörg orð, sem
hægt er að segja. Aðeins þessi,
sem ég verð að segja, þótt ég ætti
alls ekki að gera það, ég get ekki
látiö það vera. Ég elska þig. Ég
elska þig af öllu hjarta. Ég hefi
elskað þig frá þvi ég sá þig i
fyrsta sinn. Ég elskaði þig, þegar
þú varst sextán ára. Ég elska þig
nú og ég mun alltaf elska þig.
Hún stokkroðnaði. Hún titraði,
baröist á móti tilfinningum sin-
um, sem ógnuðu öllu, sem henni
hafði verið fengið i vöggugjöf. —
Nú, já það er sama hvað kemur
fyrir, þetta er það sem aldrei
veröur frá mér tekið. Héðan af
Ég Ibarf ekki að lita á vigtina
því ég stjórna matarlystinni meö Trimmers
Nýja Trimmetts Trimmers kexið hjálpar yður að grennast á nýjan
hátt.
Það stjórnar matarlystinni. — Þér njótið máltíðanna áhyggju-
laust því að þér þarfnist minna magns fæðunnar en áður.
Borðið tvær til þrjár kökur af Trimmers — með mjólk eða tei —
hálftíma fyrir mat, yður er óhætt að nota örlítið smjör með, matar-
lystin minnkar og þér neytið nægju yðar á máltíðum án þess að
hugsa til vigtarinnar.
Haldið yður unglegum og látið Trimmetts Trimmers kexið gæta út-
línann'a .
Trimmers kexið milli mála er lausnin.
Heildsölubirgðir:
G. ólafsson hf. Suðurlandsbraut 30.
mhn ég ávallt verða hamingju-
söm. Ávallt.
John Kirby sinnti þeirri stöðu,
sem zarinn hafði svo vandlega
valið honum i Kars og haföi verið
þar i sex mánuði. Stöðuheiti hans
var undirhershöfðingi I hinum
keisaralega her við lhndamæri
Kákasus, þar sem Rússar börðust
gegn Tyrkjum. En Kirby varð
ekki var við orrusturnar, vegna
þess að stöðu sinnar vegna, mátt i
hann ekki yfirgefa aðalbæki-
stöðvarnar.
Hann reyndi að láta hverjum
degi nægja sina þjáningu. Sem
betur fór var Karita þarna með
honum og starfsbræður hans voru
yfirleitt mjög alúðlegir menn og
sama sinnis og hann. Hann reyndi
að gleyma þvi, að hann hafði
skilið hjarta sitt eftir i Petrograd
i tvö þúsund milna fjarlægð. Hann
reyndi að láta ekki hugsunina um
gullinbrúna hárið og bláu augun
glepja of mikið fyrir sér, reyndi
að sinna skjölunum, sem alltaf
hrönnuðust upp á skrifborði hans.
Og um jólin, þegar hann fékk litið
bréf, þár sem aðeins stóð: Ég
elska þig, reyndi hann að láta
ekki tilfinningarnar yfirbuga sig.
En þetta var óþolandi ástand.
Mánuði siðar gat hann ekki haldið
út þetta aðgerðarleysi, svo hann
’sagði upp stöðu sinni við skrif-
borðið og sótti um að verða fluttur
i riddaralið kósakkanna i
Kákasus.
Menn urðu undrandi i aðal-
stöðvunum og Karita varð bæði
hissa og reið.
— Það er bara vegna þess að
þú vilt láta drepa þig, er það
ekki? sagði hún kjökrandi. — Þú
ættir að hugsa eitthvað um mig.
Frh. i næsta blaði.
Liljan frá Jersey
framhald af bls. 13
hygli og hann gaf henni frjálsar.
hendur. Hún keypti sér dýrust og
vönduðustu og mest áberandi föt-
in sem tizkuhúsin höfðu
upp á að bjóða. Þá var Worth i
Paris hvað þekktastur tizkukóngur
i heiminum. Fegurð Lily Langtry
varð brátt viðfræg , ekki einungis
i London, heldur einnig á
Rivierunni, i Cowes og New-
market. Skáld ortu til hennar
ástar- og lofkvæði, myndir af
henni þóttu mikil prýöi i blöðum
og timaritum og þegar málarinn
Sir John Millais málaði
hina frægu mynd sina af henni,
varð slik aðsókn að sýningu hans,
að það varð að taka myndina nið-
ur.
En áriö 1877 var örlagarikt
fyrir Lily Langtry. Kvöld eitt það
ár fór hún ásamt manni sinum i
samkvæmi i Mayfair. Þau vissu
ekki, að heiðursgesturinn i þessu
boði var enginn annar en prinsinn
af Wales. Hann varð hugfanginn
af fegurð „liljunnar” frá þvi hann
fyrst leit hana augum.
Prinsinn lét hendur standa
fram úr ermum. Strax morgun-
inn eftir kom sendiboöi frá Marl-
borough House til Lily Langtry
með bréf til frúarinnar, þar sem
hans konunglega tign fór þess á
36 VIKAN 24. TBL.