Vikan - 26.01.1978, Side 10

meistaratitlar hafa safnast á undanförnum
árum.
— Þegar ég kom inn í Valsliðið á sínum tíma
var liðið skipað ungum leikmönnum að mestu
og talið mjög efnilegt, segir Jón. — Aðalmenn
voru þá Bergur Guðnason lögfræðingur og
Hermann Gunnarsson íþróttafréttamaður á
útvarpinu. Liðið var nýkomið upp í 1. deild, en
við grðum þó Reykjavíkurmeistarar 1968 og
unnum Fram 11:101 úrslitaleik — Jón Karlsson
gerði úrslitamarkið í leiknum.
— Lengi vel virtist okkur algjörlega
fyrirmunað að sigra í islandsmótinu í
handknattleik. Það vantaði alltaf herslumun-
inn, og við vorum íslensk útgáfa af enska
knattspyrnuliðinu Leeds á þessum tíma. Alltaf
númer 2 eða 3 og náðum aldrei að sýna okkar
bestu hliðar, þegar virkilega reyndi á. Við
vorum farnir að halda, að við gætum ekki
unnið islandsmeistaratitilinn, og þetta fór
ógurlega í taugarnar á sumum okkar.
— Þetta tókst þó loksins vorið 1971, en að
baki lá frábær undirbúningur, mikil þjálfun og
góð félagsleg samstaða. Þennan vetur varð til
hin margrómaða mulningsvél, og einhvern
veginn tókst þetta allt saman. Þegar bikarinn
var kominn í hús í Valsheimilinu að Hlíðarenda,
var ekki sami Ijóminn yfir þessu, þetta var allt
svo sjálfsagt.
— Árið áður vorum við með islandsmótið í
höndunum og áttum aðeins eftir að leika á
móti ÍR-ingum, sem ekki hefðu átt að vérða
okkur erfiðir. í þessum leik gerðist það, að
Guðmundur ÍR-markvörður Gunnarsson varði
9 vítaköst í leiknum — hvorki meira né minna.
Við töpuðum leiknum og þurftum að leika
úrslitaleik við FH um meistaratitilinn. Sá leikur
fór fram í troðfullri Laugardalshöllinni og loftið
var hreinlega rafmagnað. Við töpuðum 12:10
og sátum eftir með sárt ennið, ég segi það
satt, að mér kom ekki dúr á auga nóttina eftir
ÍR-leikinn, ég grenjaði af illsku. Við vorum
orðnir alveg vissir um, að við værum bestir, og
því fylgdi, að við vorum orðnir alltof miklir á
lofti og ofmátum sjálfa okkur einfaldlega.
KOM NÝLIÐINN OF SEINT INN Á?
— Svo er það landsliðið Jón, hvenær
fékkstu fyrst tækifæri með því?
— Það var veturinn 1968 hér heima á móti
Vestur-Þjóðverjum. Ég og Ólafur H. Jónsson
fengum þá báðir okkar fyrstu landsleiki, og Óli
var mikið notaður í leiknum og stóð sig vel. Ég
var hins vegar ekkert notaður í þeim leik fyrstu
50 mínútur leiksins, og sagði Hilmar
Björnsson, sem þá var með landsliðið, eftir
leikinn, að hann hefði einfaldlega gleymt að
setja mig inn á. Kannski hefur hann ekki treyst
mér í leikinn?
— En ég fékk sem sagt að koma inn í leikinn,
þegar um 10 mínútur voru eftir og gekk bara
vel. Átti meðal annarstvær línusendingar, sem
gáfu mörk og hressti, að ég held, upp á spilið,
sem þá var orðið stirt og þreytt. Við töpuðum
þessum leik 21:18, en ég man alltaf eftir
fyrirsögn í Moggnaum daginn eftir. Þar sagði
,,Kom nýliðinn of seint inn á." Ég held ég hafi
sloppið vel frá þessari frumraun minni.
— Síðan vann maður sér smátt og smátt
fast sæti í landsliðinu. og ég man, að af fystu
10 landsleikjunum voru 6 þeirra á móti Norð-
mönnum. Fljótlega eftir að ég byrjaði með
landsliðinu var farið í keppnisferð til
Danmerkur og Svíþjóðar. Við vorum 14 í
hópnum í þeirri ferð, og ég sat yfir á móti
Svíum, en lék 5 síðustu mínútur leiksins við
Dani. Það var erfitt að kyngja því, mér fannst
ég miklu betri en margir þeir, sem fengu að
vera inn á nær allan leikinn. Þetta var eins og
hver önnur byrjendavitleysa, því það er
nauðsynlegt fyrir hvern og einn íþróttamann
að læra að vera þolinmóður, og það er dýrmæt
reynsla, sem fæst með því einu að sitja á
bekknum.
,, Hleypir í mig
eldmóði að horfa
í fánann og h/usta
á þjóðsönginn"
— í þessari ferð til Danmerkur og Svíþjóðar
lék Reykjavíkurúrval á móti Kaupmannahafnar-
úrvali, og sá leikur verður mér lengi
minnisstæður. Þar háðu þeir Jón Hjaltalín
Magnússon og sá frægi Palle Nilsen mikið
einvígi, sem lauk með því, að þeir skoruðu
báðir 10 mörk, þessar miklu fallbyssur hand-
k'nattleiksins. Það var ekki nóg með, að þeir
skoruðu með þrumuskotum, heldur voru mikil
tilþrif í öllum leik þeirra.
KVALIRNAR JUKUST MEÐ HVERJU
SKREFI - SKEIFUGÖRNIN SPRUNGIN
— En svo kom babb í bátinn. Það var 4. júlí
1969, að við vorum að leika á móti Þrótti í
útimótinu í handknattleik, og fór mótið fram í
Hafnarfirði. Eitt sinn er ég stökk inn í
vítateiginn lenti ég á markmanninum og fékk
slæmt stuð í magann. Ég hélt þetta væri ekki
neitt og myndi lagast, þegar frá liði. Eftir
leikinn komum við við á kaffihúsi og fengum
okkur brauðsneið, Valsmennirnir, en fórum
síðan hver til síns heima. Tóti Eyþórs skutlaði
mér heim, og þurfti ég að labba síðustu 100
metrana að húsinu, en ég lýg því ekki, þegar
ég segi, að þeir 100 metrar hafi verið þeir lengstu í
lífi mínu. Kvalirnar jukust með hverju skrefi, og
ég fór beint í rúmið, þegar ég kom inn.
— Ég gat þó ekki sofnað, og að lokum urðu
kvalirnar óbærilegar. Það var hringt á
næturlækni, og hann hringdi í hvelli á sjúkrabíl.
Á spítalanum kom strax í Ijós, að skeifugörnin
hafði sprungið^ Ég var skorinn upp, og þó ekki
liðu nema 3 vikur, þar til ég byrjaði að sprikla
með 1. flokki Víkings í knattspyrnu, þá gerði
þetta atvik það að verkum, að ég var út úr
dæminu sem landsliðsmaður í handknattleik um
tíma, og ég hugsaði ekki einu sinni um
landsliðið veturinn eftir. Meðan ég átti í þessu,
léttist ég um 10 kíló, og var maðurinn þó ekki
þungur fyrir. Ég var nánast eins og beinagrind
eftir þetta.
— Vegna þessa slyss missti ég af
undirbúningnumog leikjunum í Heimsmeistara-
keppninni í Frakklandi árið 1970, og það má
segja, að ég hafi misst um 30 landsleiki vegna
þessa slyss. Ef þetta hefði ekki komið fyrir,
væri ekki ólíklegt, að ég væri kominn í hinn
skemmtilega 100 landsleikja-klúbb, en þar eru
þeir Geir Hallsteinsson, Viðar Símonarson,
Ólafur H. Jónsson og Björgvin Björgvinsson,
allir með á annað hundrað landsleiki.
— Eftir 1970 fór ég aftur að fá tækifæri og
hef verið meira og minna í landsliðinu síöan.
Leikirnir í undankeppni HM í Austurríki á
síðasta vetri eru minnisstæðustu landsleikir,
sem ég hef tekið þátt í. Sérstaklega leikirnir við
Spánverja, þar sem Óli Jóns og Axel Axelsson
sýndu allar sínar bestu hliðar, og á móti
Tékkum, sem þurfti að framlengja til að fá
hrein úrslit. Þetta var stórkostleg ferð í alla
staði.
ÓTRÚLEGA LÍTIÐ ÞARF TIL
AÐ HLEYPA ELDMÓÐI í MANNSKAPINN
.— Ertu bjartsýnn á, að ísland nái langt f
keppninni í Danmörku?
— Ég er bjartsýnn að eðlisfari, og ég vil
minna á, að fyrir leikina í Austurríki í fyrra hafði
allt gengið á afturfótunum, og við höfðum
tapað fyrir miðlungs sterkum félagsliðum. En
þegar á hólminn var komið, small allt saman,
og því skyldi slíkt ekki geta gerst aftur? Þetta
getur ráðist af heppni eða óheppni, og það þarf
ótrúlega lítil atvik til að hleypa eldmóði í
mannskapinn.
— Hópurinn hefur æft gffurlega mikið á
undanförnum vikum og lagt á sig mikla vinnu
til að reyna að ná upp þeim tíma, sem fór
forgörðum í haust. Ég tel okkur eiga möguleika
á að komast í átta liða úrslitin, og því skyldi það
ekki geta tekist?
— Hversu lengi hyggstu gefa kost á þér til
að leika í landsliðinu?
— Ég tel það mikinn heiður að vera valinn f
landslið og fá að leika fyrir íslands hönd. Mér
finnst það ákaflega þægileg tilfinning að
standa fyrir leik og horfa í fslenska fánann um
leið og þjóðsöngurinn er leikinn. Það hleypir í
mig eldmóði, og maður verður einhvern vegir.n
öðru vísi stemmdur en þegar leikið er með
félagsliði.
— i landsliði ertu við hliðina á þeim bestu í
íþróttinni á hverjum tíma, og ég get t.d. ekki
hugsað mér betri mann mér við hlið en Geir
Hallsteinsson. Hann er ákaflega fjölhæfur
handknattleiksmaður og einn sá besti í heimi.
Árni Indriðason, Björgvin Björgvinsson og Óli
Jóns eru allir erfiðir andstæðingar, en miklir
baráttujaxlar, og það eru hreint og beint jólin
að fá að spila með þeim.
— Hins vegar er því ekki að neita, að ég er í
þannig starfi, að það kallar á sífellt meiri tíma
hjá manni. Það er því sennilega óumflýjanlegt
fyrir mig að hætta í landsliðinu eftir þetta
keppnistímabil. Eins og landsliöið hefur verið
rekið tvö síðastliðin ár, hefur sífellt meiri tími
farið í æfingar og leiki, og fyrir mann með
fjölskyldu og í forsvari hjá ört vaxandi fyrirtæki
er ekki verjandi að fara með svo mikinn tíma í
íþróttir.
— Myndir þú sem framkvæmdastjóri
fyrirtækis ráða í vinnu hjá þér landsliðsmann*
t.d. í handknattleik?
10 VIKAN 4. TBL.