Vikan - 09.03.1978, Blaðsíða 42

WELLÆ
_ Hárlagningarvökvinn
' j fyrir blástur:
iníbi'iii
Inform í litlu, fjólubláu
og grænu glösunum.fær
hárið til að sitja alveg
eins og þú vilt hafa það,-
eðlilega og með lyftingu.
Inform - fyrir dömur
og herra.
HALLDÓR JÓNSSON HF.
Dugguvogi 8
þegar hún tók eftir tveimur
blautum fótsporum á steingólfinu í
setustofunni. Hennar? En hún hafði
ekkert farið inn á það. Forviða lagði
hún frá sér bollann. Það gæti ekki
hafa verið Tim. Jafnvel í gegnum
storminn hefði hún heyrt í bílnum.
Og Tim hefði undir öllum kringum-
stæðum kallað á hana um leið og
hún opnaði dyrnar, og hann hefði
kallað, þar til hún hefði svarað.
,FrÁ DYRUNUM séð virtist
setustofan alveg auð, ekkert hljóð
fyrir utan snarkandi eldinn i
arninum. En fótsporin voru óneit-
anlega þarna, ennþá vot, mynduð af
manni í stórum stigvélum um leið
og hann hafði stigið á óteppalagt
steingólfið, milli forstofunnar og
gólfábreiðunnar í setustofunni.
Frá stóra hægindastólnum, er
snéri baki að dyrunum, barst rödd:
„Frú Hunt?”
Stórvaxinn og ógnvekjandi mað-
ur reis upp úr stólnum, færði sig út í
miðja stofuna, og gnæfði yfir hana,
þar sem hann stóð. ,,Ef til vill,”
sagði hann illgimislega „ætti ég að
biðjast afsökunar á því að hafa
hrætt yður.”
Hún fann, hvernig geðshræringin
var að ná tökum á henni. Maðurinn
á brúnni. Hér stóð hann, í hennar
eigin húsnæði, i allri sinni stærð....
eins og hann hefði óumdeilanlegan
rétt til þess að vera þarna.
Svo þrumu lostin sem hún var, gat
Milli vonar
og ótta
hún ekkert annað gert en að stara á
hann.
Var þetta sami maðurinn? Skinn-
jakki, ryðrauður hálsklútur, galla-
buxur girtar ofan í stígvélin... þetta
var hann. Og núna stóð hann svo
nærri, að hún gat greint óhugnan-
lega starandi augun og rauðar
varimar, hann hafði auðsjáanlega
skemmtun af þessum mddalega leik
og í hörkulegum, gráum augum
hans sá hún, hve gaman honum
fannst að geta skapað aðstæður,
sem henni þættu hvað óþægilegast-
ar.
Hún óttaðist það mest, að hann
sæi, hve hana hryllti við öllu
ofbeldi, jafnvel aðeins ágengni.
Ekkert fannst henni hræðilegra en
það. Á brúnni hafði hann fylgst
vandlega með henni, reynt að finna
eitthvað, sem hann síðan gæti
notað gegn henni. Var hann
þjófurinn, sem hafði verið að
laumast í kringum húsið, og hafði
hann heyrt örvæntingarfull hróp
hennar út í nóttina?
Einu orðin, sem hún gat stunið
upp, vom: „Hver ert þú?”
Hann svaraði, og hroki hans
hræddi hana: „Ertu að segja það
satt, að þig gmni ekki, hver ég er?”
I stað þess að svara, tók hann að
lita i kring um sig og kinkaði kolli i
átt að einni myndinni. „Hefur Tim
málað þessa?”
„Nei.” í örvæntingu hrópaði
hún: „Hver ert þú?”
Hann grandskoðaði andlit henn-
ar. „Veistu hvað, mér finnst stór-
furðulegt, að þú skulir ekki vita
það, og að þú getir ekki einu sinni
reynt að geta upp á því. Hve lengi
hefurðu verið gift Tim? Tíu ár?”
„Ellefu. Hvernig veistu, hvað
maðurinn minn heitir?”
„Hvað Tim heitir. Ég þekki nafn
hans eins vel og mitt eigið. Ellefu
ár. Já, það hlýtur að vera rétt. Svo
Tim hefur aldrei minnst á mig við
þig? Sinn nánasta ættingja.”
„Tim á enga ættingja. Það getur
ekki verið rétt, nema ef vera skyldi,
að þú sért einhver fjarskyldur
frændi, sem hann hefur aldrei heyrt
neitt um.”
Bros hans varð yfirlætislegt.
„Oo, ætli hann hafi ekki heyrt
minnst á mig. Við höfum alltaf haft
samband, og hist nokkuð oft.”
Hlátur hans var með mddalegum
ánægjutón. „Sumir telja mig sjálf-
sagt svarta sauðinn í fjölskyldunni.
en þrátt fyrir það hefði ég haldið, af
lýsingu Tims á þér að dæma, sinni
vel ættuðu og tilbeðnu eiginkonu,
móður sonar hans, að þér hefði verið
Endurbyggjum I
bílvélar |
Við endurbyggjum flestar
gerðir benzín- og dieselvéla.
Rennum sveifardsa.
Plönum hedd og vélarblokkir.
Borum vélarblokkir.
Rennum ventla og ventilsæti.
Eigum dvallt varahluti í flestar
gerðir benzín- og dieselvéla.
Þ JÓNSSON&CO
Skeifan17 s. 84515 — 84516
42 VIKAN 10. TBL.