Vikan - 09.12.1976, Blaðsíða 68

Heimili
□□□
Skrifið greimlega
SYRPU SKAPAR er islensk framleiósla.
AXEL EYJOLFSSON
HUSGAGNAVERSLUN SMIÍXJUVEGI 9 KOPAVOGI SIMI 43577
SVRPU SKRPRR
NÝ LAUSN Á GÖMLUM VANDA
SYRPU SKAPAR eru einingar í ýmsum stæröum og gerðum
SYRPU SKÁPAR gefa óþrjótandi möguleika hvar sem er-
þú getur alltaf bætt viö SYRPU SKÁP og haldiö samræmi.
SYRPU SKÁPAR er lausnin
Vinsamlegast sendió mer upplysingar um SYRPU SKAPANA
til að gera tilraun til að vinna fyrir
þann hóp, sem lenti utangarðs, ef
færi gæfist. Reyndar hafa störf mín
ekki verið beinlínis fyrir þann hóp,
þar sem fangaþjónustan er fyrir
fuliorðna menn í flestum tilvikum,
en engu að síður koma þeir flestir úr
þeim hópi, sem hefur verið van-
ræktur á unglingsaldri.
HVAÐ VERÐUR UM MINN
ÓTTA.
Ég spyr Jón, hvernig honum hafi
verið innanbrjósts þegar hann kom
fyrst í fangelsi sem fangaprestur.
— Ég verð að játa, að áður en
ég tók við þessu starfi hafði ég
aldrei komið í fangelsi. Ég var mjög
kviðandi, þegar ég fór í fyrsta
skiptið, og fyrst og fremst Iék mér
forvitni á að vita, hver mín við-
brögð yrðu, hvað yrði um mína
fordóma gagnvart þessum mönnum
og þessum stofnunum — hvað yrði
um minn ótta. Ég geri ráð fyrir, að
flestir hafi einhvern ótta af fangels-
um. En það er skrýtið, að ég er
eiginlega búinn að gleyma því, hver
þessi viðbrögð voru, því áður en ég
vissi af var ég sokkinn í starfið.
Fyrstu árin eyddi ég miklum tima í
að kynna mér þær fræðigreinar,
sem snerta starfið, einkum afbrota-
fræði og fangelsisfræði. Ég fékk
tækifæri til að fara til annarra landa
og kynnast þar fangelsum og
mönnum, sem störfuðu á svipuðum
grundvelli og ég. Þegar ég var
búinn að sinna þessu starfi í ein tvö
ár, þá blossar upp almennur áhugi á
fangelsismálum, og það kom m.a.
út hefti af Samvinnunni, sem var
helgað fangelsismálum. Það var
mikið rætt um að gera fangelsi
mannlegri og betri. Ég var mjög
upptekinn af þessu og tók þátt í
þessum umræðum af lífi og sál, en
síðan hef ég dregið mig út úr
umræðum um fangelsismál, þar
sem pendúllinn hefur farið nokkuð í
hina áttina — nú eru menn farnir að
biðja um meiri fangelsi og segja, að
afbrotamennirnir séu orðnir hættu-
legri en áður var. Ég hef miklar
áhyggjur af þeim breytingum, sem
eru að verða á afbrotum íslendinga,
þ.e. vaxandi ofbeldisafbrotum. En
þetta kemur mér ekki ó óvart, þar
sem ég tel, að orsakirnar séu
skiljanlegar. Mér finnst, að í allri
umræðu um þann óhugnað, sem við
blasir, beri allt of mikið á móður-
sýki, sem er alltaf óholl, því að
móðursýki ruglar dómgreind al-
mennings og stjórnvalda, sem hafa
alltaf tilhneigingu að fara eftir þvi,
sem almenningur segir. Þetta gerð-
ist á Norðurlöndum fyrir nokkrum
árum, og þá voru byggð mjög
óhugguleg fangelsi sem beinn
ávöxtur slíkrar móðursýki — fræg
fangelsi eins og í Kumla í Svíþjóð,
sem allir afbrotafræðingar nútím-
ans viðurkenna, að hafi verið alröng
stefna. Áhrifin færðust hingað, og
það var búið að gera uppdrátt að
fangelsi sem var lifandi eftirmynd
sænsku fangelsanna. En sem betur
fer hefur fjárskortur komið í veg
fýrir að þetta fangelsi risi, en því
var ætlaður staður við Úlfarsfell.
68 VIKAN 50. TBL.