Vikan - 26.10.1978, Síða 42

Mike Oldfield
Plötulisti
SALL YANGIE
(Trasatlantici
UK 1968
SHOOTING A T THE
MOON
(Harvest SHSP 4004)
UK 1970
TUBULAR BELLS
(Virgin V 200!>
UK 1973
HERGEST RIDGE
(Virgin V 20131
UK 1974
STARSEND
(Virgin V 2020)
UK 1974
ORCHESTRAL TUB-
ULAR BELLS
(Virgin V 2026)
UK 1975
OMMADAWN
(Virgin V 2043)
UK 1975
BOXED
(Virgin V Box I)
UK 1976
Liltar plötur:
MIKE OLDFIELD S
SINGLE
FROGGY WENTA —
COURTING
(Virgin 1973
DON ALPHONS
1N DULCIJUBILO
(Virgin) 1975
1N DULCIJUBILO
ON HORSEBACK
= Virgin 1975
POR TSMOUTH
SPEAK (THOU YOU
ONL YSAY
FAREWELL)
(Virgin)
WILLIAM TELL
OVERTURE
ARGIERS
(Virginá 1977
CUCKOOSONG
PIPE TUNE
(Virgin) 1977
SÍÐARIHLUTI
Branson tók Oldfield inn i fyrirtæki sitt og lét hann fá stúdíó til eigin
afnota, þar sem Oldfield endurtók 50 minútna verkið sitt ásamt Viv
Stansall, titluð skemmtimeistari, Jon Field á flautu, Lindsay Cooper á
kontrabassa, Steve Broghton á trommum og Sally Oldfield og Mundy
Ellis í bakröddum. Sjálfur lék Oldfield á flygil, glockenspiel, orgei,
bassagitar, gítara, flageolet, píanó, slagverk og tubular bells.
Platan var síðan gefin út í maí 1973 sem fyrsta plata Virgin.
Plötunni var tekið sem meistaraverki af hljómplötugagnrýnendum, og
þrátt fyrir það að í fljótu bragði virtist „Tubular Bells” ekki jafn likleg til
almennra vinsælda varð raunin önnur. Platan flaug strax upp í fyrsta
sæti i Bretlandi, og innan nokkurra mánaða var hún búin að seljast í
milljónum eintaka, orðin gullplata, eins og það er kallað. 1 dag hefur sala
hennar enn aukist verulega, og herma síðustu fregnir, að salan sé í um 10
milljónum, sem er mjög sjaldgæft, og þess má geta, að platan selst enn
ágætlega.
En vinsældirnar höfðu ekki alltof jákvæð áhrif á Oldfield sjálfan, hann
gerðist mjög innhverfur og hefur síðan eytt ævi sinni að mestu leyti i
heimastúdíói sínu i sveitinni. Tónlistin, sem er dreymandi og myndræn,
hefur allt frá útgáfu „Tubular Bells” verið dálæti kvikmyndagerðarmanna,
sér í lagi þeirra, sem eru að gera heimildamyndir um ýmiss konar list.
Bútur af „Tubular Bells” var fyrst notaður í kvikmyndinni „The
Exorcist,” sem flestir muna eftir. Sá bútur var einnig gefin út á litla plötur
í Bandaríkjunum um leið og myndin var frumsýnd og náði upp á topp tiu
þar.
Og annar kafli úr „Tubular Bells” var líka notaður i mjólkurauglýs-
ingu.
Mike Oldfield lenti i eiturlyfjum um þetta leyti, eins og margur góður
drengurinn i þessum bransa, sem hafði það í för með sér að allt gekk
fremur brösóttara en ella.
Önnur plata Oldfields kom út ári siðar, „Flergest Ridge."
„Hergest Ridge” dregur nafn sitt af stað nálægt bústað Oldfields, þar
sem Oldfield stundaði eitt af áhugamálum sínum, fjarstýringu sviffluga,
ásamt hundunum sinum.
Tónlistin á „Hergest Ridge” var alltof lík „Tubular Bells” til að ná jafn
miklum vinsældum, þó að platan sé ekkert síðri. Margir töldu, að Oldfield
hefði sungið sinn svanasöng og væri búinn að vera og tómur.
En áður en næsta plata kom út, lét hann sjá sig á sviði ásamt David
Bedford og Royal Philharmonic Orchestra i uppfærslu á verki Vedford's,
„Star’s End”. Skömmu síðar kom hann svo fram ásamt sömu, auk m.a.
Steve Winwood, Mick Taylor og fleirum, í uppfærslu á „Tubular Bells,”
sem kom út á plötu 1975, „The Orchestral Tubular Bells,” og hlaut
ágætar viðtökur miðað við hve mikið hafði selst af sama verki í öðrum
búningi.
Áður en næsta breiðskífa Oldfields „Ommadawn” kom út seint 1975,
kom út lítil plata, ”Don Alphonso," sem náði vinsældum á breska
vinsældalistanum. „Ommadawn” endurreisti svo orðstir Oldfields, sem
hafði fallið nokkuð með útkomu „Hergest Ridge”. Verkið er mun
merkilegra en fyrri verk og jafnvel meira lagt i það af kunnáttu og hæfni.
Á henni notar hann t.d. Afríkutrumbur og keltneskar pípur, auk kórs
barna i nágrenni heimilis hans.
Síðan komu út þrjár litlar plötur, „In Dulci Jubilo,” „Portsmouth” og
„William Tell Overture”, sem urðu vinsælar, öllum til furðu.
„Boxed” kom út í 1976, þar sem Oldfield hafði ekki tilbúið efni á nýja
plötu. „Boxed” inniheldur allar þær þrjár plötur, sem á undan komu, auk
einnar til viðbótar, sem fékk heitdð „Collaborations”. Bæði „Tubular
Bells” og „Hergest Ridge” eru endurblandaðar, en „Ommadawn”
óbreytt. „Collaborations" er samansafn af nýju efni, bútum eins og litlu
plötunum og efni ásamt David Bedford.
Siðan „Boxed” kom út hefur einungis einu sinni heyrst frá Oldfield,
„Cuckoo Song”, kom út á lítilli plötu, sem varð vinsæl, eins og fyrri
plötur hans.
Stúdíótöframaðurinn Mike Oldfield, eins og hann er kallaður. hefur
ekki látið frægðina leggja sig, eins og flestar aðrar stjörnur í rokkinu,
hann á sæmilega stóran búgarð og gott stúdíó heima hjá sér, mikið safn af
hljóðfærum, góðan bíl og hefur leyft sér að stunda sín áhugamál til að
halda geðheilsunni, eins og hundahaldið. Hann á tvo stóra hunda, hesta
nokkra, og svo hefur hann áhuga á fjarstýrðum svifflugum.
Hann skiptir sér lítið af poppheiminum, nema þegar hann þarf að gefa
út plötu, leigja tónlistarmenn og þess háttar. Annars er ný plata
væntanleg frá Oldfield fyrir næstu áramót, og bíða eflaust margir eftir
henni, þar sem „Ommadawn” kom út 1975.
42VIKAN 43. TBL.
I
j
POPPFRÆÐIRIT VIKUNNAR