Vikan - 27.10.1977, Blaðsíða 44

<7 SKUGGA
%TÖNSINS
„Sagði Filomena þér að hveriu
hún komst í Róm? Já, ég sé á svip
þínum, að hún hefur gert það. Þú
vissir að þú varst að tapa öllu, ekki
satt?"
Augu Beppos glóðu, en hann
þagði áfram.
„Svo skemmdu þessir kjánapilt-
ar nokkur dekk á verkstæðinu.”
Um leið og Edward hélt áfram,
mjakaðist mannfjöldinn nær, fullur
áhuga. ,,Ég hefði gaman af að vita,
hve mikið þeir skemmdu í raun og
veru. Bættir þú ekki einhverju við,
svo að þetta liti enn alvarlegar út?
Þú vissir vel, að þeir myndu aldrei
mótmæla, þótt þú ýktir svolítið
frásögnina af skemmdarverkum
þeirra.”
Giuliano horfði ólundarlega á
Edward. ,,Það var líka ósköp
auðvelt fyrir þig að fá þér sams
konar búnað og mótorhjólaklíkan
var alltaf í. Og svo var ónotaða
herbergið við borgarhliðið alveg i
leiðinni fyrir þig, þegar þú komst
frá bílaverkstæðinu. Ágætis staður
tii að fela dulargerfið. Enginn var
líklegur til að sjá þig. En Rósa gerði
það nú samt.”
Aftur þagnaði Edward, en Beppo
gerði engar athugasemdir.
„AumingjaRósagamla. Þarna sá
hún opna leið til að öðlast það, sem
hún viíkilega þráði: Litla húsið bak
við verkstæðið.
En landspildan, sem húsið stend-
ur á, sker i sundur jarðeignina. Þú
fengir ekki eins gott verð, ef þessi
spilda værí ekki með. Þú fengir ekki
nóg til að geta greitt fyrir
verkstæðið í Genoa. Svo þú lofaðir
Rósu, að hún fengi húsið, en
ákvaðst um leið að drepa hana.
Hvað skyldu margir hafa vitað,
hvar Rósa geymdi þessa stolnu
muni sína?”
„Spurðu mig ekki að því.” Það
var eins og orðin væru neydd út úr
Beppo.
„Matteo fann staðinn, þegar
hann var lítill drengur,” sagði
Edward, „og sagði þér frá því.”
„Fyrir mörgum árum,” tautaði
Beppo.
„Konur eins og Rósa breyta ekki
venjum sínum. Og þú vissir að hún
myndi fara þangað, af því að það
var nýr hlutur á felustaðnum. Hún
var með eina af nælum Filomenu.”
Beppo yppti öxlum. „Getgátur.
Ekkert nema getgátur, Edward. Þú
hefur engar sannanir. Ef þú heldur
að þú getir þvingað fram jatningu
frá mér, þá eyðir þú tímanum til
einskis. Þú ættir að vita betur.”
,, Það geri ég lika. Þú gerðir slæm
mistök, gamli félagi. Það var ekki
þér líkt að berjast ekki gegn
Giuliano og klíku hans, þegar
Filomena dó. Það voru ekki þín
réttu viðbrögð. Þú varst alltaf
baráttumaður. Þú hefðir átt að vera
æstur i að ná þér niðri á þeim.
Og ég hef sannanir. Sumar hef ég
þegar, en aðrar eiga eftir að koma.
Einmitt núna er lögreglan að
yfirheyra alla viðkomandi versl-
unarmenn í La Spezia og Genoa, til
að komast að, hvar þú keyptir
mótorhjólabúninginn. Þeir sýna
þeim mynd af þér. Heldurðu ekki að
einhver þeirra þekki þig aftur?
Og fötin eru á rannsóknarstofu
lögreglunnar. Þeir finna áreiðanlega
einhver ummerki eftir þig á þessum
fötum, hár eða fingraför á leðrinu,
eitthvað sem tengir þau við þig.
Fasteignasalinn er lika vitni gegn
þér. Þú lofaðir Rósu að hún fengi
húsið, sama dag og Filomena dó.
Samt hringdirðu í hann um kvöldið
og talaðir um að selja, en minntist
ekkert á að húsið fylgdi ekki með.
Og enn eitt atriði. Hvar varst þú,
þegar Filomena var myrt?”
„Á bílaverkstæðinu.”
„Var það? Systurdóttir mín og ég
ókum á borgarvegginn nokkrum
augnablikum áður en hún dó. Þú
varst sá fyrsti, sem kom á
slysstaðinn. En þú komst ekki
gangandi í átt frá bilaverkstðinu.
Þú komst út um borgarhliöiö.”
Mannfjöldinn kom enn nær.
Beppo opnaði nokkrum sinnum
munninn, en ekkert hljóð kom fram
yfir varir hans.
Einhver hrópaði: „Þú ert tekinn
fastur, Beppo Tebaldi. Hleypið mér
í gegn.” Ungi lögregluþjónninn
reyndi að brjóta sér leið gegnum
mannfjöldann.
Beppo starði á ákæranda sinn.
„Því í fjáranum varstu að koma
aftur hingað, Edward?” sagði hann
þunglega.
„Herra borgarstjóri,” kallaði
lögregluþjónninn, „haltu mannin-
um.”
Beppo stundi þungan. „Allt í
lagi, Edward. Þú vinnur. En
leyfðu mér heldur að gefa mig fram
við lögregluna í La Spezia, heldur
en að fara með þessum unga manni.
Billinn þinn er við hliðið. Ég kom
með hann fyrir þig. Lánaðu mér
hann. Vegna gamallar vináttu,”
bætti hann við og horfðist í augu
við Edward.
„Taktu hann,” svaraði Edward
og sneri sér undan.
Lögregluþjónninn var enn að
hrópa á fólkið að hleypa sér að.
„Edward,” kallaði Beppo. „Viltu
ekki láta einhvern fylgja mér?”
Edward sneri sér við. „Fylgja
þér?”
„Til að vera viss um að ég
framselji mig. Það ætti einhver að
fara með mér,” Hann teygði fram
hendina og reif í öxl Giulianos. „Ég
tek hann. Hann gætir mín vel.”
Markgreifinn og Carla voru
staðin upp úr sætum sínum og
gengu nú fram á pallinn til
Edwards.
„Nei,” sagði Edward ákveðinn.
Markgreifinn lagði höndina á
handlegg hans. „Nei, Edward.
Láttu Giuliano fara með honum.
Það hæfir vel.”
„En -.”
Framhaldssaga eftir Isobel Lambot
Beppo starði á ákæranda sinn.
, ,Því í fjáranum varstu að koma aftur
hingað, Edward?” sagði hann
þunglega.
44VIKAN 43. TBL.