Vikan - 28.12.1978, Síða 49

„Við sömdum um það, áður en við
giftumst, að ef annað hvort okkar vildi
tosna. þá skyldi hitt ekki standa i vegi
fyrir þvi."
„En það var gert þín vegna, af því að
þú varst 27 árum yngri en hún.”
„Jæja, það hefur reynst henni mjög
hagkvæmt,” sagði hann biturlega.
Frú Tower andmælti og rökræddi við
hann, en Gilbert stóð fast á því, að Jane
yrði ekki þokað og að það yrði að gera
allt eins og hún vildi. Hann skildi við frú
Tower alveg yfirkomna. Henni létti
mikið við það að segja mér þetta allt. Það
gladdi hana að sjá að ég var alveg eins
undrandi og hún sjálf, og ef ég var ekki
eins reiður út i Jane og hún, þá útskýrði
hún það sem glæpsamlega vöntun á
siðferðistilfinningu sem væri karl-
mönnum eiginleg. Hún var enn i miklu
uppnámi þegar dyrnar opnuðust og
þjónninn visaði sjálfri Jane inn. Hún var
klædd í svart og hvítt sem án efa átti vel
við hennar vafasömu kringumstæður,
en fatnaðurinn var svo frumlegur og
einkennilegur og hatturinn svo
áberandi, að ég beinlínis gapti af
undrun, þegar ég sá hana. En hún var
jafnblið og stillt og venjulega. Hún gekk
til frú Tower og ætlaði að kyssa hana, en
hún færði sig undan með
ísköldum virðuleika.
„Gilbert hefur verið hér,” sagði hún.
„Já, ég veit það,” sagði Jane og brosti.
„Ég sagði honum að fara og hitta þig.
Ég ætla til Parísar í kvöld og langar að
biðja þig um að vera honum innan hand-
ar, á meðan ég er í burtu. Ég er hrædd
um að hann verði dálitið einmana svona
fyrst i stað, en ég verð rólegri ef ég get
treyst þvi að þú litir til með honum.”
Frú Tower spennti greipar. „Gilbert
var rétt í þessu að segja mér nokkuð,
sem ég get ekki fengið mig til að trúa.
Hann segir að þú ætlir að skilja við hann
og giftast sir Reginald Forbisher.”
„Manstu ekki, að þú ráðlagðir mér.
áður en ég giftist Gilbert, að giftast
manni á mínum aldri. Flotaforinginn er
53ára.”
„En Jane, þú átt Gilbert allt að
þakka,” sagði frú Tower reiðilega. „Þú
ert ekkert án hans. Ef þú hefur hann
ekki til að teikna fötin þin, ertu ekkert."
„Ó, hann hefur lofað því að teikna
fötin mín,” svaraði Jane bliðlega.
•„Engin kona gæti óskað sér betri
eiginmanns, hann hefur alltaf verið
góðsemin einskær í þinn garð.”
„Ó, ég veit að hann hefur verið
indæll.”
„Hvernig getur þú verið svona
tilfinningalaus?"
„En ég var aldrei ástfangin af
Gilbert,” sagði Jane. „ég sagði honum
það alltaf. Ég er farin að finna til þess,
að ég þarfnast félagsskapar manns á
mínum aldri. Ég held, að ég sé búin að
vera gift Gilbert nógu lengi. Það er ekki
hægt að eiga samræður við ungt fólk."
Hún þagnaði um stund og brosti til
okkar sínu töfrandi brosi. „Auðvitað
missi ég ekki sjónar af Gilbert, ég hef
samið um það við Reginald. Flota-
foringinn á frænku sem mundi hæfa
honum. Jafnskjótt og við höfum gifst,.
munum við bjóða þeim að dvelja hjá
okkur á Möltu — þú veist, að flota-
foringinn stjórnar Miðjarðarhafs-
flotanum — og mig mundi ekki undra,
þó að þau yrðu ástfangin hvort af
öðru.”
Það hnussaði i frú Tower.
„Og þú hefur samið við flota-
foringjann um það, að ef þið viljið losna,
þá muni hvorugt ykkar standa í vegi
fyrir hinu.”
„Ég stakk upp á þvi,” svaraði Jane
með stillingu, „en flotaforinginn segist
þekkja góðan hlut þegar hann sjái hann
og að hann muni ekki vilja giftast
nokkurri annarri konu. Og ef einhvern
langi til að giftast mér, muni hann gera
út um málin á stuttu færi — hann hefur
8 fallbyssur með 12 þumlunga
hlaupvidd á flaggskipinu sinu."
Hún sendi okkur slíkt augnaráð
gegnum einglyrnið, að jafnvel ótti minn
við að baka mér reiði frú Tower gat ekki
varnað því að ég fór að hlæja. „Ég held,
að flo“jaforinginn sé mjög ákaflyndur.”
Frú Tower leit reiðilega til mín. „Mér
hefur aldrei fundist þú fyndin, Jane,"
sagði hún. „Ég hef aldrei skilið, hvers
vegna fólk hlær að þvi sem þú segir."
„Mér sjálfri hefur aldrei fundist ég
fyndin, Marion,” sagði Jane brosandi,
svo að hvítar og reglulegar tennur
hennar komu í Ijós. „Ég er fegin því að
fara frá London áður en margir komast
aðsömu niðurstöðu."
„Ég vildi óska, að þú segðir mér hver
er leyndardómur þinná undráverðu
áhrifa og vinsælda.”
Hún sneri sér að mér með þessum
blíða og húsmóðurlega svip sem ég
þekkti svo vel. „Þú skilur, þegar ég gift-
ist Gilbert og settist að í London, og fólk
fór að hlæja að þvi, sem ég sagði, var
enginn meira undrandi en ég sjálf. Ég
hafði sagt það sama í 30 ár og enginn
hafði nokkru sinni hlegið að þvi. Ég hélt
það hlytu að vera kjólarnir minir, stutt-
klippt hárið eða einglyrnið. Svo
uppgötvaði ég, að það var vegna þess að
ég sagði sannleikann. Það var svo
óvenjulegt að fólki fannst það fyndið.
Einhvern daginn mun annar uppgötva
leyndardóminn, og þegar það verður
venjulegt, að fólk segi sannleikann, þá
verður auðvitað ekkert fyndið við það.”
„Og hvers vegna er ég sú eina, sem
finnst ekkert fyndið við það?" spurði frú
Tower.
Jane hikaði um stund, eins og hún
væri að leita að heiðarlegri og
fullnægjandi skýringu.
„Ef til vill þekkirðu ekki sannleikann.
þegar þú heyrir hann. kæra Marion,”
svaraði hún á sinn milda w -'••'Giega
átt.
Þetta svar gaf henni vissulega síðasta
orðið. Mér fannst að Jane mundi alltaf
hafa siðasta orðið. Hún var einstök.
Endir.
Glæsilegt
úrval teppa í
austurlensku
mynstri
GRENSÁSVEGI 11 - SÍMI 83500
S2. tbl. Vlkan 49