Vikan - 11.09.1975, Síða 8

Amerísk
HRÍSGRJÓN
RIVER hrísgrjón þekkir húsmóöirin og veit hve hagkvæm
þau eru, sérstaklega í grauta. RIVIANA býöur nú einnig:
AUNT CAROLINE hrísgrjón, sem eru vítamínrík, drjúg, laus
í sér; einnig eftir suöu og sérstaklega falleg á borði.
SUCCESS hrísgrjón koma hálfsoðin í poka, tilbúin
í pottinn. RIVER brún hýðishrísgrjón holl og góö.
mm
" V'
rM§
m
m
0
;■'
River
Enrtched RLce
To Retain Viíamins
Do Not Rinse Before
Drain After
Cooking.
$ KAUPFÉLAGID
að aftan við farþegarýmið var
eldsneytisgeymir, sem náði ekki
alveg til lofts i vélinni, og ofan á
honum var björgunarbátur vélar-
innar geymdur, en I honum voru
bæði matarbirgðir og neyðar-
sendir. Eins og ég sagði áðan,
hafnaði vélin á hvolfi á jöklinum,
og þess vegna lenti björgunarbát-
urinn undir geyminum, og það tók
okkur marga daga að ná honum
með senditækinu og matarföng-
unum, sem i honum voru. En
strax sama daginn og við gátum
sent út neyðarkall fundumst við.
Það einkennilega var, að sama
dag létti einnig þokunni, sem leg-
ið hafði yfir jöklinum frá þvi við
höfnuðum þar.
— Kom ykkur aldrei til hugar
að freista þess að ganga niður i
byggð?
— Um það var mikið rætt, og
einu sinni lögðum við Bolli af stað
frá flakinu. Við gengum i suður-
átt, þvi að okkur þótti liklegast,
að við hefðum lent sunnan til á
jökli, og giskuðum einna helst á
Eyjafjalla- eða Mýrdalsjökul. Við
Bolli sneruip þó fljótlega við að
flakinu aftur, þvi að við sáum litið
sem ekkert frá okkur vegna þok-
unnar.
— Urðu það ykkur ekki von-
brigði, að ekki tókst að hefja
bandarisku skiðavélina til flugs
af jöklinum?
— Okkur þótti það auðvitað
miður, en við vissum af björg-
unarleiðangri norðanmanna, sem
var á leiðinni til okkar, svo að við
gátum sætt okkur við það.
— Var ekki gangan niður af
jöklinum erfið?
— Jú, hún var miklu erfiðari en
við höfðum gert okkur i hugar-
lund. Þetta er rúmlega 30 kiló-
metra leið, sem björgunarleið-
angurinn hafði merkt vandlega á
leiðinni á slysstaðinn. Merkingar
þeirra komu sér ákaflega vel, þvi
að þokan á jöklinum var svo
dimm á leiðinni niður, að tæpast
sá handa skil. Þá var ekkert ann-
að að gera en fylgja bara skiða-
farinu og næsta manni á undan.
— Var ekki i þér geigur að fara
að fljúga aftur eftir slysið?
—■ Ég get ekki sagt, að ég hafi
aldrei fundið fyrir neinu sliku, en
kviðinn var sáralitill, og aðeins
fyrstu árin eftir þetta atvik. Und-
anfarin ár hef ég aldrei fundið
fyrir neinu, enda eru nú flugvél-
arnar búnar til miklu hærra flugs
en var á þessum tima, svo að
óhapp eins og Geysisslysið er
tæpast hugsanlegt nú.
— En fjölskylda þin hefur
aldrei ymprað á þvi, að þú hættir
að fljúga?
Agnete Simson, kona
Magnúsar, greip hér inn I samtal-
ið, og svaraði þessari spurningu
fyrir hann: — Mér hefði aldrei
dottið i hug að fara fram á það,
þvi ég veit, hve snar þáttur flugið
er i lifi Magnúsar. Hitt er önnur
saga, að ég er sjaldan róleg, ef
ferðum hans i fluginu seinkar svo
nokkru nemi.
8 VIKAN 37. TBL.