Vikan - 26.10.1978, Side 14

EDDIE,
skoskur
fjárhundur
(collie)
Eigendur: Poul Jóhannsson og fjöl-
skylda, Garðabæ.
— Við bjuggum lengi í Svíþjóð og
keyptum Eddie að mestu fyrir áeggjan
dóttur okkar, Steinunnar, sem hefur
mikinn áhuga á hundarækt. Hún hefur sótt
námskeið og starfað mikið að þessum
málum, bæði hér heima við Dýrasjúkra-
húsið og erlendis, fyrir hundaræktunar-
stöðvar hins þekkta Kennel klúbbs. Hún er
nú i Englandi við hundaræktunarstöð Jean
Lanning, sem ferðast mikið um og dæmir
hunda á sýningum. T.d. kom hún til.
íslands í þessum mánuði til að dæma
íslenska hunda á sýningu Hundaræktar-
félags íslands. Við fengum Eddie hjá
Kennel klúbbnum i Svíþjóð, hann er hrein-
ræktaður, og fylgdi honum ættartala yfir
fimm ættliði.
Við álítum líka, að það hefði mikið
uppeldislegt gildi fyrir dætur okkar að hafa
hund á heimilinu. Þar reyndumst við
sannspá. Það er ekki hægt að hugsa sér
rólegra og þægilegra heimilisdýr en Eddie,
og hann er einstaklega barngóður. Ég held,
að við hefðum alls ekki komið heim frá
Svíþjóð, hefðum við ekki fengið að hafa
hann með. Það var ýmsum örðugleikum
háð og talsvert umstang að fá öll tilskilin
leyfi.
Þar sem dætur okkar höfðu alist upp í
Svíþjóð, áttu þær við ýmisleg félagsleg
vandamál að striða fyrst í stað, eins og við
er að búast. Þar reyndist Eddie þeim
ómetanlegur vinur, ég er viss um, að hann
gerði þeim mun auðveldara fyrir að laga
sig að breyttum aðstæðum. Það er ekki
hægt að eignast betri trúnaðarvin en Eddie.
Þetta kyn er oft kallað lassie, eftir
hinum fræga kvikmyndahundi með sama
nafni, en það heitir í rauninni collie. Þeir
verða mjög stórir og taka út vöxt sinn á
fyrsta ári. Annars er Eddie óvenjulega stór,
við létum einu sinni mæla hann á sýningu,
og hann reyndist vera 5 sm hærri en
æskilegt þykir. Hann borðar aðallega
kjötsag og fisk, þó okkur sé óhætt að
fullyrða, að ilmurinn af góðri steik lokkar
hann alltaf fram í eldhús, og hjörtu eru
hans eftirlætisréttur.
Við sjáum sjálf um að snyrta Eddie. Þar
sem feldur hans er mjög loðinn,verður að
bursta hann sem oftast, svo þarf að gæta
þess að hreinsa eyrun og klippa neglurnar.
Það má ekki baða hann oftar en tvisvar á
ári, en það er hægt að skola af honum, ef
ekki er notuð sápa. Auðvitað þarfnast
svona hundur mikillar umhirðu, en við
teljum hana svo sannarlega ekki eftir
okkur. Við erum fylgjandi ströngum
reglum um hundahald, annars er hætt við
að fólk yrði of kærulaust með þá. Slíkt er
jafn vítavert, hvort sem barn eða
heimilisdýr á í hlut.
SNOTRA,
íslensk tík
Eigandi: Gunnar Lúðvíksson, Seltjarn-
arnesi.
Ég keypti Snotru hjá Sigríði
Pétursdóttur á Ólafsvöllum, sem elur upp
svonefnda íslandshunda. Þetta var fyrir 4
árum, og hún var þá nýfædd. Ég var með
algjört dýraæði, búinn að eiga öll þau dýr,
sem nöfnum tjáir að nefna, svo foreldrar
mínir voru ekki ýkja hrifnir af hugmynd-
inni í upphafi. Auðvitað lofaði ég að sjá
alveg um að hirða hana, þó efndirnar yrðu
kannski aðrar. Enda er hún orðin sama
eftirlætisbarnið hjá öllum á heimilinu.
Snotra er auðveld í meðförum, og hún er
ekki á neinu sérstöku fæði. Hún hefur
hingað til passað sjálf upp á mataræðið, og
það má kannski segja, að hún sé dálítið of
feit núna. Hún á það til að fara úr hárum,
svo að við verðum að bursta hana reglulega
og gefa henni vítamín.
Við höfum verið að hugsa um að leyfa
henni að eignast hvopa, og á hundasýn-
ingunni, sem haldin var um mánaðamótin
apríl/maí, sá ég herra, er myndi henta
henni. Hún er hreinræktuð, svo það er ekki
sama hver kærastinn er. Það hefur einmitt
verið dálítið vandamál að vernda hana
gegn óæskilegum aðdáendum, þeir eiga það
til að safnast saman fyrir utan hjá okkur,
þegar hún er í því stuðinu. Þá förum við
sem minnst út með hana, ekki nema í
keðju, og við rekum hina vonsviknu
aðdáendur miskunnarlaust í burtu, ef þeir
gerast of nærgöngulir.
Við förum mikið út úr bænum með
Snotru um helgar, til að leyfa henni að lifa
reglulega frjálsu lífi og hreyfa sig að vild.
Þó að við elskum Snotru út af lífinu, held
ég að við mundum ekki hafa hund, ef það
væri bannað.
Það væri alltof mikið erfiði, bæði fyrir
okkur sjálf og hundinn.
BELLA,
franskur
loðhundur
Eigandi: Sigríður Sólnes og fjölskylda,
Seltjarnarnesi.
— Við bjuggum í nokkur ár í Dan-
mörku, í einu af úthverfum Kaupmanna-
hafnar. Þar er mikið um hunda-
hald, en ég varð ekki vör við mikil óhrein-
indi af þeirra völdum, því fólk hugsaði
afskaplega vel um hundana sína. Mig hefur
alltaf langað til að eiga hund, og þegar 10
hvolpar fæddust í næsta húsi við okkur,
virtist það kjörið tækifæri, og krakkarnir
sóttu fast að fá hann. En þar sem við
vissum að hundahald er víða bannað hér,
hugsuðum við okkur vel og lengi um. Það
tók okkur 8 vikur að taka ákvörðun, en
fólkið geymdi okkur hvolpinn á meðan.
Enda benti yfirdýralæknir okkur strax á
bannið, er við sóttum um leyfi til að fara
14VIKAN 43. TBL.