Vikan - 09.02.1978, Blaðsíða 33

Sara notar ekki andlitsblæju, eins og flestar
austrænar konur. Gunnari likar það
frjálsræði ekki sem best, en eftir aö þau eru
gift getur hann áreiöanlega komið henni (
skilning um, að hún eigi aö dýrka og þjóna
eiginmanni slnum.
Gunnar hefur látið smlöa járnslegnar kistur
undir hina helgu muni til þess að tryggja
öryggi þeirra á heimleiöinni. Eftir að hann
hafði ráðið menn til þess að flytja kisturnarir
til hafnar. er leitinni loks lokið.
Nú hefur hann tlma tl þess að sinna Söru,
ef hún skvldi hafa viðdvöl einhvers staðar.
Hún er alltaf undir öruggri vernd Mafauds,
sem fylgir henni hvert sem er.
Hann heldur á fund föður hennar, sheiksins Abdul El Mohammed,
og biöur um hönd Söru. Svarið er á þessa leiö: „Nei, Sara er
eyðimerkurstúlka, fædd til aö lifa við sólskin og sand. Hún gæti ekki
lifað af hina köldu vetur I norölægu landi þlnu."
O Klng FMturM SyndksFM, Inc., 1977. Wortd righU ro.orvod.
Gunnar gengur hnarreistur út úr höllinni. I heimabyggð hans nertar
honum enginn ufn það, sem hann villl Þá gerist kraftaverkl
Saxneskur höfðingi, sem er á ferð I hinu heilaga landi, gengur þar
hjá, og með honum gullinhærð dóttir hans.
Þætti Vals I leitinni að dýrgripunum er lokiö, svo hann kveður sheikinn, Söru
dóttur hans og Mafaud, og býst til heimferðar.
Gunnar finnst hvergi, svo Val gerir ráð fyrir, að hann sé að ráðstafa flutningi
hinna helgu muna.
Gunnar kynnir sig og býðst til þess að vlsa
þeim vegar I borginni helgu. Boöi hans er
tekiö meö þökkum, þvl öll fjölskyldan er
fegin að heyra hið engilsaxneska mál.
Næst: Ögnin I austri
Ipl'/k
I • -Jj§ ; ÍIÍO®